- Αρχικά πες μας από πού εμπνεύστηκες το όνομα της μπάντας σου, το "Ιmitate your mother"...

«Είναι λίγο πιο απλά τα πράγματα. Ηρθε ένας φίλος μου στο σπίτι και σε ένα τοίχο που έχω, σαν μαυροπίνακα, μου έγραψε αυτή τη φράση. Τη στιγμή εκείνη του λέω "ρε Γιάννη αυτό είναι το όνομα της μπάντας μου!".

- Είναι ωραίο όμως!

«Μετά μου φάνηκε αφόρητα... Ελληνικό ας πούμε. Φυσικά δεν προτρέπω τους ανθρώπους που ακούν μουσική να μιμηθούν τη μάνα τους, ούτε τους αποτρέπω, αλλά το εξέλαβα ως ένα πράγμα πολύ "ελληνικό", γραμμένο στην αγγλική γλώσσα. Γιατί ο μέσος Ελληνας έχει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τη μητέρα του, πολύ εθιστική. Εγώ ευτυχώς με τη μητέρα μου τα έχουμε ξεπεράσει αυτά. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, το ανακοίνωσα και στα άλλα μέλη της μπάντας, τους άρεσε πάρα πολύ, μας φάνηκε και ένας έμμεσος φόρος τιμής στις μανάδες μας και προχωρήσαμε».

- Ποια ήταν μεγαλώνοντας τα μουσικά σου ακούσματα, οι επιρροές σου που σε έκαναν σήμερα να ασχολείσαι τόσο ενεργά με τη μουσική, ποιοι μουσικοί είναι αυτοί που σε "δημιούργησαν";

«Είναι πάρα πολλοί, είναι όλο το κλασικό ροκ της δεκαετίας του ’60 και του ’70. Στο Ξυλόκαστρο όταν ήμουν μικρός και έκανα διακοπές, έκανα παρέα με μεγαλύτερους που είχανε κασετόφωνα και μου δίναν κασέτες, προσπαθούσα κι εγώ σε αυτές να γράψω οτιδήποτε. Led Zeppelin, Black Sabbath, Doors, Janis Joplin, κλασικό ροκ... Ολα αυτά τα άκουσα από 12 - 13 χρονών. Μετά, στα 15 - 16 μπήκε στη ζωή μου το heavy metal, που γρήγορα έφυγε για να πάρει τη θέση του το thrash. Πέρασα μια τετραετία έτσι πολύ φανατική με thrash metal, με Venom, Celtic Frost, Bathory, Slayer κ.λπ. Από τότε ακούω γενικά μουσική, δηλαδή μέχρι και τζαζ, την οποία μέχρι τα 30 δεν μπορούσα να την ακούσω. Μετά τα 30 μου, πολύ εύκολα άρχισαν τα αυτιά μου να εκπαιδεύονται».

- Την ελληνική μουσική δεν μου την ανέφερες καθόλου.

«Δεν ακούω Ελληνικά, παρά μόνο ελάχιστα. Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα οι Ελληνες καλλιτέχνες που ακούω. Είναι κάτι δίσκοι που είχα ακούσει μικρός του Σαββόπουλου, του Βαγγέλη του Γερμανού τα "Μπαράκια", της Αρλέτας κάποια κομμάτια που τα αγαπάω πάρα πολύ, αλλά ειδικά από το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι είναι ελάχιστοι άνθρωποι που με εμπνέουν. Σίγουρα οι "Τρύπες" με επηρέασαν και ο Παυλίδης, αλλά ποτέ δεν με έπιανε ένα τρελό πάθος να πάω να ακούσω μία ελληνική μπάντα, ενώ αντίθετα με ένα αγγλόφωνο σχήμα, ακόμα και αν ήταν από την Ελλάδα, ήθελα να πάω να το ακούσω σαν τρελός. Για μένα η μουσική είναι πολύ δύσκολο να εκφραστεί στα ελληνικά, το ροκ ειδικά».

- Το "έχεις" πιο άνετα με τον αγγλόφωνο στίχο.

«Είναι ο πατριός μου Αμερικάνος και άρχισα από πολύ μικρός να ακούω αμερικάνικη, αγγλική μουσική. Κόλλησα πάρα πολύ και τώρα δυσκολεύονται τα αυτιά μου σε κάτι διαφορετικό. Νομίζω τους τελευταίους 2 μήνες κάποια στιγμή τσάκωσα τον εαυτό μου να λέει ότι ίσως στον επόμενο δίσκο, να γράψουμε και ελληνικούς στίχους όμως σε κάποια κομμάτια. Θα δούμε».

- Αυτή την περίοδο είσαι στο στούντιο;

«Τώρα γράφουμε τον πρώτο μας δίσκο, με δικά μας κομμάτια μόνο».

- Τα οποία τα γράφει;

«Ο Θάνος Αμοργινός από τους "Last Drive" μας κάνει την παραγωγή, είναι ο ηχολήπτης μας και είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό. Είναι φιλαράκι ο Θάνος και μας αγαπάει σαν μπάντα. Οταν ήμουνα 22 χρονών και άκουγα τους "Last Drive" δεν μπορούσα ποτέ να το φανταστώ, ότι κάποια μέρα θα γράψει ο κιθαρίστας τους το δίσκο μας».

- Και κάτι άλλο να πούμε για το δίσκο, τι μουσικό ύφος θα έχει;

«Θα είναι χωρισμένο σε δύο πλευρές. Την πρώτη πλευρά μπορώ να την ορίσω μουσικά».

- "Πλευρές" τι εννοείς;

«Εννοώ ότι πάμε να βγάλουμε βινύλιο. Θα βγούνε και CD λογικά. Θα δούμε πώς θα γίνει, αλλά το βινύλιο το θέλουμε οπωσδήποτε. Οπότε η πρώτη πλευρά είναι ένα γκαραζοροκ’εντ’ρολ αρκετά πατημένο σε old school στοιχεία. Η άλλη πλευρά, είναι κάποια κομμάτια τα οποία εγώ δυσκολεύομαι πάρα πολύ να τα εντάξω και αυτό με ευχαριστεί ιδιαίτερα. Ειδικά δύο κομμάτια, δεν ξέρω πού ακριβώς εντάσσονται».

- Ο θεατρικός χειμώνας για σένα είχε Πίντερ, στο "Faust". 

«Είχε για δεύτερη χρονιά Πίντερ, γιατί και πρόπερσι ήμουν με τον Γιώργο Κιμούλη στον "Επιστάτη"».

- Μιλάμε για κείμενα κλασικά, για κείμενα που θεωρούνται δύσκολα, πες μου λίγο, πώς ήταν ο θεατρικός αυτός χειμώνας για σένα;

«Δύσκολα περνάω όταν είναι κάτι τόσο επιφανειακό και εύπεπτο που καταντάει βαρετό, οπότε όταν κάτι με δυσκολεύει, μάλλον με διευκολύνει ταυτόχρονα. Κι ο Πίντερ επειδή ακριβώς είναι από τους συγγραφείς που κρύβονται πίσω από τις λέξεις και δεν ανοίγονται έτσι με το "καλημέρα σας". Είναι όχι δυσνόητος, αλλά τόσο ανθρώπινος και τόσο ατελής, αν θέλεις, όπως είναι οι άνθρωποι. Δηλαδή τόσο δύσκολος, όσο είναι οι άνθρωποι. Δεν έχω γοητευτεί από άλλο συγγραφέα θεατρικό τόσο πολύ όσο από τον Πίντερ και χάρηκα πάρα πολύ όταν μετά το Γιώργο Κιμούλη μου έγινε πρόταση από τον Αλέκο Συσσοβίτη. Συνεργαστήκαμε με ένα υπέροχο σκηνοθέτη τον Αρη Τρουπάκη (και ηθοποιό), ο οποίος για 2 μήνες μας "χτύπησε" πολύ γερά και βγήκε ένα αποτέλεσμα μάλλον που αφορούσε πολύ περισσότερους απ’ όσους φανταζόμασταν, γιατί αναγκαστήκαμε να βάλουμε και έξτρα μέρα».

- Αυτό το λες και σπάνιο στα τωρινά δεδομένα.

«Ηταν μία πολύ καλή παράσταση, δεν αισθάνομαι ότι έχω έπαρση, αλλά όταν κάνω κάτι καλό μπορώ να το αναγνωρίσω. Σε αυτές τις παραστάσεις "τσάκωσα" τον εαυτό μου να καλεί πολύ κόσμο γιατί με αφορούσε πάρα πολύ αυτό που γινόταν».

- Μιας και είπαμε για το θέατρο, έχεις κλείσει κάτι για το καλοκαίρι ή για του χρόνου το χειμώνα;

«Το καλοκαίρι εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα, γιατί μετέχω στην ταινία "Kαύση". Πρόκειται για ταινία που βασίζεται σε παράσταση που είχαμε κάνει πριν από 2 χρόνια. Είναι ένα έργο του Στράτου Τζίτζη. Το σκηνοθέτησε ο Στράτος πρώτη φορά στο θέατρο, στο Olvio. Ο ίδιος θίασος, δηλαδή εγώ, η Γωγώ η Μπρέγκου, η Ιωάννα η Μαυρέα, η Βασιλική Τρουφάκου και ο Νίκος ο Γιωργάκης, το μεταφέρουμε τώρα στη μεγάλη οθόνη».

- Και πότε θα βγει;

«Φαντάζομαι μέσα στο χειμώνα, μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχει βγει. Είναι ένα σύγχρονο πολιτικό έργο, που εγώ το είχα χαρεί πάρα πολύ».

- Πολιτικό έργο, θα έχει και χιούμορ; 

«Εχει περισσότερο χιούμορ από ό,τι έχει η πολιτική σίγουρα».

- Και μιας και είπαμε για πολιτική, θέλω να μου πεις εάν παρακολουθείς τις εξελίξεις.

«Ειδήσεις δεν βλέπω, μπαίνω στο Ιντερνετ και παρακολουθώ κάποια πράγματα. Τηλεόραση δεν ανοίγω για να δω ειδήσεις. Εχουμε μεγαλώσει για κάτι τέτοιο. Χάρηκα όταν βγήκε η νέα κυβέρνηση, ήλπιζα, όπως πάρα πολύς κόσμος. Ακόμα ελπίζω, θεωρώ ότι έχουμε κρατήσει μία πολύ δυναμική στάση στην Ευρώπη. Επειδή ακριβώς το συναίσθημα που κυριαρχεί στην εποχή μας παγκοσμίως είναι ο φόβος, εγώ δεν γουστάρω να επενδύσω πάνω σε αυτό το συναίσθημα. Προτιμώ να επενδύσω στην αγάπη, προτιμώ να επενδύσω στην αλληλεγγύη, στο ρίσκο και ας δούμε τι θα γίνει. Πραγματικά δεν έχω τις γνώσεις να σου απαντήσω, εάν για παράδειγμα μπαίναμε στη δραχμή αν θα ήταν καταστροφικό ή όχι, δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι χαίρομαι να βλέπω κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι δεν υποτάσσονται στις προσταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης απαραίτητα. Από εκεί και πέρα δεν πιστεύω ότι είναι ένα παιχνίδι προμελετημένο, δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα θα ξεπουληθεί, δεν θέλω μάλλον να πιστέψω όλα αυτά τα πράγματα και θέλω να πιστέψω ότι ίσως υπάρχουν μερικοί άνθρωποι οι οποίοι έχουν όραμα του συνόλου και της προσωπικής ηθικής απέναντι σε αυτή τη χώρα».

- Εχεις λάβει μέρος σε μία καμπάνια για τα δερματικά αυτοάνοσα νοσήματα. Δεν ήταν λίγο δύσκολο να βγεις να μιλήσεις γι’ αυτό;

«Δεν νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα γενναίο από μέρους μου γιατί πάντα σκέφτομαι ότι υπάρχουν άτομα που έχουν κάνει outing για το AIDS, τον καρκίνο. Το ότι βγήκα και είπα ότι έχω ψωρίαση, μου φαίνεται, ξέρεις…».

- Κι όμως δεν είναι. Νομίζω πως είναι πολύ πιο σημαντικό απ’ ό,τι νομίζεις.

«Θέλω να πω ότι δεν είναι από τις περιπτώσεις που αισθάνθηκα ότι ήμουνα ιδιαίτερα γενναίος ή οτιδήποτε, με έναν τρόπο κιόλας ίσως να ήθελα να το ξορκίσω. Παρόλο που θεωρώ ότι η ψωρίαση μάλλον καλό μου έχει κάνει στη ζωή μου».

- Αλήθεια; 

«Με έχει βοηθήσει να ζω με έναν τρόπο διαφορετικό. Διαφορετικά θα έπινα περισσότερο, θα έτρωγα αλλιώς».

- Παίζουν ρόλο όλα αυτά στην πάθηση; 

«Μα και η τροφή δεν μας επηρεάζει ψυχολογικά; Δηλαδή είναι πράγματα που υπάρχουνε μέσα μας. Δηλαδή ένας άνθρωπος που παίρνει ναρκωτικά, πίνει αλκοόλ και τρώει κρέας απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ και γαλακτοκομικά, ε μάλλον ψυχικά δεν θα έχει την καλύτερη υγεία. Από αυτή την άποψη».

- Αρα όταν σου έγινε η διάγνωση, προσπάθησες και άλλαξες τη ζωή σου;

«Νομίζω ούτε καν προσπάθησα».

- Εγινε μόνο του;

«Ναι, με κάποια γνώση βέβαια. Αυτή τη στιγμή ξέρω ότι δεν είναι πολύ καλό να τρώω γαλακτοκομικά προϊόντα ή να πίνω αλκοόλ. Θα φάω και γαλακτοκομικά και θα πιω και αλκοόλ, αλλά πολύ διαφορετικά. Θα φύγω για 2 μήνες για να πάω να κάνω σερφ ή να κάνω ένα ταξίδι ας πούμε και να μη δουλέψω, αυτό είναι μια επιλογή μου που δεν θέλω να με τρομάζει ούτε η κρίση, ούτε οτιδήποτε άλλο, γιατί το πιο σημαντικό για μένα είναι να είμαι υγιής. Και παράλληλα είναι πολύ συγκινητικό γιατί βλέπω ανθρώπους στο δρόμο που με πλησιάζουνε ή που με ρωτάνε στο Facebook και μου ζητούν να τους πω την εμπειρία μου».

- Στη Μεσσηνία απ’ όπου κατάγεσαι θα έρθεις καθόλου, έρχεσαι για διακοπές;

«Βέβαια και θα ερχόμουν με χαρά στη Μεσσηνία. Πολλές φορές πηγαίνω για να πάω να κάνω σέρφινγκ, να δω τον μπαμπά μου στο χωριό (Καλλιθέα)».