Δύο σημαντικές στιγμές είχε ο μήνας αυτός για τον πρόεδρο της Ενωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων Αριστοτέλη Φράγκο. Η ποιητική συλλογή του "Κύκλος ακαθορίστου διαμέτρου" βραβεύθηκε ως το καλύτερο από τα βιβλία του 2012 από την Επιτροπή Ανάγνωσης και Αξιολόγησης του Λογοτεχνικού Περιοδικού "Κελαινώ", τη στιγμή που ο ίδιος εξέδωσε το νέο του πόνημα "Αλαλες λέξεις, βουβές νότες"...
Η νέα συλλογή θα παρουσιαστεί και επίσημα στις 17 Νοεμβρίου, Σάββατο στις 6.30 το απόγευμα, στο αμφιθέατρο του Πνευματικού Κέντρου Καλαμάτας.
Συνέντευξη στη Γιούλα Σαρδέλη
- "Αλαλες λέξεις, βουβές νότες". Εντελώς... άηχος ο τίτλος, σε μια εποχή που μόνο φωνές ακούμε γύρω μας. Τι σηματοδοτεί αυτή η αντίθεση;
"Ο τίτλος στο σύνολό του έχει μεταφορική υπόσταση ή παραβολική αν προτιμάτε. Και θα μπορούσα βέβαια να τον δικαιολογήσω με το γνωστό γνωμικό που λέει «όσο θέλεις βρόντα στου κουφού την πόρτα». Συνεπώς η αντίθεση σηματοδοτεί, πώς μπορεί εγώ να εκφράζω μέσω των ποιημάτων μου, μία γενικότερη διαμαρτυρία, μία αγανάκτηση και μία κατακραυγή για τα τεκταινόμενα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας, αλλά ποιο είναι το αποτέλεσμα, όταν εγώ που καταγράφω τις απόψεις μου δε βρίσκουν απήχηση και ηχούν μόνο ως «φωνή βοώντος». Δε θα πρέπει λοιπόν να υποθέσω πως είναι λέξεις-στίχοι που δεν ειπώθηκαν ποτέ ή εν τοιαύτη περιπτώσει σαν νότες που δεν ακούστηκε κατά τον ίδιο τρόπο ποτέ η αρμονία τους;".
- "Στοχεύοντας να αγνοήσουμε το μοναδικό έπαθλο της ζωής, που είναι ο θάνατος". Γιατί ο θάνατος αναδεικνύεται σε αυτό το στίχο ως έπαθλο της ζωής; Δείχνει αυτό μια απογοήτευση από την πλευρά του δημιουργού;
"Οχι, δε θα έλεγα πως είμαι πεσιμιστής, αν αυτό υπονοεί το ερώτημά σας. Και πολύ περισσότερο δε θα επεδίωκα ποτέ να υμνήσω την απογοήτευσή μου με εγκωμιαστικά ποιήματα, δηλαδή να προσποιούμαι, ενώ ψυχολογικά ανηφορίζω το Γολγοθά μου. Ανεξάρτητα όμως από τις δικές μου θεωρίες, θα ανταπαντήσω στο ερώτημά σας με μία έμμεση ερώτηση. Νομίζετε υπάρχουν πολλοί που θα τους ενδιέφερε η όποια απογοήτευση, όταν η κοινωνία μας έπαψε προ πολλού να καλλιεργεί στους «ανθρώπινους κήπους της», τα δυσεύρετα σήμερα συναισθήματα, όπως της κατανόησης, του ενδιαφέροντος και της αλληλοβοήθειας; Ωστόσο και για να γίνω πιο σαφής, προσωπικά ευγνωμονώ κι ευχαριστώ τη ζωή που με ανέχεται και μου προσφέρει τη μέχρι σήμερα γενναιόδωρη φιλοξενία της. Αλλά επειδή κάποτε η απέριττη φιλοξενία της όντως τελειώνει, θεωρώ πως είναι λογικό και δεν το λέω ειρωνικά, πως το έπαθλο που κερδίζουμε όλοι μας στο τέλος, δεν είναι παρά αυτό που μας αναλογεί, δηλαδή το έπαθλο του θανάτου".
- "Πατρίδα, με στεναχώρησες πολύ" λέει ο "Κανένας", ο οποίος όπως δεν αποτινάσσει από πάνω του την ατομική ευθύνη. Τι γνώμη έχετε για τις συλλογικές και τις ατομικές ευθύνες στο φταίγμα; Ποιες από αυτές έφτασαν τη χώρα στο σημείο το σημερινό;
"Διαφωνώ και επικρίνω κατηγορηματικά τη «λακωνική ρήση» του τέως υπουργού του ΠΑΣΟΚ, του Θ. Πάγκαλου, «μαζί τα φάγαμε», και την επικρίνω ως συκοφαντικά γελοία και ανυπόστατα ψευδή. Καθότι κι όπως πολύ καλά γνωρίζετε, «το ψάρι απ’ το κεφάλι βρωμάει». Ωστόσο, θα συμμεριστώ ως ένα σημείο την άποψή του, καθώς θεωρώ πως κι εμείς σαν λαός δεν είμαστε τελείως αναμάρτητοι. Και δεν παύει, άσχετα με το κραυγαλέο μερίδιο ευθύνης της πολιτικής ασυδοσίας, να συναινέσαμε κι εμείς έμμεσα τόσο στην προσωπική μας κατρακύλα, όσο κι αυτής της χώρας μας, με την «ωχαδερφίστικη» αδιαφορία μας".
- "Αναθεωρώ, υποτάσσομαι, ελπίζω". Αυτά τα τρία ρήματα χρησιμοποιείτε σε ένα σύντομο στίχο σας. Εχει την υπομονή ο σημερινός άνθρωπος για να βαδίσει αυτό το δρόμο;
"Λένε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Εγώ πρόσθεσα δύο ρήματα επί πλέον, το «αναθεωρώ και υποτάσσομαι» και αυτό το έπραξα προκειμένου να επισημάνω πως πριν αφήσουμε την ελπίδα να ψυχορραγεί αβοήθητη, καλόν είναι να αναθεωρήσουμε τις όποιες δυσοίωνες σκέψεις μας βαραίνουν και ενόσω στη συνέχεια σκεφτούμε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία, τότε μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες ημέρες".
- Πώς και αποφασίσατε, τέλος, να δοκιμαστείτε στο χαϊκού; Ηταν η πρώτη αυτή απόπειρα;
"Κατέληξα όντως ως πρώτη απόπειρα να συμπεριλάβω στη συλλογή μου μερικά χαϊκού, καθώς και τάνκα, με μοναδική ωστόσο, επιδίωξη να εμπλουτιστεί σε ποικιλία η θεματογραφία του βιβλίου και να προσφέρει συνάμα κι άλλες εναλλακτικές. Και για να ακριβολογώ, δε θα τολμούσα ποτέ να πειραματιστώ και να συμπεριλάβω στην παρούσα συλλογή τα δύο είδη της κινέζικης ποιητικής τεχνοτροπίας αν δεν ήμουν σίγουρος πως συνάδουν με το ύφος του βιβλίου. Διότι μη ξεχνιόμαστε η κρίση των αναγνωστών είναι αντικειμενικά αμερόληπτη και ανυποχώρητα καταιγιστική, γεγονός που σημαίνει πως θα με κρίνουν χωρίς ενδοιασμούς για αυτό που δημοσιοποίησα, δηλαδή το σύνολο του έργου μου. Συνεπώς δε θα με κρίνουν με πιότερη επιείκεια, αν τα ψήγματα της κινέζικης ποίησης που παραθέτω αντιπροσωπεύουν την πρώτη μου ή όχι απόπειρα".
Ο Αριστοτέλης Φράγκος έχει εργαστεί ως τραπεζικός υπάλληλος στη Γερμανία. Μετά από λίγα χρόνια παραμονής εκεί επανήλθε στην Ελλάδα το 1977 και ως το 2005 εργάστηκε στην Καπνοβιομηχανία Καρέλια.
Οι άλλες ποιητικές του συλλογές έχουν τους τίτλους: Νεκρός Δρόμος, Ανθούπολη, Χημεία Υπνου, Του Μάη μελωδία, Χρωμάτων ψίθυροι, Πολύμνια, Κύκλος ακαθορίστου διαμέτρου. Εχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις για την μέχρι τώρα συγγραφική του πορεία.
