- Η απόφαση για την καλοκαιρινή περιοδεία προέκυψε μετά την αποδοχή των χειμερινών παραστάσεων από το κοινό;
«Η απόφαση για την καλοκαιρινή περιοδεία είχε ληφθεί από την αρχή και από τις δυο μας. Είχαμε πει ότι θα κάναμε ένα πρόγραμμα που θα το πηγαίναμε σε όλη την Ελλάδα ως οφείλουμε. Και το κάνουμε».

- Η κοινή σας εμφάνιση με την Χαρούλα, ήταν επιθυμία των δυο σας ή κάποιος τρίτος έριξε την ιδέα;
«Η επανένωσή μας είναι ο απόηχος μιας βαθιάς σχέσης, τόσο καλλιτεχνικής, όσο και προσωπικής, που ακόμη κι αν είχε καιρό να εκδηλωθεί καλλιτεχνικά, πάντοτε υπήρχε στις επιθυμίες και των δύο».

- Πώς είναι να συνυπάρχετε στη σκηνή δυο φίλες, που η καθεμιά όμως έχει διαγράψει μια τόσο σημαντική πορεία;
«Οταν είμαστε μαζί στη σκηνή συμβαίνει κάτι το απίστευτο. Νομίζεις ότι οι φωνές δεν ξεχωρίζουν γιατί πιστεύω πως οι φωνές γίνονται “ένα”, όταν οι ψυχές γίνονται “ένα”.
Υποκλίνομαι στη φωνή και στην αύρα της Χαρούλας. Δεν είναι τυχαίο που ο ελληνικός λαός της έδωσε αυτό το παράσημο: Να είναι εθνική τραγουδίστρια, να είναι εθνική φωνή!».

- Τι χαρακτηριστικά έχει το πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε στην καλοκαιρινή περιοδεία;
«Είναι ένας διάλογος, είναι σαν να ανοίγουμε το σπίτι μας για να έρθουν οι φίλοι μας να περάσουμε καλά. Βέβαια αυτό που ακούγεται τόσο απλό δεν είναι καθόλου. Ετσι πρώτα από όλα γιατί έχεις να κάνεις με ένα τεράστιο και εξαιρετικά σημαντικό ρεπερτόριο που έχουμε πει και οι δυο όλα αυτά τα χρόνια.
Ετσι λοιπόν αυτό που ακούτε είναι αποτέλεσμα διαρκούς δουλειάς και πολύ καλής προετοιμασίας και η ροή του είναι εντελώς φυσική, σαν μια ιστορία, ένας διάλογος μέσω των τραγουδιών, τα οποία πότε ταυτίζονται και πότε διαφοροποιούνται με έναν μαγικό τρόπο.
Αυτό λοιπόν το αποτέλεσμα που βγήκε και που το καλοκαίρι θα το πάμε να το δει όλη η Ελλάδα είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να δείξουμε την βαθιά ευγνωμοσύνη μας προς τον κόσμο. Πιστεύω ότι είναι κάτι που το οφείλαμε στον κόσμο αυτόν που όλα αυτά τα χρόνια μας στηρίζει και μας παρακολουθεί. Από την άλλη μεριά τώρα περισσότερο από ποτέ, το έχουμε νομίζω πολλή ανάγκη όλοι μας, μέσα από την αξεπέραστη αλήθεια των τραγουδιών να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, ποιος είναι ο πολιτισμός μας και κατά πού πηγαίνουμε».

- Προτιμάτε την "ατμόσφαιρα" των μουσικών σκηνών ή την "ελευθερία" των ανοιχτών συναυλιακών χώρων;
«Είναι δυο τελείως διαφορετικές συνθήκες επικοινωνίας οπότε δεν μπορώ να σας πω ότι προτιμώ κάποια από τις δυο. Από τη μια η ατμόσφαιρα των μικρών χώρων είναι μια σχεδόν "σωματική" σχέση με τον κόσμο. Από την άλλη η δύναμη της επικοινωνίας με ένα μεγάλο πλήθος έχει μια συγκλονιστική ενέργεια που είναι απογειωτική. Ειλικρινά δεν ξέρω τι να διαλέξω...».

- Πώς σχολιάζετε την δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε ως χώρα και πόσο τελικά η τέχνη μπορεί να παίξει έναν υποστηρικτικό ρόλο;
«Τα πράγματα είναι πραγματικά πολύ δύσκολα και ο λαός μας
βιώνει απίστευτες καταστάσεις. Θέλω όμως να πω το εξής. Μας έχουν βάλει να ζούμε κάτω από το κράτος του τρόμου ότι η ζωή τελειώνει εφ' όσον τα νούμερα δεν ευημερούν. Αυτό είναι ένα εγκληματικό ψεύδος που οδηγεί τους λαούς σε απόγνωση και απελπισία. Αυτό πρέπει να ξέρουμε ότι είναι ένα σχέδιο που θέλει να υποτάξει τους λαούς στον φόβο ώστε να μην νιώθουν ελεύθεροι και κυρίαρχοι της αξιοπρέπειας και των προνομίων που τους παρέχει ο κόπος τους. Σ’ αυτό δεν πρέπει να υποκύψουμε. Πρέπει να ξαναθυμηθούμε τη πραγματική μας διάσταση σαν λαός και σαν χώρα και λειτουργώντας συλλογικά να δουλέψουμε για να προκόψουμε. Αλλωστε αυτή ήταν η μοίρα του λαού μας πάντα. Και έτσι κάναμε. Μας κατέστρεφαν και εμείς ξαναγεννιόμασταν από τις στάχτες μας.
Η τέχνη είναι αυτή που παίρνει από το χέρι τους ανθρώπους στην ιστορία του πολιτισμού. Είναι το μόνο μονοπάτι που μπορεί να σε οδηγήσει ώστε να αισθανθείς γερός και δυνατός, να ησυχάσεις μέσα σου για να μπορέσεις να κάνεις το επόμενο βήμα σου. Γιατί η τέχνη είναι έργο ανθρώπων για τους ανθρώπους. Είναι το αντίδοτο στο μικρό τέρας που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος. Είναι η θετική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης. Και σ’ αυτήν πρέπει να στεκόμαστε.
Η μουσική λοιπόν και ιδιαίτερα το τραγούδι σε αυτή τη χώρα, που η γλώσσα της μιλιέται 4.000 χρόνια σχεδόν ίδια, είναι πολύ μεγάλος μπούσουλας για κάθε επόμενο βήμα.
Ο Ελληνας ζει μέσα από το τραγούδι. Κλαίει, γελάει, χαίρεται, πονάει, αγαπάει, παθιάζεται, διασκεδάζει με το τραγούδι. Αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ και όσοι προσπαθούν για το αντίθετο θα την πατήσουν».

- Εχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία εμφάνισή σας στην Καλαμάτα. Τι θέλετε να πείτε στον κόσμο με την ευκαιρία αυτής της συναυλίας;
«Οτι μου έλειψαν και ότι πρέπει σήμερα περισσότερο από ποτέ "ο ένας για τον άλλον, κι όλοι μαζί". Εδώ, μπροστά, να θυμόμαστε τις αξίες και να μην σβήνει η μνήμη. Είναι λάθος. Αν δεν υπάρχει μνήμη, δεν υπάρχει μέλλον».