Τρίτη, 15 Νοεμβρίου 2011 14:47

Μουσικές ιστορίες στα "Μυθοτοπία" του Απ. Καλτσά

Γράφτηκε από την
Μουσικές ιστορίες στα "Μυθοτοπία" του Απ. Καλτσά




Συνέντευξη στη
Μαρία Τομαρά

Μουσικές ιστορίες εμπνευσμένες από τους τόπους όπου έχει ταξιδέψει μας αφηγείται ο Απόστολος Καλτσάς στο cd "Μυθοτοπία". Ο γνωστός μπασίστας του συγκροτήματος "Υπόγεια Ρεύματα" μας μίλησε για μύθους προσωπικούς και πανανθρώπινους που συνάντησε στα ταξίδια του, αλλά και για τη Μεσσηνία - και ειδικότερα για τη Μάνη που την αγαπά και τον εμπνέει.

- Καλός μουσικός, όπως έχει δείξει η πορεία σου, και καλός ταξιδευτής όπως λες εσύ. Αυτά τα δυο έχουν σχέση μεταξύ τους;
«Αλληλένδετη. Η μουσική είναι κι αυτή ένα ταξίδι, ίσως το πιο συναρπαστικό... Για να τη βιώσεις πρέπει να απελευθερώσεις τις αισθήσεις σου, τη φαντασία σου, να αφεθείς ψυχή τε και σώματι να σε μεταφέρει σε κόσμους υπερβατικούς. Κυρίως πρέπει να απαγκιστρωθείς από κάθε βολή και δεδομένο, έτσι ώστε να καταφέρεις να... χαθείς! Καλός ταξιδιώτης είναι αυτός που ακυρώνει χάρτες, πυξίδες, ρολόγια, που διαλέγει πάντα τον δύσκολο δρόμο. Αυτός που κατανικά τους φόβους και τις φοβίες του με σκοπό να βρίσκεται κάθε στιγμή σε μια γλυκιά, μετέωρη υπαρξιακή κατάσταση, που τον κάνει να αισθάνεται προσωρινός κι αιώνιος ταυτόχρονα».

- Στο cd "Μυθοτοπία" ποιους μύθους αφηγείσαι;
«Μύθους προσωπικούς και πανανθρώπινους. Ο Τσαρούχης έλεγε ότι "μόνο το τοπικό μπορεί να είναι ουσιαστικά οικουμενικό και να ενδιαφέρει όλο τον κόσμο". Κατ' αναλογία, οι δικοί μου προσωπικοί μύθοι φιλτραρισμένοι μέσα απ' τον ιδιαίτερο τόπο που τους ανέθρεψε είναι μύθοι στους οποίους πολλοί μπορεί να δουν τον εαυτό τους. Στον  "Αϊ-Στράτη", για παράδειγμα, πραγματεύομαι τη στρατιωτική μου θητεία στη Λήμνο και τη μυθική διάσταση που αυτή η περίοδος απέκτησε στη μνήμη μου με τα χρόνια. Στη "Γενέθλια πόλη" καταγράφω την προσωπική μου μυθολογία στην επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσα. Στο "Κάτω Κουφονήσι" αφηγούμαι μια μικρή ερωτική ιστορία. "Μύθος" έτσι κι αλλιώς  στην αρχαιότητα σήμαινε ιστορία, εξ ου και "παραμύθι". Στη "Βαρκελώνη" υμνώ μια πόλη πραγματικά μυθιστορηματική, ενώ στην "Αβάνα" καταρρίπτω το μύθο του Φιντέλ Κάστρο. Στη "Μύκονο" προσπαθώ να περιγράψω πώς η παγανιστική αρχαία μυθολογία εγκιβωτίστηκε στη χριστιανορθόδοξη τυπολατρία σ' αυτό το τόσο ιδιαίτερο, μυθικό νησί».

- Αποδέχεσαι τις ταμπέλες στη μουσική; Εντεχνος, λαϊκός, εμπορικός, ποιοτικός κ.λπ.;
«Οι ταμπέλες είναι χρήσιμες μόνο στο επίπεδο μιας πρόχειρης συνεννόησης. Η "Μυθοτοπία" με τη στιλιστική ποικιλία και την πολυμορφία που τη χαρακτηρίζει είναι τρανή απόδειξη ότι οι ετικέτες πολλές φορές είναι παραπλανητικές και άδικες. Αν και επικοινωνιακά μου έχει κοστίσει, χαίρομαι όταν διαπιστώνω την αμηχανία πολλών δημοσιογράφων να την κατατάξουν! Στην προσωπική μου κοσμοθεωρία διαχωρίζω τους καλλιτέχνες σ' αυτούς που με ταξιδεύουν ή όχι, ανεξαρτήτως μουσικού είδους».

- Εχουν αλλάξει πράγματα στην ελληνική μουσική την τελευταία πενταετία;
«Εχουν αλλάξει δραματικά. Αν μιλάμε για το ελληνικό τραγούδι ειδικά, βλέπω έναν τρομερό εκφυλισμό και μια τεράστια έκπτωση στην ποιότητα των τραγουδιών. Η γενιά μου παρέλαβε αδερφούς Κατσιμίχα, Κραουνάκη - Νικολακοπούλου, Πορτοκάλογλου κ.ά., οι οποίοι παρέλαβαν Σαββόπουλο, Ξαρχάκο, Μικρούτσικο, Λοΐζο -που κι αυτοί κληρονόμησαν Τσιτσάνη, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι-, αλλά δυστυχώς έριξε άτσαλα κάτω τη σκυτάλη. Σήμερα, ως συνέχεια του ελληνικού τραγουδιού προβάλλεται μια κλίκα μουσικών που απροκάλυπτα έχουν την πρόθεση να διασκεδάσουν το κοινό - και μόνο. Και μάλιστα πολλοί απ' αυτούς με αγγλικό στίχο! Και το κάνουν καλά, ομολογουμένως.
Σήμερα όμως, περισσότερο από ποτέ, το τραγούδι έχει ανάγκη από καλλιτέχνες που θα κάνουν την κοινωνία να θυμάται κι όχι να ξεχνιέται και να ξεχνάει... Τα όποια καλά πράγματα γίνονται δεν μαθαίνονται ποτέ, γιατί δεν βρίσκουν χώρο δημοσιότητας στα σαπιοκάναλα και τον Τύπο, αφού δεν υπηρετούν το ξιπασμένο "λαϊφστάιλ" και δεν "πουλάνε"!».

- Αλλάζει η διάθεσή σου, η έμπνευσή σου από τόπο σε τόπο; Στη Μεσσηνία για παράδειγμα τι είναι εκείνο που ξεχωρίζεις;
«Αναμφισβήτητα... Κάθε τόπος έχει τον δικό του ιδιαίτερο παλμό, το δικό του κλίμα, κουβαλάει τους δικούς του μύθους. Στη Μεσσηνία με συναρπάζει το δωρικό, αρχέγονο τοπίο. Οπως και στις Κυκλάδες, έτσι και στη Μεσσηνία είναι πολύ έντονα κι επιβλητικά τα στοιχεία της φύσης: η θάλασσα, ο ήλιος, ο αέρας, η πέτρα. Κι όλα στα μέτρα του ανθρώπου. Ούτε πελώρια κύματα, ούτε ανελέητος ήλιος, ούτε δυσθεώρητα απάτητα βουνά. Ετσι εύκολα μπόρεσε ο άνθρωπος να τα δαμάσει και να τα χρησιμοποιήσει για την προκοπή του. Και βέβαια λατρεύω τη Μάνη, έναν από τους πιο ξεχωριστούς ελληνικούς τόπους, όπου η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι η απόλυτη συνέχεια της φύσης και του τοπίου. Τα απομεινάρια του πολιτισμού και της παράδοσης των ανθρώπων της Μάνης είναι απ' αυτά που όσο πιο πολύ παλιώνουν τόσο πιο πολύ μοσχοβολάνε!».


NEWSLETTER