Εχει γυρίσει σχεδόν όλη την Ελλάδα τραγουδώντας, όμως στην Καλαμάτα έρχεται για πρώτη φορά και μάλιστα με μεγάλη ανυπομονησία, αφού έχει ακούσει τα καλύτερα από τους συναδέλφους του. Ο Μάνος Λυδάκης, μια σεμνή αλλά ταυτοχρόνως δυναμική παρουσία στο χώρο της νέας ελληνικής σκηνής, λίγο πριν το live του στο "Le Garcon" αύριο το βράδυ (Σαββάτο 17/12/2011), μιλά στην "Ε" για το μουσικό του ταξίδι, τη συνεργασία του με τους αδελφούς Κατσιμίχα, αλλά και τη γνωριμία του με το Μάνο Ξυδούς...

- Καταγωγή από Ηράκλειο, ξεκίνημα μουσικό από Θεσσαλονίκη, αναγνώριση από τις μουσικές σκηνές της Αθήνας. Νιώθεις κάποιες στιγμές σαν άλλος... μουσικός ταξιδιώτης;
"Ταξιδιώτες δεν είμαστε όλοι; Αλλοι ταξιδεύουν στην φαντασία τους, άλλοι στην πραγματικότητα. Αλλωστε και η ζωή είναι ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο - και να θες να μείνεις ακίνητος είναι αδύνατον. Τα πάντα κινούνται. Ναι, νιώθω ταξιδιώτης και θα ήθελα να χρησιμοποιήσω όλα τα "εισιτήρια" που μου έχουν δοθεί... ελπίζω να καταφέρω έστω τα μισά"!

- Η συνεργασία με τους αδελφούς Κατσιμίχα ήταν κάτι που σε άλλαξε, σε ωρίμασε καλλιτεχνικά;
"Το μόνο σίγουρο! Αυτούς τους δύο ανθρώπους που δεν είναι καθόλου τυχαίοι και μόνο που τους παρατηρούσα πώς δουλεύουν, η πληροφορία που έπαιρνα ήταν τεράστια, η συνέπεια με την οποία γράφουν ή τραγουδούν είναι συγκινητική, και είναι και ένα από τα σημαντικά συστατικά που τους κάνουν αγαπητούς, σεβαστούς και καταρχάς καλλιτέχνες. Ναι, θα μπορούσα να πω ότι η καλλιτεχνική μου "ανάγκη" θα μπορούσε να χωριστεί σε... Π.Κ. (προ Κατσιμίχα) και Μ.Κ. σε ένα μεγάλο βαθμό".

- Πόσο "βαρύ" συναισθηματικά και καλλιτεχνικά ήταν για σένα το γεγονός ότι συνεργάστηκες με τον Μάνο Ξυδούς για το δίσκο σου; Τι σηματοδοτεί για σένα ο πρωτότυπος τίτλος του δίσκου;
"Βαρύ συναισθηματικά ήταν το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος έφυγε από τη ζωή τόσο ξαφνικά. Καλλιτεχνικά η συνεργασία θα μπορούσα να πω ότι είχε μία δημιουργική, ανθρώπινη και διακριτική αίσθηση, όπως ακριβώς ήταν και ο χαρακτήρας του Μάνου. Ο τίτλος του δίσκου πήρε το όνομα που είχε βαπτίσει ο Μάνος Ξυδούς την μπάντα που έπαιζε με τον Πάνο Κατσιμίχα και τον ίδιο, το χειμώνα πριν από την δημιουργία του δίσκου. Δηλαδή τον Μάνο Νεόφυτο στα τύμπανα, το Νίκο Τσιμπούκη στην ηλεκτρική κιθάρα, το Βαγγέλη Καραπέτρο στο μπάσο και το Σπύρο Παπαδάτο στα πλήκτρα. Ηταν μια δική του επινόηση και μας παρουσίαζε στις παραστάσεις μας ως: ο Μάνος Λυδάκης από τον Αγιο Μηνά Ηρακλείου Κρήτης, ο Νίκος Τσιμπούκης από τον Αγιο Δημήτριο Μπραχαμίου κ.λπ. Αυτό σήμαινε η «Μαφία των Αγίων»".

- Στο site σου γράφεις πως... η βιογραφία σου δεν έχει καμία σημασία! Γιατί το λες αυτό;
"Γιατί καμιά φορά είναι καλό να πατάμε το reset, δηλαδή, δεν υπάρχει κανόνας πάντα, και συνήθως οι εξαιρέσεις κρύβουν τα διαμάντια, έτσι και κανένα πτυχίο ή δίπλωμα ή εμπειρία δεν θα σου δώσει τίποτα, αν καταρχήν δεν είσαι διατεθειμένος να το πάρεις. Και αυτό που έχουμε να πάρουμε είναι παντού και είναι και τζάμπα. Και προσωπικά πιστεύω ότι αυτό είναι η αγάπη και η επαφή μας με αυτή".

- Στην Καλαμάτα έχεις ξαναεμφανιστεί; Τι έχεις ετοιμάσει να παρουσιάσεις στο κοινό της;
"Οχι, δεν έχω πάει ποτέ, την ακούω συχνά και έχω περιέργεια να την δω και να γνωρίσω τους Καλαματιανούς! Εχω ετοιμάσει ένα πρόγραμμα με ξένες και ελληνικές διασκευές και κάποια κομμάτια από το δίσκο". 

- Με το θέατρο θα ξαναασχοληθείς, μετά από τους "Ηρωες" στους οποίους συμμετείχες;
"Η αλήθεια είναι ότι έπαιξα άλλη μια φορά στο θέατρο "Πόρτα" της Ξένιας Καλογεροπούλου στην παράσταση "Grimm & Grimm" και ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία! Μου αρέσει το θέατρο, είναι μια αποδοτική μορφή τέχνης η οποία συνδυάζεται και με την μουσική. Θα ήθελα να ξαναασχοληθώ! Με ευχαριστεί πολύ"!