- Εσύ λοιπόν είσαι η "γιαγιά";

"Ναι, αν και η γιαγιά δεν είναι ακριβώς γιαγιά, είναι ένας άντρας που ντύνεται γιαγιά ώστε να παραπλανήσει το κράτος και να μπορεί να παίρνει τη σύνταξη της γιαγιάς του που έχει πεθάνει. Ο ίδιος είναι και λίγο αλητάκος, είναι και λίγο τεμπελάκος, αλλά ισχύει ότι έτσι που είναι η εποχή δύσκολα τα καταφέρνει έτσι κι αλλιώς να βρει δουλειά, οπότε κάνει αυτήν την μικροαπατεωνιά. Εξασκείται λοιπόν ως γιαγιά για να μπει στο ρόλο και κάποια στιγμή έρχεται ένας άνθρωπος υποτίθεται της επιτροπής που ελέγχει αν η γιαγιά ζει, ο οποίος όμως είναι λίγο περισσότερο σκούρος απ' ό,τι συνήθως... Είναι λοιπόν ένα Πακιστανός που θέλει να κλέψει τη σύνταξη της γιαγιάς, αλλά στην πορεία προκύπτει ότι κι αυτός δεν είναι αληθινός Πακιστανός... Είναι μια κωμωδία γραμμένη για να γελάσει κυρίως ο κόσμος αλλά όχι μόνο, γιατί με ιδιαίτερο τρόπο σχολιάζει τα κακώς κείμενα των καιρών μας".

- Είστε ένα δίδυμο που έχετε δέσει επί σκηνής.

"Εχουμε δέσει κυριολεκτικά, αφού στην παράσταση κι εκείνος με δένει κι εγώ τον δένω. Αλλά ναι, έχουμε δέσει και μεταφορικά. Αυτός κιόλας είναι ο λόγος που η παράσταση έχει πάει πολύ καλά και κάνουμε μες στο χειμώνα περιοδεία και σε όλη την Ελλάδα".

- Τι εισπράττετε από τον κόσμο;

"Εισπράττουμε κυρίως αγάπη και ειδικά από την επαρχία ενθουσιασμό, γιατί εκεί είναι πιο σπάνιες οι παραστάσεις μέσα στο χειμώνα. Αλλωστε γι' αυτό και το κάναμε, θεωρώντας ότι πρέπει και ο κόσμος εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης να έχει τη δυνατότητα να βλέπει θέατρο και να μην τους θυμόμαστε μόνο κάθε καλοκαίρι. Μας υποδέχεται λοιπόν ο κόσμος πολύ ζεστά κι εμείς φυσικά δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας και παιζουμε την παράσταση όπως ακριβώς στην Αθήνα, με τα ίδια σκηνικά με όλα χωρίς να κοροϊδεύουμε ούτε τους εαυτούς μας ούτε τους άλλους. Κάθε μέρα δίνουμε το 100% ακόμα κι αν είμαστε κουρασμένοι από τα ταξίδια".

- Ησουν από μικρός ο κλασικός τύπος με χιούμορ που είναι αναμενόμενο να γίνει ηθοποιός σε κάποια στιγμή;

"Οχι. Κατ' αρχήν δεν πιστεύω ότι όποιος έχει χιούμορ μπορεί να γίνει και ηθοποιός. Θεωρώ ότι ναι, έχω χιούμορ, αντιλαμβάνομαι το χιούμορ αλλά δεν με ώθησε αυτό στο θέατρο. Η αρχική αντίληψη που έχει κάποιος άνθρωπος για τον ηθοποιό και μάλιστα τον κωμικό είναι ότι κάπως έτσι είναι και στην ζωή του πέρα από τους ρόλους. Ομως αυτό δεν ισχύει πάντα. Αυτό που λέμε η ψυχή της παρέας δηλαδή, δεν είναι απαραίτητο ότι μπορεί να γίνει και ηθοποιός. Ισα ίσα που πολλές φορές πολύ ντροπαλά άτομα γίνονται πολύ καλοί ηθοποιοί".

- Εσένα τι σε έστρεψε λοιπόν από το Πολυτεχνείο στο θέατρο;

"Με είχε στρέψει πολύ νωρίτερα πριν μπω στο Πολυτεχνείο. Ουσιαστικά το Πολυτεχνείο ήρθε ως ένα μικροεμπόδιο στην επιθυμία μου να γίνω ηθοποιός, γιατί ήταν η δουλειά του πατέρα μου που "έπρεπε" να την ακολουθήσω για να μην πάει στράφι. Κάπως έτσι πήγα στο Πολυτεχνείο το οποίο το παράτησα στο τελευταίο έτος, γιατί η αγάπη μου ήταν το θέατρο. Το πώς προέκυψε το θέατρο; Ε, λίγο που από μικρός έβλεπα παραστάσεις, λίγο που έπαιζα από μικρός σε παραστάσεις... όλο αυτό με μάγευε. Το ότι ζούσα σε άλλους κόσμους παραμυθένιους έστω και για δύο ώρες με μάγευε. Αυτό σιγά σιγά έγινε ανάγκη και κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου".

- Παίζεις από το '91 σε ερασιτεχνικές αλλά και επαγγελματικές παραστάσεις, αλλά το 2006 επίσημα πια ως επαγγελματίας και γίνεσαι αμέσως γνωστός. Ηταν καθαρά θέμα τύχης, συγκυριών;

"Τίποτα δεν είναι απόλυτα τυχαίο. Για παράδειγμα στη "Μελωδία της ευτυχίας" που έπαιξα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, είχα μάθει ότι κάνει ακρόαση και έκανα κοπάνα από το σχολείο και πήγα. Πέρασα τις ακροάσεις και με πήρε να παίξω το ρόλο. Δηλαδή έκανα κι εγώ κινήσεις, δεν σκόνταψα και ξαφνικά βρέθηκα πάνω στη σκηνή να παίζω, το κυνήγησα. Αλλά όταν κάτι το θέλουμε πολύ, νομίζω ότι και η τύχη μας βοηθάει. Αλλωστε είμαι άνθρωπος που την "προκαλώ" την τύχη μου".

- Την "προκαλείς" και πέρα από τα επαγγελματικά;

"Ναι, σε όλους τους τομείς. Δεν θέλω ποτέ να γυρίσω και να πω ότι δεν προσπάθησα για κάτι. Θέλω να μην πέφτω αμαχητί".

- Ετσι λοιπόν έκανες αμέσως το "μπαμ" σε τηλεόραση, θέατρο, σινεμά, διαφήμιση;

"Κάπως έτσι, αλλά όχι μόνο λόγω της τύχης που την προκαλώ. Από τύχη θα σου έρθουν μια άντε δυο δουλειές, από κει και μετά είναι πόσο κρίνουν οι άλλοι ότι αξίζεις και σε επιλέγουν. Το ταλέντο ας πούμε που έχω, το εξασκώ πάντα και το μελετάω στη λεπτομέρειά του μόνιμα. Κάθε μέρα και κάθε ώρα με απασχολεί η δουλειά μου και στους ρόλους μου είναι το μυαλό μου κι άλλες ώρες εκτός από τις ώρες που τους υποδύομαι. Γενικά μελετάω τα πάντα,το σώμα μου, την αναπνοή μου. Ξέρεις μια επιτυχία από τη μεριά των ηθοποιών είναι να κάνουν τα πράγματα που παρουσιάζουν να δείχνουν τόσο εύκολα που μπορούν όλοι να τα κάνουν.  Αυτό όμως απαιτεί πολλή δουλειά".

- Κινηματογραφικά, κάνεις την πρώτη σου απόπειρα στο σενάριο;

"Ναι, έχω γράψει ένα σενάριο και είναι όλα έτοιμα να μπούμε τον Μάιο στα γυρίσματα και να βγει στις αίθουσες τον Δεκέμβριο. Εμένα τα έργα που βλέπω ως θεατής μ' αρέσει να έχουν ρεαλιστική εξήγηση, αλλά πάντα με βάση το παραμύθι γιατί και το θέατρο και ο κινηματογράφος είναι ένα παραμύθι. Το σενάριο λοιπόν που έγραψα είναι ένα παραμύθι. Απλώς είναι έτσι δοσμένο που στη λεπτομέρειά του να μπορούν όλα να εξηγηθούν. Ο ήρωας είναι ένας νέος άνθρωπος, που είναι ένας μέσος άνθρωπος που τον συναντάς εύκολα ανάμεσά μας, αλλά έχει μια ιδιαιτερότητα... έχει γεννηθεί άτυχος! Γεννήθηκε από ατυχία και γενικά τον ακολουθεί μια φυσική ατυχία σε όλη του τη ζωή, αλλά μέσα από την ταινία φαίνεται ότι ακόμα κι όταν αυτό συμβαίνει, αρκεί να το συνειδητοποιήσεις και να το παλέψεις και θα βγάλεις άκρη. Ακόμα κι όταν όλα δείχνουν ότι δεν  μπορείς ν' αλλάξεις τη μοίρα σου. Στο χέρι μας είναι το να αλλάξουμε τη μοίρα μας κι αυτό δείχνω μέσα από την ταινία. Αλλωστε αυτό έκανα κι εγώ, ξεκίνησα από τη Θεσσαλονίκη ήρθα στην Αθήνα να κάνω αυτό που ήθελα πολύ και βρήκα την άκρη. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να έχεις ένα κάρο γνωριμίες ή να περάσεις από δέκα κρεβάτια για να κάνεις κάτι".

- Τι σε φοβίζει στην εποχή μας;

"Η αβεβαιότητα. Γιατί ζούμε σε καιρούς που ακόμα κι αν προσπαθείς πολύ, είσαι καλός κι εργατικός μπορεί να μην έχεις δουλειά και να έχεις πρόβλημα ακόμα και επιβίωσης. Εχω ανθρώπους και στο πολύ κοντινό μου περιβάλλον που βρέθηκαν χωρίς δουλειά και αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα".

- Ποια μπορεί να είναι η αντίσταση που μπορούμε να προβάλουμε σε όλο αυτό;

"Η εγρήγορση του μυαλού για να βρίσκουμε διεξόδους και να κάνουμε στροφή στα πιο πρωτογενή συναισθήματα. Τέρμα στις λαμογιές και ας κοιτάξουμε να ευφραίνουμε την ψυχή μας και να μην μας πλακώνει το θηρίο της κατάθλιψης".