- Να ξεκινήσουμε από την παράσταση. Τι είναι αυτή η τρομερή "Γιαγιά" που έχει πάει τόσο καλά και συνεχίζει;

"Η «Γιαγιά» είναι ένα ελληνικό έργο που το ανεβάσαμε πρώτη φορά και με ένα κανιβαλιστικό τρόπο σατιρίζει ένα από τα νεοελληνικά όνειρα: Να βγαίνεις κατευθείαν από το Πανεπιστήμιο στη σύνταξη. Ενας κακομοίρης ντύνεται γιαγιά, για να εισπράττει τη σύνταξη της πεθαμένης γιαγιάς του και ένας άλλος κακομοίρης έρχεται να τον κλέψει. Εκεί γίνονται διάφορες αποκαλύψεις, υπάρχει ένα συνεχές μαύρο χιούμορ, και μια πλάκα που ταυτόχρονα διερευνά πώς διαμορφώνεται η καθημερινότητα ενός ανθρώπου που ζει έτσι παρασιτικά".

- Είσαι από τους ηθοποιούς που είσαι συνεχώς παρών σε θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση. Υπάρχει "συνταγή" γι' αυτό; Είναι απλώς τύχη; Ικανότητα;

"Συνταγές υπάρχουν μόνο στη μαγειρική, πουθενά αλλού. Ο κόσμος συνεχώς αλλάζει, μεταλλάσσεται. Τα πάντα ρει. Και γι’ αυτό πρέπει να είσαι σε μια συνεχή προσαρμοστικότητα, αν θες να έχεις επαφή με τις σύγχρονες συνθήκες. Ούτε πιστεύω στην τύχη. Πιστεύω στην ετοιμότητα να χειριστείς το απρόσμενο. Είμαι συνεχώς παρών, καθότι δημιουργώ δικά μου πράγματα. Βλέπω τον εαυτό μου ως δημιουργό και όχι ως υπάλληλο, που περιμένει να τον φωνάξουν για να του πουν τι θα παίξει. Επειδή δεν έχω άλλα εισοδήματα, για να μπορέσω να χτίσω την καλλιτεχνική μου ανεξαρτησία κινήθηκα με ευελιξία και συνεχή καλλιέργεια σε πλήθος ειδικοτήτων της Υποκριτικής".

- Αντιμετωπίζεις δυσκολίες στη δουλειά αυτή την δύσκολη για όλους εποχή της κρίσης;

"Η ηθοποιία ως επάγγελμα ανέκαθεν ήταν δύσκολη δουλειά. Πόσω μάλλον στην αναξιοκρατική Ελλάδα. Βασικός μας εχθρός είναι η απληρωσιά. Πληρωνόμαστε κατόπιν εορτής, οπότε συχνά μένουμε στον άσο. Ακόμα παίζονται επεισόδια από σειρές μου που δεν τα έχω πληρωθεί. Και παράλληλα, όπου φιλανθρωπική εκδήλωση τους ηθοποιούς φωνάζουν πρώτους. Η δύσκολη εποχή δεν αφήνει ανεπηρέαστο κανένα. Μέγας εχθρός κάθε τίμιου εργαζόμενου, όπως εμείς, το ότι πληρώνουμε τα σπασμένα και την ανικανότητα του κράτους διπλά και τριπλά".

- Εχεις περισσότερη αγάπη για ένα από τα είδη της δουλειάς σου (θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση) και αν ναι, γιατί;

 "Στο θέατρο είσαι περισσότερο ανεξάρτητος, οπότε αν έχεις ιδέες και είσαι ευφάνταστος, είναι ο παράδεισός σου. Από εκεί και πέρα αγαπώ όλες τις παραμέτρους της δουλειάς. Και την τηλεόραση, όπου έχω κάνει εξαιρετικές δουλειές, και τη διαφήμιση, και τα σεμινάρια και τα θεατρικά εργαστήρια. Κινηματογράφο κάνω πολύ σπάνια και επειδή δε μου αρέσουν οι ταινίες των Ελλήνων σκηνοθετών, τον έχω ξεγράψει από τις επαγγελματικές μου προοπτικές".

- Παίζει ρόλο ένας ηθοποιός να έχει -πέραν της δραματικής- μια ευρύτερη παιδεία ή μια πανεπιστημιακή κατάρτιση; Εσύ έχεις τελειώσει Φιλοσοφική, σωστά;

"Εχω τελειώσει τον τομέα της Ψυχολογίας. Για μένα παίζει μεγάλο ρόλο. Με μια τριετή φοίτηση σε μια ψωρο-δραματική πας να εκφράσεις τον κόσμο; Σιγά ρε μεγάλε. Πρέπει να φας ατέλειωτες ώρες διαβάζοντας και μελετώντας τη ζωή και την ανθρώπινη διάνοια και αντίληψη. Και παράλληλα να είσαι σε συνεχή επαφή με την εποχή σου, που λέγαμε και πριν. Διαφορετικά γίνεσαι ένας επιφανειακός ηθοποιός που πλασάρει μόστρα και βιτρίνα. Ή ένας παρωχημένος εκφραστικά καλλιτέχνης. Οπως λέει και ο Τζεφ Μπρίτζες, όταν τον ρώτησαν τι θα συμβούλευε τους νέους ηθοποιούς, είπε: «Τους συστήνω να έχουν χόμπι και ασχολίες. Και για να τα χρησιμοποιήσουν σίγουρα κάπου αλλά και για να κατανοούν βαθύτερα την τέχνη τους και τον κόσμο». Συμφωνώ απόλυτα".

- Οι διαφημίσεις σου για τη Vodafone είναι κάτι παραπάνω από επιτυχημένες. Πώς το εισπράττεις αυτό;

"Με μεγάλη χαρά, στην καθημερινότητά μου από τον κόσμο, στον οποίο καταφέραμε να χαρίσουμε ένα χαμόγελο, μέσα σε αυτή την πολιτικά δυστυχισμένη εποχή. Ιδίως όταν μου μιλάνε με ευγένεια το εκτιμώ και ανταποδίδω". 

- Πρόσφατα ξεκίνησες να αρθρογραφείς στο Protagon. Ποια ανάγκη σε έστρεψε προς τα εκεί;

"Είχα στείλει ένα δυο αρθράκια στα παιδιά εκεί, τους άρεσαν, τα ανεβάσανε και μου έκαναν πρόταση περαιτέρω συνεργασίας. Κατά καιρούς μου καρφώνονται ιδέες στο μυαλό μου που πρέπει να τις βγάλω από εκεί για να μη με απασχολούν. Και τις βάζω σε ένα κείμενο. Οσο υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τα κείμενά μου ενδιαφέροντα, θα γράφω δημοσίως. Διαφορετικά θα γράφω ιδιωτικώς".

- Τι σε ανησυχεί στην εποχή μας;

"Το γεγονός μην τυχόν αντί να συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας ως χώρα και κράτος, μας πιάσει η αυτοκαταστροφή μας και τινάξουμε την Ελλάδα στον αέρα σαν το Κούγκι. Πώς να εξηγήσω τη ναζιστική παρουσία στη Βουλή; Είναι ντροπή για τη χώρα. Για τους αγώνες των Ελλήνων για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Για την ελληνική παιδεία. Και με ανησυχεί το ότι η αφρόκρεμα των ικανών Ελλήνων αποδεκατίζεται, παίρνοντας το δρόμο της ξενιτιάς. Από την άλλη δεν ξέρω, ίσως να είναι η μοίρα του Ελληνισμού, να είναι ένα κομμάτι του σε μια συνεχή μετανάστευση. Δεν ξέρω".

- Ποιο είναι -αν υπάρχει- το "αντίδοτο" για την μιζέρια που μας βάζει η κρίση;

"Η δημιουργία. Τίποτε άλλο. Ευνουχιστήκαμε γενιές τώρα, περιμένοντας την καλή δουλειά, τον καλό μισθό, τα επιδόματα, τις επιχορηγήσεις, τις επιδοτήσεις, το διορισμό, το..το…Τέρμα. Να μην περιμένουμε τίποτα πια. Ο,τι θέλουμε να το φτιάχνουμε εμείς. Και βεβαίως η εξωστρέφεια. Δεν υπάρχουν πιο ανόητες απόψεις από αυτές που μιλάνε για επιστροφή σε πράγματα του παρελθόντος. Το νεότερο παρελθόν μας ήταν οικτρό. Και γι’ αυτό καταστράφηκε η χώρα".  

- Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από την Καλαμάτα και από τη συνεργασία σου με το ΔΗΠΕΘΕΚ πριν μερικά χρόνια;

"Οι καλύτερες. Κάναμε με το Γιάννη Κακλέα δύο από τις ωραιότερες παραστάσεις μου στο θέατρο: «Το σκλαβί» και «Το όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», και τα δύο με μεγάλη επιτυχία. Αγαπώ πολύ την πόλη της Καλαμάτας. Και όλη η Μεσσηνία είναι μαγικό μέρος. Η Aρχαία Μεσσήνη, τα παράλια της Καλαμάτας, η Μεσσηνιακή Μάνη, η Πύλος, η Στούπα με την αμμουδιά του Καζαντζάκη, ο Αγιος Νικόλαος, τι να πρωτοπώ. Αλλωστε τόπος που έχει θάλασσα και βγάζει λάδι είναι ευλογημένος από μόνος του. Εχω εκλεκτούς φίλους εκεί. Περνάω τουλάχιστον μια φορά κάθε καλοκαίρι. Και θα χαρώ να ξαναπαίξω στο θέατρό της".

- Ποια άλλα επαγγελματικά σχέδια έχεις για τη δουλειά σου;

"Αρχές Απριλίου θα εγκαινιάσουμε μαζί με το Βασίλη Μαυρογεωργίου, το δημιουργό της «Κατσαρίδας», ένα καινούριο θεατρικό χώρο στην Αθήνα, με ένα γαλλικό μονόπρακτο που είχαμε ανεβάσει πέρυσι στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το «Ενας άνθρωπος υπό χρεωκοπία». Είναι ένα απίστευτα σύγχρονο και σουρεαλιστικό έργο. Θα παίξουμε εκεί για δύο μήνες περίπου. Για καλοκαίρι δε γνωρίζω ακόμη. Ισως κάνω λίγη καλλιτεχνική αγρανάπαυση. Θα δούμε".