- Πώς είναι να δίνεις συνεντεύξεις λοιπόν, αντί να παίρνεις;

"Καταλαβαίνω τους ανθρώπους που είναι προσεκτικοί με τα μίντια, γιατί είναι άλλο να λες κάτι μεταξύ φίλων και άλλο να λες κάτι που θα γίνει αντικείμενο κριτικής από ανθρώπους που δεν ξέρεις τη δυνατότητα κριτικής που έχουν ή την προαίρεσή τους. Αυτό μου συμβαίνει και στη δουλειά μου όταν μιλάω με ανθρώπους που ξέρω ότι μπορεί να πουν κάτι και μετά θα το μετανιώσουν με την έννοια ότι δεν μπορούν να προβλέψουν την έκταση ή τις ερμηνείες που θα πάρει αυτό που θα πουν. Ενώ τα δημόσια πρόσωπα το ξέρουν πολύ καλά αυτό το παιχνίδι και... δεν τους λυπάσαι".

- Πώς ξεκίνησε η ιδέα να μαζέψεις αυτά τα κείμενα και να κάνεις βιβλίο;

"Η ιδέα ήταν του συγγραφέα Σωτήρη Δημητρίου, ο οποίος είναι φίλος μου και μου το έλεγε πολύ καιρό να κάνω ένα βιβλίο. Αυτός λοιπόν ανέλαβε και την πρωτοβουλία, έκανε την επαφή με τον εκδοτικό οίκο "Πατάκη", όπου εκεί εκδίδει και τα δικά του βιβλία. Ο Σωτήρης λοιπόν είχε την ιδέα και μετά εγώ... έτρεχα και δεν έφτανα, γιατί έπρεπε να διαλέξω ποια από όλα τα κείμενα θα βάλω".

- Ο τίτλος πώς βγήκε;

"Ετσι μου βγήκε απλά, καθώς έγραφα μου ήρθε, από μόνος του".

- Και γιατί μετρίου αναστήματος;

"Γιατί έτσι είμαι εγώ, δεν είμαι κανένα μεγάλο μέγεθος, αλλά ένα μέτριο που από το ύψος του βλέπει διάφορα πράγματα. Το έφερα λοιπόν στο ύψος μου, το οποίο μπορεί να είναι μέτριο, αλλά μου επιτρέπει να βλέπω και να γράφω".

- Από το ύψος σου λοιπόν, πώς βλέπεις τα όσα γίνονται γύρω μας ας πούμε, τον τελευταίο μήνα;

"Κάθε μέρα συμβαίνουν στην Ελλάδα, δεν υπάρχει μόνο ο τελευταίος μήνας. Δεν μπορώ να το ξεχωρίσω σε τελευταίο και προτελευταίο μήνα. Μου φαίνεται ότι περνάμε ένα μακρύ διάστημα που είναι ένα παρόν ατελείωτο και δεν σ' αφήνει ούτε καν ύπνο να έχεις. Νομίζω ότι δεν υπάρχει η νύχτα καν. Αυτό μου έχει συμβεί κι εμένα. Δεν υπάρχει διάστημα ύπνου, είμαστε συνέχεια στην ημέρα κι είναι ανελέητο αυτό και πάρα πολύ κουραστικό. Μας εξαγριώνει επίσης παραπάνω απ' όσο θα άντεχε ένα κοινωνικό σύνολο, αλλοιώνει και την κριτική μας δυνατότητα, κάνει τις αντοχές μας λάστιχο να φτάνουν μέχρι εκεί που δεν είχαμε φανταστεί ποτέ. Υπάρχει τρομερή αγωνία. Δοκιμάζει βέβαια και τις δημοκρατικές μας ευαισθησίες και το ηθικό μας υπόβαθρο και είναι τόσο κουραστικά όλα αυτά, σαν να κάνουμε δέκαθλο κάθε μέρα".

- Ως δημοσιογράφος υπηρετείς σε έναν μεγάλο δημοσιογραφικό οργανισμό. Οι δημοσιογράφοι λοιπόν (ειδικά κάποιοι) δεν φέρουν μεγάλη ευθύνη για ό,τι μας συμβαίνει;

"Δεν θα έλεγα ότι φταίνε οι δημοσιογράφοι γιατί αυτό πια έχει παραγίνει και προέρχεται μάλλον από έναν φθόνο λαϊκίστικο. Ωστόσο πιστεύω ότι γίνονται πολλά λάθη στα μίντια τον τελευταίο καιρό αλλά και παλιότερα, αλλά προφανώς δεν είχαμε αντιληφθεί τη σημασία τους. Ομως αυτά τα λάθη που γίνονται είναι πολύ επικίνδυνα, ειδικά σ' αυτή τη φάση που μέσα στην κρίση και τα μίντια περνάμε επίσης μεγάλη κρίση και κλείνει το ένα μετά το άλλο, ειδικά τα έντυπα... Γιατί τα άλλα έχουμε την αίσθηση ότι είναι δωρεάν, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι!

Ειδικότερα τώρα λοιπόν, πιστεύω ότι πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ γιατί το μόνο που έχουμε να πουλήσουμε είναι η αξιοπιστία μας και τίποτα άλλο! Αν χάσουμε αυτό, ποιος να μας αγοράσει και για ποιο λόγο;".

- Αδίκως γίνονται οι δημοσιογράφοι στόχος δηλαδή;

"Γίνονται αναγκαστικά γιατί θεωρείται ότι είναι μια εξουσία που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Μπούρδες είναι όλα αυτά, δεν ισχύει πια. Για παράδειγμα, παλιά την Ενωση Κέντρου την υποστήριζε ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη και οι εφημερίδες του πηγαίνανε σφαίρα και όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση το κόμμα. Τώρα που είναι αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ οι εφημερίδες που τον υποστηρίζουν δεν πάνε καθόλου καλά. Αυτό δείχνει ότι ο αναγνώστης θέλει να παίρνει μια πλήρη εφημερίδα και να έχει όσο το δυνατόν ψυχραιμότερη πληροφόρηση. Οι εφημερίδες λοιπόν πρέπει να προσέξουν και τα κείμενά τους και τους τίτλους τους γιατί δεν πουλάνε πια σε ανθρώπους μέτριου επιπέδου, αλλά στους... γκουρμέ της ανάγνωσης που έχουν ένα επίπεδο και δεν μπορείς να τους ταΐσεις ανοησίες".

- Καθιστά και την δουλειά των δημοσιογράφων δυσκολότερη...

"Καλά να πάθουμε. Εγώ χαίρομαι να δυσκολέψει η δουλειά μας προς τα εκεί βέβαια, γιατί μπορεί να δυσκολέψει και προς αλλού".

- Για να "καθαρίσει" και το επαγγελματικό τοπίο;

"Το τοπίο έχει γίνει κρανίου τόπος, δεν έχει μείνει τίποτα".

- Δημοσιογραφικά κείμενα, τώρα το βιβλίο, ενώ πριν λίγο καιρό ανέβηκε και θεατρικό σου έργο στο Εθνικό...

"Ναι, ανέβηκε στις "Αναγνώσεις" του Εθνικού Θεάτρου και θα δούμε τι πορεία θα έχει. Προσπαθούμε να το ανεβάσουμε την επόμενη σεζόν, οπότε είμαστε σε αναζήτηση "στέγης και τροφής", γιατί όπως καταλαβαίνεις για μια παράσταση χρειάζονται χρήματα. Και χρήματα δεν υπάρχουν, ειδικά στον πολιτισμό και στο ελεύθερο θέατρο, οπότε υπάρχει ένας μικρός αγώνας προς τα εκεί".

- Τι σ' έκανε να γράψεις ένα θεατρικό έργο;

"Πάντα έγραφα για το θέατρο, το πρώτο έργο ανέβηκε το 1986. Είναι πιο παλιό από τη δημοσιογραφία και άσχετο, ευτυχώς!".

- Κι όλα αυτά τα συνδέει η αγάπη για τη γραφή;

 

"Δεν ξέρω... Πολύς κόσμος μιλάει για την αγάπη στην γραφή. Εγώ εκείνο που ξέρω είναι ότι περνάω καλά όταν γράφω, με διασκεδάζει, είναι το καλύτερό μου!".