Με μια μεγάλη πορεία στο χώρο της ελληνικής ροκ σκηνής, ο Μιχάλης Κακέπης έχει πολλές εμπειρίες στις αποσκευές του. Αύριο το βράδυ, έρχεται στη μουσική σκηνή του "Le Garçon" για να παρουσιάσει παλιά και νέα κομμάτια του, κάνοντας ταυτόχρονα μέσα από τα τραγούδια του τα δικά του σχόλια για τη σημερινή πολιτική και κοινωνική κατάσταση. Είναι σίγουρος πως η κρίση είναι κάτι που δεν υπάρχει, είναι απλά ένα κατασκεύασμα, ένα μεταβατικό στάδιο που θα μας ωθήσει στο να δημιουργήσουμε και πάλι, να συνεργαστούμε και να μιλήσουμε με ειλικρίνεια... Τα όσα λέει στην "Ε" είναι απολαυστικά και άκρως ενδιαφέροντα...

- Στην Καλαμάτα είχατε έρθει και τον περασμένο χειμώνα.. Αυτό το live τι θα περιλαμβάνει;
«Ναι, η πρώτη φορά ήταν με τη Σοφία Αρβανίτη και τον Κωνσταντίνο Καζάκο τον περασμένο Μάιο, αλλά πιστεύω ότι η πόλη έχει κοινό για το δικό μου είδος μουσικής. Θα έρθω με δύο νέα ταλαντούχα παιδιά, τον Αrgy, που είναι ένας εξαίρετος νέος καλλιτέχνης με πολύ όμορφη και ψαγμένη φωνή και ήδη με 4 δίσκους στο ενεργητικό του (με δικές του συνθέσεις και στίχους). Επίσης τον έχω εκτιμήσει για την underground στάση του. Μαζί μου θα είναι και η Αρριέτα, μια πολύ δυνατή βιολονίστα, underground κι αυτή, μέλος της "Ορχήστρας των Χρωμάτων" του Μάνου Χατζιδάκι. Είναι... μια ορχήστρα μόνη της αυτή η κοπέλα!Τα κομμάτια θα είναι από ελληνικό και ξένο ροκ, καθώς και από τη δικιά μου δισκογραφία. Αλλά θα υπάρξουν και εκπλήξεις!».

- Είστε ένας άνθρωπος που έχει υπηρετήσει χρόνια το ροκ και μάλιστα το γνήσιο ελληνικό ροκ, με συνέπεια. Πώς βλέπετε να πηγαίνει αυτό το ρεύμα τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας; Εχετε καθόλου απογοητευτεί από άλλους ροκάδες της γενιάς σας; Από ανθρώπους που ξεκινήσατε μαζί;
«Βασικά αυτό που μου αρέσει στους ροκάδες της σημερινής εποχής, στα νεότερα παιδιά, αυτό που εγώ καταλαβαίνω παίζοντας και κάνοντας πρόβες μαζί τους, είναι ότι δεν έχουν μπερδέψει την έννοια "ελληνικό ροκ" με τη χρήση της ηλεκτρικής κιθάρας, με το ντύσιμο ή με τη Μεταπολίτευση! Αυτοί που τουλάχιστον συναναστρέφομαι εγώ, με εκτιμούν για τη φωνή και τα τραγούδια μου, αλλά και για τη στάση ζωής που έχω αυτά τα χρόνια. Οι ροκάδες της γενιάς μου βασικά δεν υπάρχουν. Δεν μπορεί να με απογοητεύσει, άρα, κάτι που δεν υπάρχει! Ακούγεται κάπως σκληρό, αλλά έτσι είναι, δυστυχώς. Γι' αυτό και περιμένω από τους νεότερους».

- Η δισκογραφία σιγά σιγά φθίνει. Σας λυπεί αυτό ή θεωρείτε ότι είναι ένας τρόπος τα πράγματα να ξαναγίνουν πιο άμεσα στη μουσική, πιο αγνά;
«Ακου τώρα… το παράδοξο είναι ότι ενώ πραγματικά η δισκογραφία φθίνει, εγώ έχω τις πιο πολλές προτάσεις για να κάνω δίσκους που είχα ποτέ στην καριέρα μου! Ηδη θα κυκλοφορήσει ένας, σε λίγες μέρες, ένας δίσκος που θα έχει μέσα "κρητικοφερμένα" τραγούδια, κρητικά τραγούδια παρακαλώ, καινούργια όμως, με λύρα, λαούτο και άλλα παραδοσιακά κρητικά όργανα (ασκομαντούρα και θιάμπολι). Εχω ήδη άλλη μία πρόταση για άλλο ένα cd με κρητικά τον Μάιο, και από τον Σεπτέμβρη θα κάνω άλλο έναν αυθεντικό ροκ δίσκο, με τη συμμετοχή 4 επώνυμων συναδέλφων (όχι αποκλειστικά ροκάδων, αλλά δεν έχει σημασία, ο δίσκος θα είναι ροκ!) Απίστευτο ε; Θέλω να πω πως η δισκογραφία φθίνει, μα η μουσική δε θα σταματήσει να υπάρχει. Να σου πω επίσης πως θεωρώ την κρητική μουσική ροκ... και είμαι και ο ίδιος Κρητικός!».

- Η φωνή σας συνδέθηκε άμεσα με ένα από τα ελάχιστα (δύο) σίριαλ της ελληνικής τηλεόρασης τα οποία αφορούσαν το ροκ, το "Δούρειο ίππο". Γιατί δεν ξανάδαμε κάτι τέτοιο από τότε; Θα θέλατε να ξαναγράψετε μια μουσική για ανάλογο σκοπό, να δώσετε τη φωνή σας σε ένα τέτοιο σάουντρακ;
«Δεν ξαναϋπήρξε τέτοιο σίριαλ, γιατί και τότε και τώρα η Ελλάδα έχει μπερδέψει την ψυχαγωγία με τη διασκέδαση. Θεωρούν οι Ελληνες τη ροκ μουσική "άγρια" και συνυφασμένη με τα ναρκωτικά. Οπως θεωρούν επίσης ότι και η ροκ στάση ζωής δεν ταιριάζει στον Ελληνα. Ομως... κάτι μου λέει ότι αυτό σιγά σιγά αλλάζει. Λόγω καταστάσεων και γεγονότων, θα αρχίσουμε να ακούμε καλά ροκ τραγούδια, που θα βγουν και θα εκφράζουν τον προβληματισμό και την αγανάκτηση. Τραγική ειρωνεία; Ισως... Φυσικά και θα ξανατραγουδούσα σε τέτοιο σίριαλ. Αργά ή γρήγορα θα ξαναγίνει, είναι και θέμα περιστάσεων. Ομως έχω και μια ανάλογη διαίσθηση... αλήθεια!».

- Πώς κυλάει ο χειμώνας αυτός καλλιτεχνικά για εσάς; Τι ετοιμάζετε για το επόμενο διάστημα;
«Γυρίζω όλη την Ελλάδα πέρα δώθε και κάνω και εμφανίσεις στην Αθήνα με νέα ταλαντούχα παιδιά που τα πιστεύω, τα στηρίζω και με στηρίζουν. Εχω εμφανίσεις, έχω δουλειά να κάνω. Παίζω και στην Αθήνα και παντού. Η ζωή μου είναι το live».

- Εχετε δηλώσει πως... δεν υπάρχει κρίση. Θα θέλατε να μας αναλύσετε αυτή σας τη σκέψη, την οπτική σας απέναντι σε αυτό που ζούμε;
«Η κρίση που ζούμε είναι κατασκευασμένη και οργανωμένη. Παρ’ όλες τις δυσκολίες, αυτός είναι ο καιρός που όποιος κάνει κάτι αυθεντικό και με βάση τη συνδημιουργία (κάτι που σαν λαός δεν το έχουμε), τώρα είναι ο καιρός να το κάνει. Και αυτό θα μείνει. Αυτή είναι μέσες άκρες η άποψή μου για το θέμα. Να κινηθούμε με ανιδιοτέλεια και με συνεργασία επιτέλους! Γι' αυτό θεωρώ την κρίση που υπάρχει, τελικά δημιουργική. Και… νομίζω πως δεν υπάρχει! Είναι απλά ένα μεταβατικό στάδιο».

- Ποιο τραγούδι, δικό σας ή άλλου συνθέτη, θεωρείτε πως θα μπορούσε να αποτελέσει το τραγούδι της σημερινής γενιάς; Της οργής που βγάζει η εποχή μας;
«Θα έλεγα τον "Σικέ αγώνα" από το "Δούρειο ίππο" από τα δικά μου, από τους Κατσιμιχαίους το "Κόκκινο φεγγάρι" και από το Μηλιώκα το... "Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες"! Επίσης, αποκλειστικά στην "Ελευθερία", παραθέτω ένα απόσπασμα ενός νέου τραγουδιού μου από τα κρητικά, που γράφτηκε για την κρίση. Οι στίχοι είναι του Κώστα Μουδάτσου και η μουσική δική μου. "Το τρελό πάρτι" λέγεται... "Ελλάς Ελλήνων και των οργίων, στημένο πάρτι των λαμογίων, άστεγη στέγη, κόντρα στους νόμους, αγκαλιασμένοι στους πέντε δρόμους. λόγια της πίκρας σπάνε την πέτρα, πάλι το δίκιο καημέ μου μέτρα. Ελλάς Ελλήνων, χάος τ’ απείρου, θα ξαναβρούμε το φως τ’ ονείρου»...