- Ροκ ελληνικό ή και ξένο; Τι απαντάτε σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι το Ελληνικο ροκ δεν υφίσταται;
"Και και Ελληνικό και ξένο. Το ροκ δε γνωρίζει γλώσσα και γενικά η μουσική. Πολλοί άνθρωποι έκαναν μεγάλο αγώνα για να φέρουν το ροκ στην Ελλάδα. Με έναν από αυτούς, το Δημήτρη Πουλικάκο είχαμε την τύχη με τα παιδιά, να παίξουμε μαζί του το Νοέμβρη στα Εξάρχεια. Σίγουρα υπάρχει καλό και παλιό Ελληνικό ροκ, ας ψάξουν κάποιοι πριν μιλήσουν πρώτα. Σήμερα βέβαια... κρύβεται λίγο, γιατί η μόδα θέλει άλλα συστατικά: ξυρισμένο στήθος, στίχο ούτε καν του ποδαριού που να περιέχει τα παρακάτω: αλκοόλ, ξενύχτι, και καμιά μάγκικη λέξη για να πιάσει. Λέω λοιπόν πως όποιος ψάξει θα βρει πολύ καλά Ελληνικά ροκ κομμάτια".

- Το ρεπερτόριο είναι πολύ σημαντικό για τις live εμφανίσεις, εσείς τι επιλέγετε να παρουσιάσετε μέσα σε αυτό φέτος;
"Σίγουρα δικά μας κομμάτια. Μετά πάντα υπάρχει Σιδηρόπουλος, Ασιμος, Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Μωρά στη φωτιά, Λευκή Συμφωνία, Νirvana, Doors και πολλά άλλα. Δεν θέλουμε να είναι μια εμφάνιση κονσέρβα. Εκτός από τις διασκευές, θέλουμε να πούμε και εμείς την γνώμη μας πάνω σε κάποια θέματα στα παιδιά που έρχονται να ακούσουν".

- Τα τραγούδια και τα συγκροτήματα τα πλέον "κλασικά" που μόλις ανέφερες, τα σημερινά παιδιά στην εφηβεία τα γνωρίζουν; Η' μήπως οι έφηβοι σήμερα δεν είναι και τόσο... θυμωμένοι, όσο ίσως ήμασταν εμείς;
"Από ότι βλέπω όχι μόνο τα γνωρίζουν αλλά και ξεσπούν ακούγοντάς τα! Οσο για το θυμό, υπάρχει, αλλά η γενική εικόνα που έχω, είναι ότι καταναλώνεται κατά μεγάλο ποσοστό στο "κλουβί" του facebook. Πάντως ο κόσμος στο μαγαζί τον βγάζει τον θυμό και όχι μόνο. Βλέπω αποθέματα πολλών συναισθημάτων".

- Εκτός από ροκάδες αμετανόητους...Τι άλλο είστε στην καθημερινή σας ζωή;
"Εγώ προσωπικά κάνω πρακτική στο λογιστικό τομέα. Τα άλλα παιδιά έχουν τις δουλειές τους. Στην ουσία ζω το "κάθε μέρα" άλλες φορές έντονα, άλλες κάνοντας βόλτες με τα πόδια μουρμουρίζοντας κανένα στίχο. Ακούω πολλή μουσική. Αλλες μέρες κλείνομαι στον εαυτό μου".

- Θα παρουσιάσετε δικό σας δίσκο κάποια στιγμή;
"Είμαστε στη διαδικασία της ηχογράφησης".

- Σαν νέος μουσικός, τι όνειρο θα ήθελες να δεις να πραγματοποιείται εδώ στην Καλαμάτα, όσον αφορά την τέχνη και τη μουσική;
"Θα ήθελα να δω να μαζεύονταν δέκα, δεκαπέντε άτομα που ασχολούνται με τη μουσική και να βρισκόταν ένας χώρος για ένα μικρό φεστιβάλ 2 ημερών, με ένα φθηνό εισιτήριο, με σκοπό να βοηθηθούν άνθρωποι που έχουν σοβαρό πρόβλημα. Θα ήθελα τέτοια φεστιβάλ να γίνονται κάθε χρόνο, 2 μέρες τον χρόνο. Απορώ γιατί δεν έχει γίνει κάποια κίνηση. Ο μουσικός θα νιώσει καλά με το να δώσει πράγματα από την ψυχή του, ο κόσμος θα χαρεί με το να βοηθήσει και ίσως να γίνει και αιτία να ξεκινήσουν και άλλα πράγματα. Εκτός αν έχουμε γίνει τόσο ... ντίβες που όλα αυτά τα θεωρούμε αδιάφορα και περιμένουμε μόνο τα Χριστούγεννα να δείξουμε την ανθρωπιά μας".

[Συνέντευξη στη Γιούλα Σαρδέλη]