Τα πρόσφατα δημοσιεύματα της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ», του Διευθυντού της κ. Αλ. Παπαχελά, (07/07, σελ. 32), και του Καθηγητή κ. Αντώνη Κλάψη, (14/07, σελ. 36), φέρνουν, εκ νέου, στο προσκήνιο, αφενός μεν τον άθλο που επιτέλεσε ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής για την εγκαθίδρυση της καλύτερης δημοκρατίας που γνώρισε η χώρα, αφετέρου δε την ανεκτίμητη συμβολή κορυφαίων συνεργατών του προς εμπέδωσή της.
Τα εκατομμύρια των Αθηναίων, που με την ιαχή «Έρχεται» κατέκλισαν όλο το μήκος της διαδρομής από το Αεροδρόμιο του Ελληνικού έως το Σύνταγμα, αποθέωσαν τον Εθνάρχη, με την προσδοκία ότι ήταν ο μόνος, και οπωσδήποτε ο καταλληλότερος, για να τεθεί επικεφαλής της ανορθωτικής προσπάθειας που αναλάμβανε.
Και ο στιβαρός Μακεδόνας ηγέτης δεν τους διέψευσε.
Οι ειδικοί χειρισμοί, επί του πεδίου που ανάλαβε ο Κ. Καραμανλής και που έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα της εμπέδωσης της Δημοκρατίας, ήταν η ανάθεση του κρίσιμου, της συγκεκριμένης συγκυρίας, Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, στον εθνικό άνδρα Ευάγγελο Αβέρωφ- Τοσίτσα, με τον υπεύθυνο και καθοριστικό ρόλο του στο «Κίνημα του Ναυτικού» και στον αντιστράτηγο, πρώην Αρχηγό ΓΕΣ, Σόλωνα Γκίκα, παλαιό Υπουργό του και αφοσιωμένο φίλο του.
Η άμεση επαναφορά στην ενέργεια, από τον Ευ. Αβέρωφ, όλων των αξιωματικών που μετείχαν στο «Κίνημα του Ναυτικού», του οποίου, άλλωστε, ο ίδιος υπήρξε κορυφαίος πολιτικός καθοδηγητής και σύμβουλος, αποτέλεσε αποφασιστικό όπλο στα χέρια του, έτσι ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί με πρωτοφανή επιτυχία, τι καθοριστικό για το μέλλον της χώρας έργο, που δεν ήταν άλλο από την σταθεροποίηση της εύθραυστης, τότε, δημοκρατίας.
Οι επανελθόντες αξιωματικοί προωθήθηκαν στα πολεμικά πλοία και σε καίριες θέσεις ευθύνης. Έτσι, ο τότε πλοίαρχος Αλέξανδρος Παπαδόγγονας, ο ισχυρός άνδρας του «Κινήματος του Ναυτικού», ανέλαβε την διοίκηση του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Κανελλόπουλος, (ΚΕΚΑΝ), αλλά, και το σπουδαιότερο, Διοικητής Ο.Υ.Κ. (βατραχανθρώπων).
Τις κρίσιμες εκείνες ώρες, διαρκής υπήρξε η επικοινωνία του Ευ. Αβέρωφ με τον Υπουργό Δημοσίας Τάξεως Αντιστράτηγο Σόλωνα Γκίκα (του οποίου ο καθοριστικός ρόλος πρέπει, επιτέλους, να αναγνωριστεί) και τον Αλέξανδρο Παπαδόγγονα.
Ο τελευταίος διέθεσε αφοσιωμένους εις αυτόν άνδρες να φρουρούν, για τους λόγους ακριβώς που επεσήμανε ο κ. Α.Π., το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας και ιδιαίτερα τον όροφο που ευρίσκετο το δωμάτιο του Εθνάρχη. Οι διαταγές του υπήρξαν σαφείς. Έστω και εάν ο Πρόεδρος, τους έλεγε να απομακρυνθούν, εσείς δεν θα εγκαταλείψετε, σε καμία περίπτωση, την φύλαξή του.
Γεγονός που μαρτυρεί τις συνθήκες που αντιμετώπισαν οι νομιμόφρονες αξιωματικοί τις κρίσιμες εκείνες ώρες, ήταν και το ακόλουθο: Επειδή ο οπλισμός των ναυτών που υπηρετούσαν στο ΚΕΚΑΝ συνίστατο σε πεπαλαιωμένα όπλα εκπαιδεύσεως, ο πλοίαρχος Αλ. Παπαδόγγονας, ο ισχυρός άνδρας του «Κινήματος του Ναυτικού», που ανέλαβε διοικητής του ΚΕΚΑΝ και των Ο.Υ.Κ., με σύμφωνη γνώμη του Ευ. Αβέρωφ, προέβη σε μια παράτολμη ενέργεια με το να προμηθευτούν οι άνδρες του σύγχρονο οπλισμό, που εφυλάσσετο, με ευθύνη του ΝΑΤΟ, στην Κρήτη.
Παράλληλα, τέθηκε υπό παρακολούθηση η Σχολή Αλεξιπτωτιστών Ασπροπύργου, ισχυρό κέντρο ισχύος του καταρρεύσαντος καθεστώτος, με την αποστολή ναυτικού αγήματος, υπό τον πλοίαρχο Αθανάσιο Σέκερη, εκ των κορυφαίων ηγητόρων του «Κινήματος του Ναυτικού».
Παράλληλα, δύο (2) αντιτορπιλικά, με κυβερνήτες τον πλοίαρχο Αναστάσιο Τριανταφυλλίδη και τον αντιπλοίαρχο Γεώργιο Καραμήτσο, υψηλού κύρους και ικανοτήτων αξιωματικούς, αμφότεροι μέλη του «Κινήματος του Ναυτικού», αγκυροβολούσαν στον κόλπο του Ασπροπύργου, προ της Σχολής Αλεξιπτωτιστών.
Ο Σόλων Γκίκας υπήρξε εκείνος ο οποίος έθεσε υπό πλήρη έλεγχο το επίσης ισχυρό χουντικό προπύργιο, του Στρατού Ξηράς, που έδρευε στον Διόνυσο Αττικής και σ΄ αυτόν στηρίχθηκε ο Εθνάρχης για να ελέγξει, εν τω μέτρω του δυνατού, το Στρατό Ξηράς.
Η αδιάλειπτη, επί εικοσιτετραώρου βάσεως, συνεργασία των Ευάγγελου Αβέρωφ, Σόλωνος Γκίκα και Αλέξανδρου Παπαδόγγονα, και η ροή των πληροφοριών για τυχόν αντιδράσεις αμετανόητων χουντικών, υπήρξε ένας από τους κύριους και αποφασιστικούς παράγοντες στους οποίους στηρίχθηκε ο Εθνάρχης για να φέρει σε πέρας το μέγα έργο του της αποκατάστασης της Δημοκρατίας.
Εύλογα θα αναρωτηθούν οι αναγνώστες της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ για την σκοπιμότητα των παραπάνω αναφορών.
Απαντώ με άμεσο και σύντομο λόγο. Ήθελα να τύχουν μιας ευρύτερης προβολής, που στερήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, όλοι εκείνοι που σε μια από τις κρισιμότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της χώρας, ταχθέντες στο πλευρό του μεγάλου εθνικού ηγέτη Κωνσταντίνου Καραμανλή, αναδείχθηκαν άξιοι της ευγνωμοσύνης του Έθνους.
* O Ιωάννης Κ. Θεοδωρόπουλος είναι πτυχιούχος του Ινστιτούτου Ανώτατων Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου.
