- Γεννημένη στην Κάλυμνο, από πατέρα Κρητικό και μεγαλωμένη στη Ρόδο. Πνέει αέρας θαλασσινός στα ποιήματά σας;
«Αέρας γενικότερα, όχι μόνο θαλασσινός. Στην ποιητική μου συλλογή  υπάρχει ένα ποίημα για τον Ζέφυρο, που είναι μια "συνομιλία" με το ποίημα του Shelley "Ωδή στον Δυτικό Ανεμο". Ολα τα θέματα του βιβλίου ωστόσο έχουν να κάνουν με την πτήση, με τον αέρα, με την μεταφορική έννοια της ποίησης φυσικά».

- Εχετε σπουδάσει Φυσική, κατόπιν κάνατε διδακτορικό στη Στατιστική Φυσική στις Βρυξέλλες, κατόπιν ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Μέσα σε όλα αυτά των θετικών επιστημών, πώς προέκυψε η λογοτεχνία;
«Να σας πω αρχικά ότι ξεκίνησα να γράφω στα 49 μου χρόνια το πρώτο μου μυθιστόρημα, αλλά και να ξεκαθαρίσω ότι οι ασχολούμενοι με τις φυσικές επιστήμες δεν είμαστε όλοι τεχνολόγοι. Θα έλεγα ότι είμαστε άνθρωποι που θέλουμε να βγάλουμε ένα νόημα από τη φύση που μας περιβάλλει. Εγώ ειδικότερα έχω κάνει θεωρητική Φυσική, οπότε το μόνο εργαλείο που ήξερα πώς λειτουργεί… ήταν η καφετιέρα που είχαμε στο εργαστήριο. Ο λόγος που προσανατολίστηκα στη θεωρητική Φυσική ήταν γιατί από τότε που ήμουν στο πανεπιστήμιο, προβληματιζόμουν ακριβώς για το νόημα της επιστήμης αυτής. Πέραν αυτού όμως δεν υπάρχουν άλλες απαντήσεις που μπορώ να σας δώσω, για το γιατί θέλησα σε μεγάλη ηλικία να ασχοληθώ με την πεζογραφία και αργότερα με την ποίηση. Μπορεί και να είναι αφορμή το Διαδίκτυο για να γράψω αυτή την πρώτη μου ποιητική συλλογή, επηρεασμένη από τα σύντομα και περιεκτικά ωστόσο status που γράφουμε στα social media».

- Τρία από τα έργα σας έγιναν και θεατρικές παραστάσεις;
«Ναι, με την πρωτοβουλία της Μαίης Σεβαστοπούλου να τα ανεβάσει στο σανίδι. Το ένα ήταν "Στο καπνοπωλείο του Φερνάντο Πεσσόα ο Κ.Π. Καβάφης σκηνοθετεί τον εαυτό του" και το άλλο ήταν "Η Αλίκη μπροστά στον καθρέφτη της". Στο δεύτερο αυτό θεατρικό η Αλίκη του Λούις Κάρολ που την ξέρουμε από το ταξίδι της στη χώρα των θαυμάτων, εδώ τη συναντάμε μετά τα σαράντα της χρόνια, να αναλογίζεται τη ζωή της. Είναι ένας τρόπος να ξαναδούμε το έργο από την πλευρά του κοριτσιού που είναι πλέον μεγάλη γυναίκα και σίγουρα βλέπει αλλιώς τα πράγματα».

- Θεωρείτε απαραίτητη για τον καθένα μας την αναδρομή στο παρελθόν μας;
«Εκ των πραγμάτων, αν και δεν μπορώ να σας απαντήσω με θέσφατα για το αν είναι ή όχι απαραίτητο. Εγώ πάντως το κάνω! Πάρα πολλές φορές όταν γράφοντας κάτι, κάνω μια αναδρομή στην παιδική μου ηλικία».

- Ποια είναι η άποψή σας για την πληθώρα πλέον των ποιητών. Εχω διαβάσει μερικούς που είναι για κλάματα…
«Θα σας απαντήσω με ένα κείμενο που το έγραψα στο λεωφορείο, καθώς ερχόμουν στην Καλαμάτα και φυσικά είναι ακυκλοφόρητο: "Υπάρχουν ποιήματα που δεν τα διακρίνεις σαν περνάς, ανεπιθύμητες συναντήσεις, κάποιος σκύβει εμπιστευτικά να σου πει κάτι που ξέρεις από καιρό. Πώς να τον αγαπήσεις; Δεν μπορείς. Αλλοι πάλι γυαλίζουν τις λέξεις τους ν’ αστράφτουν στον ήλιο υποκύπτοντας στο συρμό μιας λάμψης επίκτητης. Εμένα με θαμπώνει, κλείνω τα μάτια ασυναίσθητα να σώσω το φως εντός. Μ’ αρέσουν εκείνοι που τρέχουν χωρίς κράνος με μια μηχανή, στρίβω μαζί τους σε στροφές απότομες, ημερολόγια μοτοσυκλέτας, εικόνες ταξιδιού από την ψυχή του ποιητή. Εδώ κάνω το σταυρό μου. Μ' αρέσουν και κάποια χαϊκού, μικρές μαχαιριές  αιφνιδιάζουν σαν ήχοι καμπάνας που διαρκούν, που διαρκούν. Είναι και κάποια άλλα χαμηλόφωνα, διάβασα ένα σήμερα και ζήλεψα, που λες αυτό ήταν, αυτό ήθελα. Να ο χάρτης που θα διαβεί να έρθει ο λόγος μου, ο ρυθμός μου που τον έχασα. Αυτή η λεπτή κλωστούλα από αίμα που αφήνει ίχνος στο χαρτί όταν όλα τα άλλα που συμβαίνουν περνούν και σβήνονται. Αυτό θα ήθελα να είχα γράψει, ταπεινά παραμερίζω για να περάσεις ποιητή"».

- Στα ποιήματά σας αξιοποιείτε τα ταξίδια, τον όρο και το νόημά τους. Τι αντιπροσωπεύει το ταξίδι για εσάς ως άτομο;
«Αντιπροσωπεύει τον δικό μου τρόπο να γίνω άνθρωπος. Στην ίδια μου την βιογραφία συνέβαιναν ταξίδια. Γεννήθηκα στην Κάλυμνο, ακολούθησε διαμονή στη Ρόδο, μετά Αθήνα, μετά εξωτερικό. Μέσα από κάθε ταξίδι συμβαίνει να ανταλλάσσεις κάτι με κάποιον που συναντάς αλλά και με κάτι που συναντάς. Με το τοπίο αρχικά που σου επιτρέπει να δεις την ίδια σου την ψυχή».