Ο καλλιτέχνης εξέθεσε μια σειρά 17 ασπρόμαυρων φωτογραφιών, οι οποίες τραβήχτηκαν από το 2008 μέχρι το 2013. Θέμα της έκθεσης ήταν "Η αναλογική φωτογραφία στην ψηφιακή εποχή".
- Αναλογική φωτογραφία σε μια εποχή όπου όλα είναι ψηφιακά; Πώς αποφάσισες και διάλεξες αυτό το θέμα; "Η καλλιτεχνική έκφραση και άρα εκτόνωση, πιστεύω ότι πρέπει να λαμβάνει χώρο και χρόνο απ’ τον καλλιτέχνη, με πράγματα που αυτός θεωρεί ενδιαφέροντα, που να τον ευχαριστούν. Στην παρούσα φάση ζωής μου δουλεύοντας με τη φωτογραφία, βρίσκω τον εαυτό μου πιο κοντά στην αναλογική της μορφή, καθώς η τελετουργία και ο τρόπος λειτουργίας της, με βοηθούν να είμαι πιο λακωνικός στην πράξη και πιο προσεκτικός στην εκτέλεση-πραγματοποίησή της. Σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει πως σνομπάρω την ψηφιακή εποχή, ίσα-ίσα τη θαυμάζω κιόλας. Το μόνο που με βάζει σε σκέψεις, είναι η φλυαρία της ταχύτητας και του αποτελέσματος που υπάρχει στην φωτογραφία, όπου πολλές εικόνες τελικά δεν ευσταθούν εικαστικά και άρα δεν μπορούν και δεν πρέπει αυτές να παρουσιαστούν κατ’ αυτόν τον τρόπο που προβάλλονται".
- Σε ποια σημεία του κόσμου έχουν τραβηχτεί οι φωτογραφίες σου; Με ποιο κριτήριο επέλεξες αυτές στις οποίες κατέληξες ότι θα εκθέσεις; "Οι φωτογραφίες ήταν από ταξίδια που έχω κάνει τα τελευταία 5 χρόνια στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Κρήτη, Σαντορίνη και Μάνη, είναι κάποια από τα μέρη της Ελλάδας που παρουσιάστηκαν. Αρκετές φωτογραφίες ήταν επίσης από τη Δυτική Ακτή των Η.Π.Α. Επίσης, κάποιες Ευρωπαϊκές πόλεις, όπως η Κωνσταντινούπολη, το οποίο είναι το πιο πρόσφατο ταξίδι. Ετσι αναδείχθηκε μια θεματική ενότητα τεσσάρων φωτογραφιών, από στροβιλιζόμενους Δερβίσηδες, καθώς κι ένα πορτρέτο της Πόλης. Η επιλογή έγινε με γνώμονα οι εικόνες να έχουν διάλογο μεταξύ τους. Η έκθεση είχε τη μορφή αναδρομικής παρουσίασης, παρόλο που δεν είναι, καθώς ήταν η πρώτη μου ατομική προβολή σε χώρο γκαλερί".
- Θα μπορούσες να διαλέξεις μία από όλες, η οποία είναι η πιο ξεχωριστή για σένα; "Ολες οι φωτογραφίες κρύβουν μια μικρή ιστορία από πίσω, την οποία εγώ έζησα σε πραγματικό χρόνο, απαθανατίζοντας την κάθε εικόνα. Αλλά κάθε μια φωτογραφία είναι σαν ένα άρωμα ή ένα τραγούδι, που όταν το ακούω μου, έρχονται εικόνες από γεγονότα που έλαβαν χώρα, πριν ή μετά τη λήψη αυτής της φωτογραφίας. Ενδιαφέρον είχαν οι έως τώρα αντιδράσεις - σχόλια των επισκεπτών: Παρακολουθώ λοιπόν, τα διαφορετικά συναισθήματα που νιώθει ο καθένας παρατηρώντας την ίδια φωτογραφία, τα διαφορετικά ταξίδια, τα καινούργια φωτογραφικά θέματα. Μια φωτογραφία που δεν ξεχωρίζω από τις άλλες, αλλά έχει κλέψει σίγουρα τη παράσταση, είναι ο «Ταΰγετος». Γιατί, δεν ξέρω να σας πω"…
- Επόμενο πρότζεκτ έχεις σκεφτεί; "Δε συνηθίζω να έχω πρότζεκτ στην φωτογραφική μου δουλειά. Η δουλειά από μόνη της με οδηγεί και μου δείχνει το δρόμο και την κατεύθυνση που κάθε φορά χρειάζεται να πάρω. Φωτογραφίζω, παρατηρώ την εξέλιξή της προσεκτικά, συγκρίνω το αποτέλεσμα κι όταν ένα θέμα έχει πάρει την ροή του, εγώ απλά επικεντρώνομαι επάνω σ’ αυτό και το βοηθάω ν’ ανθίσει..! Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι τα «Κτήρια». Αυτή η τεχνική της «χαρτοκοπτικής» των κτιρίων που κάνω, καθώς και το φωτογραφικό παιχνίδι με τα επίπεδα - φως - σκιά, ήρθε ως αποτέλεσμα σύγκρισης πολλών φιλμ, τα οποία όμως ήταν παρεμφερή! Οταν αντιλήφθηκα ότι το αποτέλεσμα ευσταθεί και με οδηγεί κάπου, απλά επικεντρώθηκα περισσότερο και φωτογράφισα πιο στοχευμένα, πιο συγκεκριμένα. Ετσι βγαίνει ένα φωτογραφικό πρότζεκτ. Μετά, το θέμα είναι πώς το παρουσιάζεις και αν επιλέγεις να είναι ένα πρότζεκτ ή όχι".
- Τελικά... τη βρήκες την Ιθάκη που έψαχνες μέσα από τα ταξίδια και το φωτογραφικό σου φακό; "Σκοπός είναι... το ταξίδι; Δεν νομίζω. Ως ανήσυχος άνθρωπος - με αρκετές τάσης φυγής - αλλά και με διάθεση κάθε φορά για καινούργια πράγματα, απολαμβάνω εις το έπακρο να βρίσκομαι ανάμεσα σε διαφορετικές κουλτούρες, ήθη κι έθιμα, θρησκείες και πιστεύω, γεύσεις και νόμους, με απώτερο σκοπό να τα απαθανατίσω, με τον τρόπο που εγώ τα βλέπω και τ’ αντιλαμβάνομαι. Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει σεβασμός στην Ιθάκη του άλλου. Δηλαδή να σεβαστείς το σπίτι του και τα πιστεύω του, να δεις τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια, έτσι ώστε όταν γυρίσεις σπίτι σου να επαναπροσδιορίσεις την ταυτότητα σου, να καταλάβεις ποιος είσαι και που πας. Η φωτογραφία σε βοηθά να βλέπεις αυτά που ξεχνάς, είναι απλά μια υπενθύμιση για το επόμενο ταξίδι. Την δική μου Ιθάκη την ψάχνω και την ξαναβρίσκω κάθε φορά".
Ο Γρηγόρης Μητράκος κατάγεται από το χωριό Σπαρτιά, ορεινά του Γυθείου στον Ταΰγετο. Σπούδασε το 2005 ξενοδοχειακές επιχειρήσεις στον Οργανισμό Τουριστικής Εκπαίδευσης στην Αθήνα, ενώ από το 2007 έχει δουλέψει στον ξενοδοχειακό χώρο. Το 2008 σπούδασε φωτογραφία δίπλα στον Πλάτωνα Ριβέλλη, παρακολουθώντας στο Μουσείο Μπενάκη το σεμινάριο «Εισαγωγή στην καλλιτεχνική φωτογραφία». Από τότε είναι ενεργό μέλος στο «Φωτογραφικό κύκλο». Το 2008 σπούδασε στο “Professional Bar School” στο Λονδίνο. Το Μάρτιο του 2012, παρουσίασε το φωτογραφικό του έργο: “Φωτογραφίες 2008-2012”, στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη στις «Συναντήσεις της Πέμπτης». Συμμετείχε στην 1η Μπιενάλε Σαντορίνης το καλοκαίρι του 2012, με 5 φωτογραφίες του. Αυτή την στιγμή συνεχίζει την εκπαίδευσή του στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στη «Διοίκηση επιχειρήσεων και οργανισμών». Ζει στην Αθήνα και εργάζεται στο ξενοδοχείο Hilton Αθηνών.
Γρηγόρης Μητράκος: mitrakosgregory@yahoo.gr, www.mitrakosgregory.blogspot.com, Facebook: grigoris mitrakos – analogue b&w photography.
