Κατά την περίοδο της καραντίνας, η Μεσσήνια Χριστίνα Καπράλου, που έχει ζήσει στο Βουρνάζι, χωριό του Δήμου Μεσσήνης, τα περισσότερα καλοκαίρια της παιδικής της ηλικίας και αργότερα με την δική της οικογένεια, ξεκίνησε να καταγράφει ξεχασμένα ομαδικά παιχνίδια που τα παιδιά έπαιζαν παλαιότερα στις αυλές.
Έτσι, προέκυψε το βιβλίο "30 παιχνίδια για παιδιά", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Lebee publications». Πρόκειται για παιχνίδια που συνδυάζουν τη διασκέδαση, τη φαντασία, τον συγχρονισμό, τη συνεργασία, την έννοια της ομάδας, την καλλιέργεια του λόγου, την ετοιμότητα και τη δράση. Είναι ένα βιβλίο κατάλληλο για δασκάλους, εμψυχωτές, γυμναστές, γονείς που επιθυμούν να κρατήσουν τα παιδιά μακριά από οθόνες. Πρόκειται για ένα εργαλείο που βοηθά να ανέβει η διασκέδαση στο κατακόρυφο. "Ας βάλουμε διασκέδαση στην καθημερινότητά μας. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από γέλια, εκπλήξεις, αγκαλιές, φιλιά και φαντασία", λέει μιλώντας στην «Ε» και το eleftheriaonline.gr η συγγραφέας.
Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Δρακουλάκου
Διαβάστε επίσης: Κερδίστε το βιβλίο "30 παιχνίδια για παιδιά" της Χριστίνας Καπράλου
Αναφέρεσαι στο ότι η ανάγκη για παιχνίδι και δημιουργία ξεκίνησε νωρίς στη ζωή σου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια πυκνοκατοικημένη γειτονιά της Αθήνας. Ημουν παιδί της πολυκατοικίας με όλα τα συνεπακόλουθα. Είχα διαθέσιμο χώρο για παιχνίδι ένα μικρό μπαλκόνι, αυτό με οδήγησε στο να παίζω με τα χρώματα από πολύ μικρή. Τις Κυριακές όμως στην καθιερωμένη βόλτα στο Πεδίο του Αρεως με τους γονείς μου ξεσπάθωνα. Έβρισκα πολλά παιδιά στην παιδική χαρά, σκαρφάλωνα στα μονόζυγα, έπαιζα κυνηγητό, κρυφτό και παιχνίδια ρόλων. Μου άρεσε να σκαρφίζομαι παιχνίδια ομαδικά και να παίζω με τους φίλους μου.
Ποιο παιχνίδι θυμάσαι πιο έντονα από τα παιδικά σου χρόνια;
Θυμάμαι παιχνίδια ρόλων που παίζαμε με μια παιδική μου φίλη. Δανειζόμασταν υφάσματα και αξεσουάρ από τις μαμάδες μας, τσάντες, κολιέ, βραχιόλια και παριστάναμε τις μεγάλες. Επίσης θυμάμαι τον πόλεμο που έπαιζα με τα νεροπίστολα στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας με άλλα παιδιά.
Με ποιο τρόπο χρησιμοποιείς τη θεατρική σου εκπαίδευση στην δουλειά σου ως εμψυχωτής με παιδιά;
Όταν πέρασα το κατώφλι του θεάτρου της Ημέρας και ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το θεατρικό παιχνίδι ένοιωσα πως τρύπωσα από μια χαραμάδα σε ένα χώρο αλλιώτικο... φωτεινό... υπέροχο. Η φαντασία παντρεύεται με την πραγματικότητα δημιουργώντας ένα κόσμο γεμάτο συναισθήματα, γνώσεις, νέες ιδέες. Ένα γαλάζιο πανί μπορεί να μεταμορφωθεί σε ποτάμι που θα κληθούμε να το περάσουμε χωρίς να βρέξουμε ποδαράκια. Αυτή η συνθήκη μπορεί να δημιουργηθεί μέσα από την θεατρική εκπαίδευση.
Θα ήθελες να μας πεις πώς αποφάσισες να γράψεις το βιβλίο "30 παιχνίδια για παιδιά";
Την περίοδο της καραντίνας, έχοντας άπλετο χρόνο, κάνοντας βουτιές στο διαδίκτυο, ξεκίνησα να καταγράφω ξεχασμένα ομαδικά παιχνίδια που τα παιδιά τα έπαιζαν στις αυλές. Συγκέντρωσα ένα μεγάλο όγκο από παιχνίδια και ένοιωσα πολύ περήφανη γιατί αυτό ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο στην ενασχόληση μου με τα παιδιά. Ηταν κρυφό μου όνειρο να το εκδώσω σε βιβλίο. Το μοιράστηκα με τον Γιώργο Λεμπέση τον εκδότη μου και αυτός έκανε το όνειρό μου πραγματικότητα. Eκανα μια επιλογή από το υλικό που είχα συγκεντρώσει και έτσι προέκυψε το βιβλίο “30 παιχνίδια για παιδιά”.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι από τα 30 που προτείνεις και γιατί;
Το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι «Το άγγιγμα» όπου τα παιδιά κινούνται στον χώρο σκορπισμένα με την συνοδεία μουσικής και ο εμψυχωτής δίνει παραγγέλματα όπως “χέρι – χέρι”, “πλάτη – πλάτη”, “αφτί – αφτί” κ.λπ. όπου τα παιδιά πρέπει να ακολουθήσουν τις οδηγίες και να περπατήσουν σύμφωνα με αυτές. Είναι ένα ξεκαρδιστικό παιχνίδι που τονίζει το αίσθημα της συνεργασίας και δίνει την ευκαιρία στους παίκτες να αγγίξουν τους συμπαίκτες τους με παιγνιώδη διάθεση.
Πώς το παιχνίδι βοηθά στην συναισθηματική ωρίμανση των παιδιών;
Το παιχνίδι διεγείρει την φαντασία και την δημιουργικότητα των παιδιών, ενώ τους επιτρέπει να εκφράσουν συναισθήματα και να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες. Μέσω του παιχνιδιού, τα παιδιά μπορούν να μάθουν να αντιμετωπίζουν συναισθήματα όπως η αποτυχία, η ανασφάλεια και η απογοήτευση με τρόπους ασφαλείς και υγιείς.
Έχεις κάποια ιδιαίτερη ανάμνηση από γονείς ή παιδιά που έχουν δοκιμάσει τα παιχνίδια σου;
Θυμάμαι όταν κλήθηκα να παίξω με 35-40 παιδάκια Α’ τάξης ξενόγλωσσου δημοτικού σχολείου στο πάρτι γενεθλίων της κόρης μιας φίλης. Ηταν υπέροχο πώς το παιχνίδι ενώνει και μπορέσαμε και βρήκαμε κώδικες επικοινωνίας και παίξαμε και ξεσαλώσαμε και χαρήκαμε πάρα πολύ. Σε κάθε σύναξη για παιχνίδι είναι γονείς που γίνονται παιδιά και το αποτέλεσμα είναι ξεκαρδιστικό.
Πώς βλέπεις τη σχέση μεταξύ παιδικού παιχνιδιού και δημιουργικής έκφρασης στην ενηλικίωση;
Το παιδικό παιχνίδι έχει σημαντική σχέση με τη δημιουργική έκφραση στην ενηλικίωση. Κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, το παιχνίδι λειτουργεί ως ένας κεντρικός μηχανισμός για την εξέλιξη της δημιουργικής σκέψης και έκφρασης. Τα παιδιά εξερευνούν τον κόσμο γύρω τους, δημιουργούν φανταστικούς κόσμους, και εκφράζουν τις ιδέες και τα συναισθήματά τους μέσα από το παιχνίδι.
Το παιδικό παιχνίδι ενθαρρύνει τη φαντασία, τη δημιουργικότητα, την αυτοεκφραστικότητα και την αυτοπεποίθηση. Όταν τα παιδιά αναπτύσσουν αυτές τις δεξιότητες στην παιδική ηλικία, το συνήθειο παιχνίδι εξελίσσεται σε δημιουργικές δραστηριότητες όπως οι τέχνες, η μουσική, η λογοτεχνία, η εκφραστική γραφή κ.λπ. Αυτές οι δραστηριότητες παρέχουν στους ενήλικες έναν τρόπο να εκφράσουν τον εαυτό τους, να εξερευνήσουν ιδέες και συναισθήματα, και να επικοινωνήσουν με άλλους. Επιπλέον, η δημιουργική έκφραση στην ενηλικίωση μπορεί να λειτουργήσει ως ένα είδος αποδέσμευσης και αυτοεκφραστικής θεραπείας. Μέσα από τη δημιουργική διαδικασία, οι ενήλικες μπορούν να αντιμετωπίσουν συναισθηματικά ή πνευματικά θέματα, να ανακαλύψουν νέες πτυχές του εαυτού τους και να επεκτείνουν την καλλιτεχνική τους και την δημιουργική τους ευφυΐα. Επομένως, η σχέση μεταξύ παιδικού παιχνιδιού και δημιουργικής έκφρασης στην ενηλικίωση είναι στενή και πολύπλευρη.
Ποιες ήταν οι προκλήσεις που αντιμετώπισες στη διαδικασία έκδοσης του βιβλίου;
Ηταν πρόκληση να επιλέξω 30 παιχνίδια που συνδυάζουν την διασκέδαση, την φαντασία, τον συγχρονισμό, την συνεργασία, την έννοια της ομάδας, την καλλιέργεια του λόγου, την ετοιμότητα, την δράση.
Πώς αποφάσισες να συνεργαστείς με τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο για την έκδοση του βιβλίου σου;
Ηταν τιμή για μένα η πρόταση του Γιώργου Λεμπέση να πραγματοποιήσει το όνειρό μου. Με τον Γιώργο Λεμπέση μας συνδέουν φιλικοί δεσμοί πολλών ετών καθ’ ότι τα παιδιά του είναι τα παιδιά της καρδιάς μου.
Ποιες είναι οι προσδοκίες σου από αυτή τη συνεργασία;
Προσδοκώ το βιβλίο μου 30 παιχνίδια για παιδιά να φέρει τύχη σε έναν νέο εκδοτικό οίκο τον «Lebee publications» που μπήκε δυναμικά στον χώρο με στόχο και όραμα να μετατρέψει σε εκδοτική αφήγηση το όνειρο των συνεργατών του.
Ποιες ήταν οι εμπειρίες σου από τα σεμινάρια παιχνιδιών που έχεις παρακολουθήσει και πώς αυτές ενσωματώνονται στο βιβλίο;
Μέσα από τα σεμινάρια παιχνιδιών που παρακολούθησα έλαβα μια οργανωμένη πληροφόρηση και πήγα ένα βήμα πιο πέρα μέσα από τις χαοτικές δικές μου γνώσεις. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να μεταφέρεις στο χαρτί μια σειρά παιχνιδιών ταξινομημένα με βάση του τι προσφέρουν στα παιδιά.
Ποιο παιχνίδι από τα 30 που περιλαμβάνονται στο βιβλίο σου προτείνεις ως το πιο κατάλληλο για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων;
Προτείνω την «Παπουτσοσαλάτα» σαν ένα παιχνίδι κατάλληλο να αναπτύξει τις κοινωνικές δεξιότητες. Τα παιδιά καλούνται να βγάλουν τα παπούτσια τους και να δημιουργήσουν ένα βουνό στην μέση του δωμάτιου (όσο περισσότερα παιδιά τόσο πιο ψηλό το βουνό, τόσο μεγαλύτερη η διασκέδαση). Τα παιδιά θα πρέπει ευγενικά, χωρίς να σπρώξουν, χωρίς να χάσουν την ψυχραιμία τους να βρουν και να φορέσουν το ζευγάρι τα παπούτσια τους.
Υπάρχουν κάποιες ιστορίες επιτυχίας από γονείς ή εκπαιδευτικούς που έχουν χρησιμοποιήσει τις μεθόδους σου;
Το βιβλίο μου «30 παιχνίδια για παιδιά» ξεκίνησε την πορεία του πρόσφατα, τα μηνύματα που λαμβάνω από γονείς που προμηθεύτηκαν το βιβλίο είναι θετικά, το ίδιο και από εκπαιδευτικούς που ξεκίνησαν να παίζουν τα παιχνίδια στις τάξεις τους με τους μαθητές τους.
Με ποιους τρόπους μπορούν οι ενήλικες (γονείς, δάσκαλοι) να ενσωματώσουν το παιχνίδι στην καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία;
Όπως με έμαθε ο υπέροχος δάσκαλός μου ο εμπνευστής του θεατρικού παιχνιδιού στην Ελλάδα, Λάκης Κουρεντζής, οι ενήλικες (γονείς και δάσκαλοι) μπορούν με παιγνιώδη διάθεση να εντάξουν την μάθηση στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθ’ ότι «παιδί είναι μια ηλικιακή κατάσταση» ενώ «μαθητής είναι μια ιδιότητα».
Εχεις μία ιδιαίτερη σχέση με τη Μεσσηνία. Θα ήθελες να μας πεις λίγα πράγματα γι’ αυτή;
Η καταγωγή μου, οι ρίζες μου, είναι από την Μεσσηνία. Ο πατέρας μου ήταν από τα Αρφαρά και θυμάμαι όλα τα καλοκαίρια σαν παιδί να περνώ τις μέρες των διακοπών σε ένα μικρό χωριό το Βουρνάζι που βρίσκεται στον δρόμο από Μελιγαλά προς Μεσσήνη. Εγώ ένα παιδί της πόλης είχα την ευκαιρία να σκαρφαλώσω σε δέντρα στο κτήμα, να χαϊδέψω το γαιδουράκι της γιαγιάς, να δω το φεγγάρι, να ακούσω τον Γκιώνη, να μυρίσω το χώμα μετά την καλοκαιρινή βροχή. Αργότερα, εγώ σαν μανούλα έκανα διακοπές με την δική μου οικογένεια, τα δικά μου παιδιά σε αυτό τον ευλογημένο τόπο, και οι αναμνήσεις είναι μόνο όμορφες.
