Στα τέλη Φεβρουαρίου 1885, στα πλαίσια περιοδείας, ο πολιτικός επισκέφτηκε την Καλαμάτα ως επικεφαλής της Αντιπολίτευσης. Σημαντικές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες γι’ αυτήν την επίσκεψη αντλούμε από φύλλο της μεσσηνιακής εφημερίδας «Το Ενεστός» (6/3/1885) που κάλυψε δημοσιογραφικά το γεγονός.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης (Λαγκάδια Αρκαδίας 1824-Αθήνα 1905) ήταν γόνος σημαντικής πολιτικής οικογένειας προκρίτων. Σπούδασε νομικά, αλλά ασχολήθηκε με την πολιτική χρηματίζοντας βουλευτής και υπουργός σε αρκετές κυβερνήσεις. Το 1883 αναδείχθηκε αρχηγός του Εθνικού Κόμματος και δύο χρόνια αργότερα εκλέχθηκε για πρώτη φορά Πρωθυπουργός. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα ουσιαστικά αποτελούσε το αντίπαλο δέος του Χαρίλαου Τρικούπη.
Τον Φεβρουάριο του 1885 -λίγους μήνες πριν εκλεγεί Πρωθυπουργός στις εκλογές του Απριλίου 1885- ο Δηλιγιάννης μετέβη στην Καλαμάτα. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου και διήρκησε ως το πρωί της Δευτέρας 2 Μαρτίου. Ήδη από το πρωί της Παρασκευής είχε ανακοινωθεί στους κατοίκους της Καλαμάτας η έλευσή του, ενώ οι τοπικές εφημερίδες είχαν εκδώσει ειδικά παραρτήματα. Το πλήθος συνέρρεε στην προκυμαία της πόλης για να τον υποδεχθεί και τελικά μετά από μεγάλη καθυστέρηση στη 1:00 μ.μ. κατέπλευσε το ατμόπλοιο «Κρήτη» που τον μετέφερε.
Στην προκυμαία είχαν συγκεντρωθεί 1.500 Καλαματιανοί, ανάμεσά τους ήταν οι Βουλευτές της Αντιπολίτευσης από την Καλαμάτα και τη Μεσσήνη αλλά και φίλοι του Δηλιγιάννη. Πριν αποβιβαστεί, ο Καλαματιανός έμπορος Κούτσης του προσέφερε ένα στεφάνι με λουλούδια, δώρο των κατοίκων της «Νέας Καλαμάτας» (ενν. προάστια της πόλης). Ο πολιτικός το δέχτηκε και επιβιβάστηκε σε μία άμαξα με κατεύθυνση το κέντρο της πόλης.
Στη διαδρομή ο Δηλιγιάννης έκανε μία στάση στα μεταξουργεία των Μαμαλούκα και Στασινόπουλου, έξω από τα οποία είχαν παραταχθεί γυναίκες εργαζόμενες που τον επευφημούσαν . Τότε ο έμπορος Μαμαλούκας προσέγγισε την άμαξα και προσέφερε στον Δηλιγιάννη ένα ακόμα στεφάνι καλωσορίζοντάς τον και παρουσιάζοντάς του την κατάσταση της μεταξουργίας στην πόλη. Ο έμπορος τον ενημέρωσε πως στο εργοστάσιό του απασχολούνταν αρκετές εργαζόμενες, ωστόσο οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές λόγω της κρατικής αδιαφορίας και του συναγωνισμού με αντίστοιχες ξένες βιομηχανίες. Ο Δηλιγιάννης ανέφερε πως ήταν ενήμερος για την κατάσταση αυτή και ότι είχε προβεί ήδη σε ενέργειες για τη στήριξη του κλάδου. Τόνισε επίσης πως το κράτος πρέπει να στηρίζει τις επιχειρήσεις και δεσμεύτηκε πως όταν θα γινόταν κυβέρνηση θα μεριμνούσε για τα ζητήματα που απασχολούσαν τον τομέα της μεταξουργίας.
Στη συνέχεια, συνοδεία κόσμου, ο Δηλιγιάννης κατευθύνθηκε προς την οικία του Παπαφωτεινού που θα τον φιλοξενούσε. Έξω από το σπίτι είχε συγκεντρωθεί πλήθος κόσμου, άλλοι που υποστήριζαν το Εθνικό Κόμμα κι άλλοι που ήταν περίεργοι να γνωρίσουν από κοντά τον αρχηγό της Αντιπολίτευσης. Όταν κατέβηκε από την άμαξα ακούστηκαν ζητωκραυγές. Ο Δηλιγιάννης αφού εισήλθε στο σπίτι, εμφανίστηκε στον εξώστη περιστοιχιζόμενος από πολιτευτές του κόμματός του.
Εκείνη τη στιγμή πήρε τον λόγο ο κύριος Τζάνες ο οποίος εξέθεσε στον Δηλιγιάννη τους προβληματισμούς του για τα Εθνικά και Πελοποννησιακά ζητήματα. Ο αρχηγός της Αντιπολίτευσης καθησύχασε το πλήθος, δεσμεύτηκε να αναλάβει πρωτοβουλίες και επέρριψε ευθύνες στην κυβέρνηση Τρικούπη. Στη συνέχεια ανέπτυξε το οικονομικό πρόγραμμα της Αντιπολίτευσης, προσπαθώντας να πείσει για το ρεαλιστικό και επωφελή χαρακτήρα του. Αφού ευχαρίστησε θερμά τον λαό της Καλαμάτας, ο Δηλιγιάννης αποσύρθηκε εντός, ενώ το πλήθος ζητωκραύγαζε υπέρ του. Το υπόλοιπο της ημέρας δεχόταν επισκέψεις στο σπίτι και είχε συζητήσεις με τοπικούς παράγοντες μέσα σε ευχάριστο κλίμα.
Οι συσκέψεις συνεχίστηκαν και το Σάββατο. Ο Δηλιγιάννης παρέμεινε στο σπίτι μέχρι τις 4 μ.μ. και έπειτα συνάντησε τον Μητροπολίτη. Η επίσκεψή του στη Μεσσηνιακή πρωτεύουσα ολοκληρώθηκε το πρωί της Δευτέρας 2 Μαρτίου 1885. Στις 8:00 π.μ. αναχώρησε από την Καλαμάτα με προορισμό τη Μεγαλόπολη Αρκαδίας. Στον δρόμο και συγκεκριμένα στην περιοχή Αλλαγή, ο Δηλιγιάννης συναντήθηκε με 200 περίπου κατοίκους της Οιχαλίας στους απεύθυνε σύντομο χαιρετισμό.
Γιώργος Γιαννίκος, δάσκαλος
Πληροφορίες αντλήθηκαν από την εφ. Το Ενεστός (6/3/1885), ενώ η εικόνα προέρχεται από το Ε.Λ.Ι.Α.
