Με σημαντική λογοτεχνική πορεία, έχει τιμηθεί με το βραβείο «Μαρία Πολυδούρη» το 2016 για τη συλλογή «Αταξίδευτα». Στο έργο του περιλαμβάνονται επίσης οι συλλογές «Μεσολάβηση» και η νουβέλα «Υπενθύμιση». Παράλληλα, ο ποιητής και λογοτέχνης, ασχολείται με τη μουσική, τη φωτογραφία και την υποκριτική, ενώ έχει παρουσιάσει μελοποιήσεις ποιημάτων στο YouTube.
Σχετικά με την ανάγνωση βιβλίων, όπως αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξή του στην «Ε»: «Ως πράξη, ως συνήθεια, είναι επανάσταση! Οσο για τη συγγραφική διαδικασία, είναι μια μορφή έκφρασης και όταν κάποιος εκφράζεται ελεύθερα, από κάτι απελευθερώνεται».

Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Δρακουλάκου

Πώς νιώσατε όταν η ποιητική σας συλλογή «Αταξίδευτα» τιμήθηκε με το Βραβείο «Μαρία Πολυδούρη»; Επηρέασε η βράβευση αυτή την συγγραφική σας πορεία;

Εκτός απ’ τη συγκίνηση και την τιμή για τη βράβευση απ’ τη γενέθλια πόλη, ήταν μια ένεση αυτοπεποίθησης, ένα ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη, μια επιβεβαίωση για το συγκεκριμένο πόνημα. Για το ξεκίνημα ενός λογοτέχνη διόλου ευκαταφρόνητα τα συναισθήματα. Σχετικά με τη συνέχεια, κανένα βραβείο, καμιά εκδήλωση αποδοχής δεν μπόρεσε να κατασιγάσει τον αναστοχασμό, την αμφιβολία, την κριτική μου στάση απέναντι στα λογοτεχνικά μου έργα.

Ποια ήταν η αφετηρία της έμπνευσης για τη νουβέλα σας «Τα Χέρια της»; Υπάρχει κάποιο προσωπικό βίωμα που επηρέασε την αφήγηση;

Η φωνή της ηρωίδας ήταν η αφετηρία και συγκεκριμένα η ποιητική φωνή της. Πριν ακόμα ξεκινήσω τη συγγραφή της νουβέλας έπλασα την Τζο για να μιλήσω εκ μέρους της, αναζητώντας καινούρια μονοπάτια έκφρασης. Ουσιαστικά ήταν το ποιητικό υποκείμενο στις γραφές μου. Σύντομα κατάλαβα πως είχα ανάγκη και την ιστορία της. Η αφήγησή της προέκυψε αβίαστα, η νουβέλα γράφτηκε μέσα σε δυο μήνες. Η ηρωίδα μίλησε για τη σχέση της με την πόλη και τους ανθρώπους της, εξιστόρησε την περιπέτειά της μετά από ένα ατύχημα που στάθηκε η αφορμή για μια σημαδιακή γνωριμία, οι αναμνήσεις της θεμελίωσαν την ιστορία.
Ολοκληρώνοντας το έργο είχα ό,τι ζητούσα κι εξακολουθώ να το έχω, όμως ακόμα δεν έχω καταλήξει αν η ηρωίδα της νουβέλας μπορεί πράγματι να έχει γράψει έστω κι ένα απ’ τα ποιήματα εξ αφορμής των οποίων πλάστηκε ως χαρακτήρας. Οσο για τα προσωπικά μου βιώματα, συχνά η συγγραφική διαδικασία, συνειρμικά, με οδηγεί σε αυτά, περισσότερο σ’ εκείνα της παιδικής ηλικίας. Στον κόσμο της Τζο υπάρχουν τέτοιες αναφορές.

Πώς βλέπετε τη συγγραφή; Είναι μια διαδικασία θεραπευτική για εσάς;

Η λογοτεχνία κάνει καλό, αναφέρομαι στην αναγνωστική εμπειρία. Το διάβασμα αναμφίβολα θεραπεύει, ο άνθρωπος της εποχής μας το έχει ανάγκη μέσα στον καταιγισμό των ερεθισμάτων τα οποία του επιβάλλει η τεχνολογική εξέλιξη, ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Ανάγκη όχι ως ανασταλτική των ρυθμών δραστηριότητα, το βιβλίο δεν είναι χαμομήλι ή χάπι για την πίεση.
Σήμερα το διάβασμα ως πράξη, ως συνήθεια είναι επανάσταση! Όσο για τη συγγραφική διαδικασία είναι μια μορφή έκφρασης κι όταν κάποιος εκφράζεται ελεύθερα, από κάτι απελευθερώνεται. Με αυτή την έννοια υπάρχει θεραπευτική δράση. Πάντως μπορώ εύκολα να ζηλέψω τα θεραπευτικά οφέλη του σύγχρονου χορού, οπωσδήποτε της υποκριτικής τέχνης και συχνά να αποζητώ εκείνα του τραγουδιού.

Εχετε δηλώσει ότι η ποίηση αποτελεί φωνή στη γραφή σας. Πώς ενσωματώνετε αυτή την ποιητικότητα στη δομή της νουβέλας;

Η ποίηση σ’ ένα πεζογράφημα δεν εντάσσεται οπωσδήποτε με τη μορφή χωρίου, παραπομπής, κειμένου σε εισαγωγικά. Μπορεί να ενυπάρχει στην αφήγηση των ηρώων ή στην εξιστόρηση του συγγραφέα, να παρεισφρέει ερήμην τους, να προκύπτει από εκφραστικές ακροβασίες. Άλλωστε η σκέψη του ανθρώπου είναι μια διαρκής ακροβασία, ένας αδιάκοπος εσωτερικός ψίθυρος κι η προσπάθεια να εξαχθεί ως λόγος γεννά την ποίηση.
Οι χαρακτήρες σας έχουν συχνά πολυδιάστατες προσωπικότητες. Τι σας οδήγησε στη δημιουργία αυτών των συγκεκριμένων χαρακτήρων και ποια είναι η συμβολική σημασία τους;
Τους χαρακτήρες μου τους συναντώ στην καθημερινή μου περιπλάνηση στην πόλη. Αν πιάσω κουβέντα μαζί τους εκμηδενίζεται η πιθανότητα να μιλήσω γι’ αυτούς, αποκλείεται να πω την ιστορία τους. Με τους χαρακτήρες μου είναι βέβαιο πως έχουμε γυρίσει ο ένας στον άλλον την πλάτη κι όμως από τότε γίναμε αχώριστοι. Για να μπορέσει να γίνει αυτό είναι περισσότερο άνθρωποι κι από άνθρωποι, τούτο μπορεί να είναι ό,τι    αποδώσατε στις προσωπικότητές τους ως πολυδιάστατο ή απλώς ενός φίλου η αποστροφή γι’ αυτούς, πως “δεν υπάρχουν”..

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Μετρονόμο και τι ρόλο έπαιξε ο εκδοτικός οίκος στη διαμόρφωση του έργου σας;

Με τον Μετρονόμο με έφερε σε επαφή η ποιήτρια Χαριτίνη Ξύδη η οποία και επιμελήθηκε το κείμενο. Με το Θανάση Συλιβό συνεργαστήκαμε άψογα τόσο σε ανθρώπινο όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο.
Τι ελπίζετε να αισθανθούν ή να σκεφτούν οι αναγνώστες διαβάζοντας το βιβλίο σας;
Ελπίζω έστω για μια στιγμή να αισθανθούν    λίγο περισσότερο άνθρωποι από άνθρωποι.

Υπάρχουν συγγραφείς ή ποιητές που επηρέασαν το ύφος και τη θεματολογία σας;

Σίγουρα η νεοελληνική λογοτεχνία έβαλε τα θεμέλια, περισσότερο η γενιά του 30, στην εφηβεία μου και λίγο μετά, με εισήγαγε στην τέχνη του λόγου. Διαβάζω έργα σύγχρονων Ελλήνων και ξένων, γράφονται υπέροχα πράγματα, η αύρα, η ατμόσφαιρα κάποιων κειμένων μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης. Στη διαμόρφωση προσωπικής φωνής καλό είναι να διαπιστώνεις στα κείμενα των άλλων τι δεν είσαι, ακόμα κι αν το ζήλεψες.
Ετοιμάζετε κάτι νέο αυτή την περίοδο; Θα συνεχίσετε με παρόμοια θεματολογία ή σκέφτεστε να εξερευνήσετε κάτι διαφορετικό;
Έχω έτοιμα κείμενα προς έκδοση, ποιήματα, νουβέλες και διηγήματα. Είμαστε σε συζήτηση με τον Μετρονόμο για το επόμενο βήμα.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Η Τζο είναι γυναίκα. Ζει στην μεγάλη πόλη. Εχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με το τοπίο που την περιβάλλει. Το παρατηρεί, το εξερευνά, αφήνεται στους ρυθμούς του, αναζητά σ’ αυτό μια αμφίδρομη οικειότητα. Το χαρτί κι ο δρόμος είναι πεδία δράσης γι’ αυτήν, όχι ταυτόσημα, ούτε όμως παράλληλα. Πάει να πει πως συναντιούνται. Κάποτε έρχεται η ώρα του απολογισμού και της εξομολόγησης. Για όσα έζησε, θέλησε ή μετάνιωσε. Για όσα τη διαμόρφωσαν, για όσα της έφερε η ζωή με τα ίδια της τα χέρια.