Αποδοκιμάζομεν εντονώτατα κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους ταχθέντας με στέρησιν λαϊκών δικαιωμάτων – Ενωσις Αρηνοφυγαλείας, ο Πρόεδρος Παναγιώτης Γ. Παλαμίδας» (1269).

Και τελικά οι αντιδράσεις φέρνουν αποτέλεσμα.
«Κατ’ ασφαλείς πληροφορίας εξ Αθηνών η μελετηθείσα επέμβασις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας εις το συμβούλιον του ΑΣΟ απεσοβήθη πλέον οριστικώς. Η σύνθεσις θα παραμείνει ως έχει σήμερον και η παρ’ αυτού εκπροσώπησις της παραγωγής δεν θα υποστή καμμίαν μείωσιν» (1270).
Η κατάσταση στην ύπαιθρο είναι δραματική και αποτυπώνεται σε μια ανταπόκριση από τα Φιλιατρά για τη ζωή των εργατών γης:
«Τα δράματα της μίζερης ζωής σ’ αυτήν εδώ την πόλι είνε τόσο πολλά, τόσο συγκινητικά, τόσο συγκλονιστικά, όσο σε καμία άλλη.
Υπάρχουν εδώ σ’ αυτή την απόμερη και παραγνωρισμένη γωνιά της Ελλάδας, τόσοι φτωχοί άνθρωποι, που μοιάζουν με σκελετωμένα φαντάσματα. Γυρνούν στους ξεχαρβαλωμένους δρόμους της πόλης αυτής ξυπόλυτοι και θεόγυμνοι, νηστικοί και καταφρονεμένοι, σκορπώντας τον οίχτο και τη θλίψη, κατοσταριά άνεργοι εργάτες.
Κοίτουνται σε ξεφτισμένα, βρωμερά στρωσίδια ή κατάχαμα στο νοτισμένο έδαφος, χωρίς καμιά απολύτως στοιχειώδικη περίθαλψη, χωρίς γιατρό, χωρίς φαΐ, χωρίς φάρμακα, χτυπημένοι απανωτά από πολλές αρρώστιες, άλλες τόσες κατοσταριές από τους ίδιους τους άμοιρους τους δουλευτάδες της γης.
Τα παιδάκια της φτωχολογιάς κατακίτρινα τηράνε με γουρλωμένα μάτια, λαίμαργα, το κλεισμένο σε βιτρίνες ψωμί. Δεν χωράει καμιά αντίρρηση σ’ αυτά. Δεν μπορεί ν’ αποδείξει κανείς για σκόπιμα ψέμματα. Ολα είνε αλήθειες πραγματικές. Αλήθειες που δεν κρύβονται.
Κάθε φτωχόσπιτο περικλείνει και από μια φριχτή, τρομαχτική τραγωδία. Τραγωδία που ταυτόχρονα εκτυλίσσεται σε αμέτρητες φτωχές καλύβες.
Μολαταύτα, ως τα σήμερα, κανείς από τους “υπεύθυνους” δεν συγκινήθηκε, δεν έκαμε μια προσπάθεια με σκοπό την περιστολή της. Κανείς από τους λίγους μεγαλοσταφιδοκτηματίες και τραπεζίτες δεν θυσίασε την ησυχία του για να ενδιαφερθεί για τη φτωχολογιά. Απολύτως κανείς. Ούτε ο δήμος, ούτε το κράτος.
Ειδικά ο δήμαρχος θα πρέπει να προσέξει τους φτωχούς. Εχει υποχρέωση να ενδιαφερθεί για τους ανέργους και φτωχούς που πεινάνε. Ας μην σκορπάει τις χιλιάδες για πηγάδια και άχρηστες γούβες.
Πρέπει να γίνουν συσσίτια για τη φτωχολογιά. Οι εχτοπίσεις και φυλακίσεις αντί λύση, προκαλούν την αφάνταστη αγανάχτηση των εργαζομένων» (1271).
Η κυβέρνηση ανακοινώνει αμνηστία, αλλά οι αμνηστευθέντες συλλαμβάνονται και εκτοπίζονται όπως καταγγέλλουν:
«Η κυβέρνηση Κονδύλη δημαγώγησε ότι έδωσε αμνηστεία στους σταφιδοπαραγωγούς Καλαμάτας, Πυλίας, στους εργάτες Ηρακλείου. Ομως οι “αμνηστευθέντες” αγρότες και εργάτες πιάνονται αμέσως και προορίζονται για εκτόπιση. Ρωτάμε λοιπόν την κυβέρνηση: Τι είδους αμνηστεία είνε αυτή, που δόθηκε στους σταφιδοπαραγωγούς και τους εργάτες, όταν αμέσως μόλις βγουν από τη φυλακή τους πιάνουν και τους στέλνουν στα νησιά του θανάτου;
Χαρακτηριστικό του τρόπου, με τον οποίο εξηγούν την αμνηστείαν των σταφιδοπαραγωγών οι διάφοροι Ζίζηδες είνε το ακόλουθο γράμμα που πήραμε χθες από την Πύλο: “Από τις φυλακές της Καλαμάτας μεταφερθήκαμε τρεις αμνηστευθέντες σταφιδοπαραγωγοί για να μεταφερθούμε στα νησιά του θανάτου, μας εχτός από μας είνε κι’ άλλοι πολλοί που καταδιώκονται για τον αυτό σκοπό. Οχι, χίλιες φορές, όχι. Δεν είνε σωστό ότι μας έδωσαν αμνηστεία. Τουνάντιον από τις φυλακές μας έβγαλαν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά γιατί είμαστε αθώοι, γιατί δεν είχαν το θάρρος να μας φέρουν μπροστά στη δικαιοσύνη. Μας στέλνουν εξορία χωρίς δίκη, χωρίς απολογία, χωρίς να μας επιτρέψουν να ειδοποιήσουμε τους δικούς μας.
Και όλα αυτά γίνονται γιατί ζητήσαμε να ληστευτεί λιγώτερο η σταφίδα μας. Αυτό ήταν όλο το έγκλημά μας. Για όλα αυτά τα βάρβαρα, τα απάνθρωπα, τα αναχρονιστικά μέτρα διαμαρτυρόμαστε και ζητάμε: Την κατάπαυσιν της τρομοκρατίας, την αναστολή των εκτοπίσεων και την μεταφορά των εκτοπισθέντων από τα νησίά του θανάτου.
Οι υπό εκτόπισιν σταφιδοπαραγωγοί: Φώτης Κουβελιώτης, Ιωάννης Βλασταράς, Π. Γουρνάς» (1272).
Με αναγκαστικό νόμο υποθηκεύονται οι περιουσίες των σταφιδοπαραγωγών για οφειλές του ΑΣΟ:
«Η Κονδυλική “κοσμογονία” είνε γεμάτη από τερατουργήματα. Θα αναλύσουμε δύο αναγκαστικούς νόμους από την πληθώρα που έβγαλε και δημοσίευσε ο άλλοτε αντιβασιλεύς με την κυβέρνησή του. Ο ένας από τους νόμους αυτούς έχει τον τίτλο “περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τινών του νόμου 6026 περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως των νόμων περί Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού”. Αυτός ο αναγκαστικός νόμος ξεκληρίζει τους σταφιδοπαραγωγούς γιατί επιτρέπει στην Εθνική Τράπεζα, στον Δροσόπουλο και Κανελλόπουλο, να εγγράφουν υποθήκη στα κτήματά τους. Η παράγραφος 6 του άρθρου 2 του νόμου αυτού ορίζει: “Επίσης υπέρ των κατά τας περί ών συμβάσεις χρηματοδοτών του ΑΣΟ επεκτείνεται η ισχύς του άρθρου 12 του νόμου 4332 και συνεπώς δικαιούνται ούτοι να εγγράφωσιν οποτεδήποτε δυνάμει των σχετικών συμβάσεων υποθήκας επί ακινήτων κτημάτων των οφειλετών και λοιπών συνυποχρέων προς εξασφάλισιν των εφ’ ών παρέχονται κατά ανωτέρω δικαίωμα ενεχύρου και προνομίων πρωτοπραξίας. Υπερ των αυτών χρηματοδοτών επεκτείνονται και τα λοιπά εν γένει επί πλέον των ανωτέρω δικαιώματα και προνόμια διαδικαστικά και εκτελεστικά μέσα τα παραχωρηθέντα εις την Αγροτικήν Τράπεζαν”.
Ποίοι είνε αυτοί οι χρηματοδότες του ΑΣΟ που μπορούν να γράφουν υποθήκη τα κτήματα των σταφιδοπαραγωγών οφειλετών του Οργανισμού για να τα πουλήσουν σε πρώτη ευκαιρία και να ξεπληρώσουν έτσι τους παραγωγούς; Ολος ο κόσμος το ξέρει και πρώτοι απ’ όλους οι παραγωγοί. Είνε η Εθνική Τράπεζα με τον Δροσόπουλο, είνε ο Κανελλόπουλος που δίνει λιπάσματα κλπ. Με το νόμο αυτό η Εθνική Τράπεζα μπορεί να βγάλει στο σφυρί όποια ώρα θελήσει τα κτήματα των καλλιεργητών της σταφίδας. Πρώτης τάξεως αντικεφαλαιοκρατικός νόμος!» (1273).
Και οι καταγγελίες για εκτοπίσεις πυκνώνουν:
«Την παραμονή των Χριστουγέννων όργανα καθεστώτος επέδραμαν προς σύλληψιν των αμνηστευθέντων σταφιδοπαραγωγών 10 Νοεμβρίου και αποστολήν υπερωρίαν εις ξερόνησον Ανάφην. Διαμαρτυρόμεθα. Ζητούμεν παύσιν τρομοκρατίας.
Στ. Διακουμογιαννόπουλος, Δ. Αρβανίτης, Εγγλέζος, Τσαρπάλας».
«Σήμερον Χριστούγεννα λίαν πρωί διμοιρία αστυνομικών επέδραμεν εις το χωρίον Κυνηγού, ερευνώσα απάσας οικίας, όπως συλλάβη και εκτοπίσει τον αμνηστευθέντα σταφιδοπαραγωγόν Διακουμογιαννόπουλον. Η αγανάκτησις των σταφιδοπαραγωγών κορυφούται, μη αποκλειόμενων δυσαρέστων άτινα βαρύνουν στραγγαλιστάς ελευθεριών λαού. Απαιτούμεν άμεσον άρσιν απειλουμένων εκτοπίσεων και αμνήστευσιν πάντων πολιτικών καταδίκων και εξορίστων.
Επιτροπή: Π. Κουβελιώτης, Β. Βλασταράς, Ε. Βλαχογιάννης».
«Διαμαρτυρόμεθα διά την δίωξιν αμνηστευθέντων αγωνιστών σταφίδος αξιούμεν κατάπαυσιν διώξεως και άμεσον παροχήν γενικής αμνηστείας. Αλλως θα υπερασπισθώμεν διά παντός μέσου τας ελευθερίας μας.
Επιτροπή σταφιδοπαραγωγών Χωματάδας: Γ. Καραγλάνης, Δημ. Καραμπάτσος, Ανδρ. Καραμπάτσος» (1274).

(1269) “Σημαία” 27/11/1935
(1270) “Σημαία” 29/11/1935
(1271) “Σημαία” 1/12/1935
(1272) “Ριζοσπάστης” 7/12/1935
(1273) “Ριζοσπάστης” 17/12/1935
(1274) “Ριζοσπάστης” 26/12/1935