Κυριακή, 10 Οκτωβρίου 2021 09:01

Ο βραβευμένος στις Κάννες σολίστ Χρήστος Ντανάκας: «Η ατμόσφαιρα της ταινίας ήταν τόσο “εμπνευστική” και η σύνθεση του τραγουδιού μού βγήκε εντελώς αβίαστα»

Γράφτηκε από την
Ο βραβευμένος στις Κάννες σολίστ Χρήστος Ντανάκας: «Η ατμόσφαιρα της ταινίας ήταν τόσο “εμπνευστική” και η σύνθεση του τραγουδιού μού βγήκε εντελώς αβίαστα»

 

Συνέντευξη στη Γιούλα Σαρδέλη

Συγκινητικό, ταξιδιάρικο και αισιόδοξο το τραγούδι "What can break this echo" που συνέθεσε ο Kαλαματιανός σολίστ Χρήστος Ντανάκας και που πρόσφατα πήρε το Βραβείο Σύνθεσης στο Cannes World Film Festival “Remember the future”. Το φιλμ "Ο πηλός και η κοπέλα" του επίσης Καλαματιανού Γιώργου Λουριδά, στο οποίο ακούμε το κομμάτι, κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας Ανεξάρτητης Ταινίας Μικρού Μήκους, ενώ για την Ερμηνεία του ξεχώρισε, με ακόμη ένα βραβείο, ο Γιώργος “Breadman” Ψωμιάδης. Ο Χρήστος Ντανάκας, ο οποίος μένει μόνιμα στο εξωτερικό πλέον, καταφέρνει με αυτή τη σύνθεση να κερδίσει τον ακροατή στο πρώτο άκουσμα και να εξάψει τη φαντασία του για το τι θα δει στο κινηματογραφικό πανί.

 

- Πού σε πετυχαίνει αυτή τη στιγμή η συνέντευξη και σε τι φάση βρίσκεσαι καλλιτεχνικά;

Σε λίγες μέρες ολοκληρώνεται μια σειρά 8 συναυλιών μου στη Στουτγκάρδη, που ξεκίνησε στα μέσα Αυγούστου. Παράλληλα, ετοιμάζω την παρουσίαση της επόμενης σύνθεσής μου από τον πιανιστικό κύκλο "Music stories". Οσον αφορά τη διδασκαλία, βρισκόμαστε στην αρχή της σεζόν και η δραστηριότητα είναι πολύ έντονη στα ωδεία και τις μουσικές ακαδημίες όπου διδάσκω.

 

- Πώς ξεκίνησες το πιάνο; Ηταν μια τυχαία ή συνειδητή επιλογή;

Ξεκίνησα το πιάνο όταν ήμουν 6 χρονών. Δεν θυμάμαι πολλά από τότε για να είμαι ειλικρινής. Οι γονείς μου πάντως μου λένε ότι, όταν ο παππούς μου έπαιζε πιάνο, καθόμουν δίπλα του και τον παρακολουθούσα με ιδιαίτερη προσοχή, οπότε αποφάσισαν να με γράψουν στο ωδείο.

 

- Το γεγονός ότι έλαβες μέρος σε αρκετούς μαθητικούς και νεανικούς αγώνες ήταν κάτι που σε δυσκόλευε στο σχολείο; Πώς διαχειρίστηκες το άγχος αυτών των διοργανώσεων;

Ο συνδυασμός σχολείου - διαγωνισμών σίγουρα δεν ήταν ό,τι πιο απλό. Προσπαθούσα να είμαι συνεπής στον προγραμματισμό μου και στο μοίρασμα του χρόνου, ώστε να μην έρχεται κάποιο απ' τα δύο σε δεύτερη μοίρα. Το άγχος είναι κάτι που δύσκολα μπορείς να αποφύγεις όσο πλησιάζει ένας διαγωνισμός, ειδικά σ' αυτή την ηλικία, που ακόμα δεν έχεις βρει τον τρόπο να διαχειρίζεσαι τέτοιες καταστάσεις. Αναπόφευκτα λοιπόν, τις τελευταίες μέρες ή και εβδομάδες πριν τον κάθε διαγωνισμό, η προσοχή μου επικεντρωνόταν σε αυτόν. Γενικά μιλώντας όμως, ήταν και τα δύο εξίσου σημαντικά για μένα.

 

- Γιατί επέλεξες να ζήσεις στο εξωτερικό;

Ηταν κάτι που πάντα ήθελα. Οι δυνατότητες για έναν καλλιτέχνη κλασικής μουσικής εδώ στη Γερμανία, και οι πόρτες που ανοίγονται, είναι πολύ περισσότερες σε σχέση με την Ελλάδα. Σε πρώτη φάση πάντως, ο λόγος του ερχομού μου στη Γερμανία ήταν οι σπουδές μου. Ευτυχώς όλα εξελίχθηκαν καλά κι έμεινα εδώ και μετά απ' αυτές, μιας και μέχρι τότε ήμουν απόλυτα ευχαριστημένος με τη μουσική ζωή εδώ, αλλά και γενικότερα.

 

- Τι ήταν αυτό που σε έκανε να περάσεις από την εκτέλεση στη σύνθεση; Πότε έγινε αυτή η μετάβαση;

Η ενασχόληση με τη σύνθεση ήταν κάτι που πάντα με ενδιέφερε, μου έλειπε όμως ο χρόνος και το καθαρό μυαλό ώστε να αρχίσω να το εξερευνώ όπως θα ήθελα. Πριν από 2 χρόνια περίπου πήρα την απόφαση να το προσπαθήσω λίγο πιο σοβαρά και να αφιερώσω περισσότερο χρόνο σε αυτό. Εγραψα το "New light", το πρώτο μου κομμάτι για πιάνο, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Η έμπνευσή μου για δημιουργία γινόταν όλο και μεγαλύτερη, και ήξερα ότι η σύνθεση δεν θα είναι κάτι παροδικό. Δεν θα χρησιμοποιούσα πάντως τη λέξη “μετάβαση”, αφού εκτέλεση και σύνθεση με ενδιαφέρουν και με απασχολούν παράλληλα και εξίσου.

 

- Σήμερα που έχεις εμπειρία από συναυλίες απ’ όλο τον κόσμο, τι αναμνήσεις κρατάς από τα πρώτα σου βήματα στην Καλαμάτα;

Οι αναμνήσεις είναι πολλές, υπάρχουν άτομα που μουσικά και ψυχολογικά με βοήθησαν πολύ να εξελιχθώ. Μιλώντας όμως για τα πρώτα βήματα, σίγουρα ήταν καθοριστικής σημασίας το ότι μόλις στα 9 μου χρόνια είχα την τύχη να έχω δασκάλα τη Νέλλη Σεμιτέκολο, που με έκανε να δω το πιάνο πολύ πιο σοβαρά και μου άνοιξε καινούργιους μουσικούς ορίζοντες. Hταν δασκάλα μου όλα τα χρόνια που ακολούθησαν, μέχρι να φύγω για τη Γερμανία. Το να σκέφτομαι πώς ξεκίνησαν όλα... είναι σίγουρα κάτι ξεχωριστό.

 

- Με τον σκηνοθέτη Γιώργο Λουριδά γνωριζόσασταν από παλιά ή η γνωριμία σας έγινε με αφορμή την ταινία;

Οχι, δεν γνωριζόμασταν από παλιά με τον Γιώργο. Η γνωριμία μας έγινε διαδικτυακά πριν από περίπου ένα χρόνο, όταν έτυχε να ακούσει κάποιες απ' τις συνθέσεις μου και επικοινώνησε μαζί μου. Λίγο καιρό μετά μου πρότεινε να γράψω μουσική για την ταινία του, της οποίας τα γυρίσματα είχαν μόλις ολοκληρωθεί. Από τότε η επικοινωνία μας έγινε φυσικά πολύ συχνότερη. Το αστείο είναι βέβαια ότι με τον Γιώργο δεν έχουμε συναντηθεί ακόμα από κοντά, μιας και από τη στιγμή που γνωριστήκαμε, δεν έχω καταφέρει να έρθω στην Ελλάδα. Η συνεργασία μας στην ταινία έγινε αποκλειστικά online.

 

- Για το βραβευμένο πλέον τραγούδι τι έχεις να μοιραστείς μαζί μας; Πώς προέκυψε;

Η αλήθεια είναι ότι η ιδέα του να γράψω τραγούδι για την ταινία προέκυψε στην πορεία, δεν ήταν στον αρχικό μας προγραμματισμό. Η ατμόσφαιρα της ταινίας ήταν τόσο “εμπνευστική” για μένα και η σύνθεση του τραγουδιού μού βγήκε εντελώς αβίαστα. Οι βασικοί μου στόχοι ήταν δύο: να υπερτονίσω τα συναισθήματα που εκπέμπει η ταινία και να αναδείξω την ιδιαίτερη φωνή του George Breadman. Η συνεργασία μας ήταν πολύ αποδοτική – τόσο στο δημιουργικό κομμάτι, μιας και ο George έγραψε τους στίχους του τραγουδιού, όσο και στο εκτελεστικό. Με στίχους επίσης βγαλμένους μέσα από τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, δημιουργήθηκε ένας διάλογος μεταξύ πιάνου και φωνής που νομίζω ότι καθρεφτίζει απόλυτα την ατμόσφαιρα της ταινίας.


Ο Χρήστος Ντανάκας γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Σε ηλικία 6 ετών ξεκίνησε μαθήματα πιάνου, αρχικά στο “Ωδείο Μεσσηνίας” και από το 2000 στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας με δασκάλα τη Νέλλη Σεμιτέκολο. Το 2009 συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο “Athenaeum” με δασκάλα τη Νέλλη Σεμιτέκολο, όπου το 2011 πήρε το δίπλωμά του με άριστα παμψηφεί. Το 2000 απέσπασε Α’ Βραβείο και Αριστείο Διάκρισης στον πανελλήνιο διαγωνισμό “Ταλέντα - Βραβεία Φίλωνα” και το 2004 το Γ’ Βραβείο στον ίδιο διαγωνισμό. Το 2005 απέσπασε το Α’ Βραβείο στους Περιφερειακούς Μαθητικούς Αγώνες (Περιφέρεια Πελοποννήσου) του υπουργείου Παιδείας. Το 2006 έλαβε το Γ’ Βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό πιάνου “W.A. Mozart” που διοργάνωσε ο Δήμος Καβάλας και το Δημοτικό Ωδείο Καβάλας. Το 2012 έλαβε το Β’ Βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό “Μαρίας Χαιρογιώργου - Σιγάρα”. Το 2013 συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία. Εισήχθη στο Staatliche Hochschule für Musik Trossingen, όπου σπούδασε με καθηγήτρια την Raluca Chifane - Wagenhäuser. Ολοκλήρωσε το πτυχίο του το 2017 και το μεταπτυχιακό του ως σολίστ το 2020 με άριστα και ειδική διάκριση. Το 2015 ηχογράφησε για το ραδιόφωνο της ΕΡΤ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Τρίτο Πρόγραμμα. Εχει δώσει ρεσιτάλ και συναυλίες μουσικής δωματίου σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, της Γερμανίας και της Ελβετίας. Το 2020 ξεκίνησε να συνθέτει τη δική του μουσική με τον κύκλο κομματιών για πιάνο “Music stories” που συνεχίζει ως σήμερα. Το 2021 συνέθεσε μουσική για την ταινία μικρού μήκους “Ο πηλός και η κοπέλα”, της οποίας το θεματικό τραγούδι, με τίτλο “What can break this echo”, κέρδισε το βραβείο στην κατηγορία “Best song” του διεθνούς φεστιβάλ Cannes World Film Festival. Στο ίδιο φεστιβάλ ήταν επίσης υποψήφιος για βραβείο στις κατηγορίες “Best Composer of the Future” και “Best Soundtrack”. Σήμερα ζει στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας, όπου διδάσκει πιάνο σε ωδεία και μουσικές ακαδημίες.


NEWSLETTER