Η Κ. Σταμουλάκη στην "Ε": "Υπηρετούμε ένα θέατρο που καλλιεργεί ισότιμα πνεύμα - ηθική

Κυριακή, 15 Ιανουαρίου 2017 08:52

Η Κ. Σταμουλάκη στην "Ε": "Υπηρετούμε ένα θέατρο που καλλιεργεί ισότιμα πνεύμα - ηθική - αισθητική"

Την Κέλλυ Σταμουλάκη τη διεκδικούν περισσότερες από μία τέχνες, καθώς είναι συγγραφέας, σκηνοθέτρια, ηθοποιός, στιχουργός, κινηματογραφίστρια.

Εδώ και μιάμιση δεκαετία πάντως έχει ρίξει το μεγαλύτερο βάρος της στον Θίασο «Αβάντι», ο οποίος είναι ταγμένος στην παραγωγή υψηλής ποιότητας θεάματος για νεαρούς θεατρόφιλους και τις οικογένειές τους. Η καινούργια της παράσταση στο Θέατρο «Αλίκη»... σπάει ήδη τα ταμεία - και με αυτή την αφορμή μιλήσαμε μαζί της, για τη συγκεκριμένη δουλειά αλλά και τα υπόλοιπα ενδιαφέροντά της.

- Η νέα σας παιδική παράσταση «Μόνο αν το πιστέψεις…» ήδη από τις αρχές του έτους ήταν sold-out για όλο τον Ιανουάριο. Τι θεωρείτε ότι είναι αυτό που έλκει τόσο τους νεαρούς θεατές όσο και τους γονείς τους;

«Νομίζω πως κάνω έντιμες παραστάσεις, με στόχο και συνέπεια. Αν κοιτάξει κανείς την πορεία του θιάσου "Αβάντι", θα δει ότι εδώ και 14 χρόνια προσφέρει στους θεατές υψηλής αισθητικής παραγωγές, με συνεργάτες που έχουν αποδείξει το καλλιτεχνικό τους εύρος και την αγάπη τους γι' αυτό το είδος θεάτρου - και αυτό έχει εδραιώσει την εμπιστοσύνη του κόσμου στις επιλογές μας. Ο θίασος "Αβάντι" κι εγώ προσωπικά έχουμε λάβει πολλές διακρίσεις και βραβεία από θεσμικούς φορείς για την αξιόλογη πορεία μας.

Μετά, είναι κι η ίδια η παράσταση "Μόνο αν το πιστέψεις…", που κατά ομολογία όλων των θεατών και των εκπαιδευτικών ανέβηκε στις πρώτες θέσεις προτίμησης του κοινού, τόσο για τους ξεχωριστούς συντελεστές της όσο και για τα ευαίσθητα νοήματα που επικοινωνεί η παράσταση. Ενδεικτικά, αναφέρω τη μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα που παίζεται ζωντανά επί σκηνής, με πλήθος μουσικών οργάνων σε ενορχήστρωση Μαυρίκιου Μαυρικίου, την Ελένη Καστάνη, τον Ορέστη Τρίκα, τη Μυριέλλα Κουρεντή, στη διανομή, αλλά και τα σκηνικά της Δέσποινας Βολίδη, τους φωτισμούς της Κατερίνας Μαραγκουδάκη και τον δεκαπενταμελή ταλαντούχο θίασο...

Το έργο μιλάει για την αυτοπεποίθηση - όπου οι θεατές, μέσα από τη ζωή των ηρώων, μαθαίνουν πως… μόνο αν το πιστέψεις, τολμάς! Μόνο αν το πιστέψεις, κερδίζεις τη ζωή σου!».

- Πριν από 14 χρόνια ιδρύσατε λοιπόν το θίασο «Αβάντι» ώστε να συστηματοποιήσετε και να στεγάσετε τη δική σας πρόταση για το παιδικό θέατρο. Ποια είναι η φιλοσοφία σας - αλλά και οι δυσκολίες που ίσως συναντήσατε στην εφαρμογή της;

«Από τη δημιουργία του θιάσου "Αβάντι", έχουμε θέσει ως πρωταρχικό μας στόχο να υπηρετούμε ένα θέατρο που διαπαιδαγωγεί, ψυχαγωγεί και καλλιεργεί ισότιμα το πνεύμα, την ηθική και την αισθητική. Ενα στόχο-όραμα που δεν τον προδώσαμε ποτέ όλα αυτά τα χρόνια. Θα ήθελα πάντως εδώ να διευκρινίσω ότι τις παραστάσεις μου τις θεωρώ οικογενειακές, αφού απευθύνονται σε όλη την οικογένεια, τόσο στους ανήλικους όσο και στους ενήλικους θεατές. Πιστεύω ότι στις στήλες θεαμάτων θα έπρεπε να είναι διαφορετικές κατηγορίες οι «Οικογενειακές» και οι «Παιδικές» - γιατί υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ τους.

Οι δυσκολίες, τώρα, ήταν πολλές... Ειδικά τα πρώτα χρόνια που αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες δυσκολεύονταν να πεισθούν, γιατί το θέατρο για παιδιά ήταν Β’ κατηγορίας και οι περισσότερες παραγωγές του είδους ήταν πρόχειρες. Τώρα, μετά τα 14 χρόνια της πορείας μας, που έχουμε κερδίσει την εκτίμηση όχι μόνο του κοινού αλλά και των καλλιτεχνών, στο επίπεδο των συνεργασιών δε συναντούμε κανένα πρόβλημα.

Μία επίσης σοβαρή δυσκολία πάντως αποτελεί το οικονομικό μέρος: Εξακολουθεί να υπάρχει το στερεότυπο ότι οι παραγωγές που αφορούν το παιδί είναι μικρότερου κόστους, κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση του θιάσου μας και άλλων συναδέλφων, αλλά ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Διότι για τις παραγωγές μας απαιτούνται πολλά χρήματα για την υλοποίησή τους, πολυπληθείς θίασοι με καταξιωμένους καλλιτέχνες, πολλά σκηνικά και κοστούμια, ενώ το εισιτήριο της παιδικής σκηνής παραμένει εξαιρετικά χαμηλό. Για να γίνει κατανοητό αυτό που λέω, θα σας πω ότι για μια παράσταση για ενήλικους, συχνά με 2-3 ηθοποιούς όχι γνωστούς στο ευρύ κοινό, η αξία του εισιτηρίου της είναι διπλής ή και τριπλής αξίας από μία οικογενειακή ή μία παιδική παράσταση».

- Γράφετε επίσης βιβλία για παιδιά: παραμύθια, θεατρικά κ.ά. Τι απαιτεί ένα παιδικό ανάγνωσμα ώστε να είναι αρκούντως διασκεδαστικό, μα όχι ευτελές;

«Εχω γράψει πολλά θεατρικά έργα, παραμύθια και τραγούδια. Από αυτά έχουν ανέβει στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας πάνω από 10 θεατρικά έργα μου και έχουν εκδοθεί παραμύθια μου και μουσικά βιβλία για παιδιά. Πιστεύω ότι υπάρχουν καλά και κακά βιβλία. Η βαθιά αλήθεια είναι πανανθρώπινη, και αυτό θα έπρεπε να είναι η απαρχή κάθε καλλιτεχνικής δημιουργίας. Να εκφραστεί η προσωπική αλήθεια του συγγραφέα με ειλικρίνεια και αυθεντικότητα, είτε είναι διασκεδαστικό είτε όχι. Ενα βιβλίο είναι ευτελές αν έχει γραφτεί πρόχειρα, χωρίς παιδαγωγικές και πανανθρώπινες αξίες, και αν έχει εκδοθεί επίσης με τον ίδιο τρόπο, χωρίς φροντίδα ως προς τον ευαίσθητο παραλήπτη του - τόσο ως προς το θέμα όσο και ως προς την παρουσίασή του».

- Κεντρικό στοιχείο πολλών σας παραστάσεων αποτελεί η μουσική. Με τα βιβλία σας συχνά κυκλοφορούν και τα αντίστοιχα CD, ενώ έχετε γράψει επίσης στίχους για τραγούδια. Μιλήστε μας λίγο για αυτήν σας την αγάπη.

«Τα τελευταία χρόνια τα βιβλία μου εκδίδονται με μεγάλη φροντίδα από τις εκδόσεις "Διάπλαση", με εξαιρετικές εικονογραφήσεις, περιέχουν CD με τα τραγούδια των θεατρικών έργων μου, την αφήγηση του παραμυθιού και θεατρικούς διαλόγους από τους ηθοποιούς της παράστασης. Από τις εκδόσεις "Διάπλαση" κυκλοφορεί και το ομώνυμο παραμύθι "Μόνο αν το πιστέψεις…". Είναι αλήθεια πως η μουσική είναι μια τέχνη για την οποία τρέφω βαθιά αγάπη μέσα μου. Μπορεί να περάσει έντονα συναισθήματα και εικόνες, διευρύνει το ρυθμό, και πιστεύω ότι συντελεί ώστε οι "κεραίες" των παιδιών να παραμένουν τεντωμένες και να λαμβάνουν τα μηνύματα του έργου. Πόσο μάλιστα όταν τη μουσική σύνθεση αναλαμβάνει ο σπουδαίος Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και οι μουσικές του παίζονται ζωντανά επί σκηνής!».

- Μια ακόμα αγάπη σας φαίνεται να είναι ο κινηματογράφος. Πόσο απαιτητικό είναι αυτό το «σπορ» και πόση ενέργεια του αφιερώνετε;

«Ο κινηματογράφος είναι ο μεγάλος μου έρωτας... και μάλλον αρέσω και σ’ εκείνον, αφού έχω βραβευτεί από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου κι από άλλους φορείς, αλλά είναι τόσο απαιτητικός οικονομικά, που μπορεί να σε καταστρέψει. Για μια ταινία μικρού μήκους χρειάζονται τόσα χρήματα, σχεδόν όσα για μια θεατρική παράσταση, και δεν μπορείς να τα πάρεις σχεδόν ποτέ πίσω. Ετσι κι εγώ έχω εντάξει στοιχεία του στο θέατρο. Εχω δημιουργήσει μια σκηνοθετική φόρμα στα έργα μου, θα έλεγα κινηματογραφική, με αποτέλεσμα να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών, μικρών και μεγάλων. Από τις ομολογίες κοινού και ειδικών, αυτό ήταν ένα από τα στοιχεία που έκανε το Θίασο "Αβάντι" να ανήκει στους πρωταγωνιστές της αναβάθμισης του θεάτρου για παιδιά και οικογένειες».

- Μέσα από το θέατρο κυρίως, ασχολείστε ενεργά με την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς. Πώς ονειρεύεστε το ιδανικό ελληνικό σχολείο;

«Είναι αλήθεια πως το θέατρο μπορεί να γίνει ένα εξαιρετικό εργαλείο στα χέρια της εκπαίδευσης. Γι' αυτό, θέλοντας να συμβάλλω δημιουργικά, έχω κάνει πολλά σεμινάρια κι έχω διδάξει σε παιδιά και σε εκπαιδευτικούς. Εχω επίσης γράψει έναν οδηγό θεατρικού παιχνιδιού και θεατρικής αγωγής, με τίτλο "Θέατρο και δημιουργική έκφραση στο σχολείο". Το θέατρο, ως μορφή τέχνης, είναι ουσιαστικά παιχνίδι - και όταν αξιοποιείται από την εκπαίδευση, επιδρά απελευθερωτικά και λυτρωτικά στο παιδί, εντείνοντας τη δημιουργικότητα και τη φαντασία του. Διευρύνει τα πεδία των δραστηριοτήτων του και ενθαρρύνει την ενεργό συμμετοχή και το πνεύμα συνεργασίας και αλληλοεμπιστοσύνης.

Η σχολική εκπαίδευση μπορεί ν’ αλλάξει μορφή μέσα από μια διαδικασία που θα δίνει την ευκαιρία στον καθένα ν’ αναζητήσει το ρόλο που του ταιριάζει καλύτερα, διερευνώντας και διευρύνοντας τα όριά του, ανακαλύπτοντας δεξιότητες που δεν γνώριζε. Ετσι, συμμετέχοντας σε μια δραστηριότητα κατά την οποία κανείς δεν πρόκειται να αξιολογηθεί ατομικά, ενθαρρύνεται μαζί με το ατομικό να αναπτύξει και το συλλογικό αίσθημα ευθύνης, αυτοεκτίμησης, αλληλεγγύης και κοινωνικότητας».

Η ΚΕΛΛΥ ΣΤΑΜΟΥΛΑΚΗ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε θέατρο στις δραματικές σχολές Βεάκη και Χατζίκου και σκηνοθεσία κινηματογράφου στο New York College. Είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, της ΑΕΠΙ και μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου για Παιδιά και Νέους ASSITEJ Greece.

Ως συγγραφέας έχει γράψει θεατρικά έργα και παραμύθια για παιδιά, σενάρια για ταινίες μικρού μήκους, καθώς και οδηγό θεατρικού παιχνιδιού και θεατρικής αγωγής. Τα περισσότερα από αυτά έχουν εκδοθεί.

Εχει σκηνοθετήσει τις θεατρικές παραστάσεις για παιδιά: «Πρίγκιπας και Φτωχός», «Ακροβάτες της τύχης», «Ως την άκρη του ονείρου», «Ομήρου Ιλιάδα», «Ο Αστράν και η Μελένια», «Σταματήστε τη Γη να κατέβω», «Το μυστικό της Θαλασσοχώρας» - καθώς και 2 ταινίες μικρού μήκους σε σενάριο της ιδίας: «Η ωραία Λου» (Φεστιβάλ Δράμας) και «Τα λιλά μαντήλια» (Φεστιβάλ Δράμας - Βραβείο από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και από το φεστιβάλ Φανταστικού κινηματογράφου).

Στιχουργικά συμμετέχει στο δίσκο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα «Ηρωες με καρμπόν», καθώς επίσης έχει γράψει στίχους για πάνω από 100 τραγούδια για θεατρικές της παραστάσεις.

Στο πλαίσιο του προγράμματος του υπουργείου Παιδείας για τη διαρκή επιμόρφωση εκπαιδευτικών, πραγματοποίησε σεμινάρια θεατρικής αγωγής και θεατρικού παιχνιδιού για εκπαιδευτικούς. Επίσης, για χρόνια δίδαξε θεατρική αγωγή και θεατρικό παιχνίδι σε παιδιά πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Διαμορφώνοντας, μέσα στην πορεία της, μια συγκεκριμένη αντίληψη και άποψη για το θέατρο για παιδιά και θέλοντας να καταθέσει μια πρόταση υψηλής αισθητικής με στοιχεία ανανέωσης, ιδρύει το 2002 το θίασο «Αβάντι», συγκεντρώνοντας γι’ αυτόν το στόχο καταξιωμένους καλλιτέχνες αλλά και νέους ταλαντούχους.

«ΜΟΝΟ ΑΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ...»

Στη Χώρα της Υπομονής οι κάτοικοι ζούσαν ευτυχισμένοι, με αγάπη και αφθονία. Ενας άνθρωπος όμως που τα ήθελε όλα, ο αρχιστράτηγος Τραμουντάνας, βάζει σκοπό της ζωής του να ανατρέψει την ήσυχη ζωή των κατοίκων της. Με τον άπληστο χαρακτήρα του ρίχνει τους ήρωες σε μεγάλες περιπέτειες. Τους κυνηγά σε θάλασσες, πόλεις, βουνά και τους αναγκάζει να έρθουν αντιμέτωποι με τρικυμίες, θαλασσομαχίες, φύλακες-δεινόσαυρους και περίπλοκα αινίγματα. Θα καταφέρουν τελικά οι ήρωές μας να ξεπεράσουν τα εμπόδια που τους περιμένουν και να πάρουν πίσω αυτά που τους ανήκουν; Και μέχρι πού μπορεί να φτάσει μια μητέρα για να σώσει το παιδί της;