Ο Αριστοτέλης είδε νωρίς τον κίνδυνο αλλοίωσης της δημοκρατίας και της μετατροπής της σε τυραννία της πλειοψηφίας εις βάρος της μειοψηφίας. «Οι πολλοί εύκολα χειραγωγούνται και παρασύρονται από τους δημαγωγούς», έλεγε στα «Πολιτικά» του. Η λύση λοιπόν δεν ήταν να γίνεται αυτό που επιθυμεί η πλειοψηφία κάθε φορά, πιθανόν παρασυρμένη από λαϊκιστές πολιτικούς, που προτείνουν εύκολες λύσεις σε δύσκολα προβλήματα.
Η λύση, είπε, βρίσκεται στην «αρχή της διάκρισης των εξουσιών». Στην κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ τριών ομάδων εξουσίας, της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής και της λειτουργίας αυτών με τρόπο, ώστε να μην παρεμβαίνει η μία στο έργο της άλλης, αλλά όλες να δρουν με μία κοινή αξία: Τον σεβασμό στους κανόνες, τον νόμο.
Η Νομοθετική Εξουσία (Βουλή) να νομοθετεί σεβόμενη τις αρχές του Συντάγματος. Η Εκτελεστική Εξουσία (Κυβέρνηση) να εφαρμόζει τους νόμους που ψήφισε η Βουλή. Η Δικαστική Εξουσία να ερμηνεύει το Σύνταγμα και τους Νόμους.
Το Σύνταγμα, η Βουλή, η κυβέρνηση, ο ΠτΔ, τα δικαστήρια, οι πρόεδροι των Ανωτάτων Δικαστηρίων, οι Ανεξάρτητες Αρχές, αποτελούν τους λεγόμενους «Θεσμούς» λειτουργίας της Δημοκρατίας μας. Βασική υποχρέωση κάθε πολίτη και κάθε πολιτικού είναι να τους σέβεται και να αναζητά τρόπους, ώστε να τους βελτιώνει.
Δυστυχώς όμως, στην Ελλάδα, τα τελευταία δύο χρόνια της «πρώτη φορά Αριστερά» διακυβέρνησης, οι «Θεσμοί» αντιμετωπίζονται με ασέβεια, που προβάλλεται ως έκφραση «αντισυστημικότητας».
Το κακό ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2014. Η εκλογή του ΠτΔ χρησιμοποιήθηκε για να προκληθούν εκλογές. Μια διαδικασία, που από το Σύνταγμα είναι φτιαγμένη έτσι ώστε να ενώνει και να επιτυγχάνει τη μέγιστη δυνατή συναίνεση, έγινε εργαλείο διάλυσης και πολιτικής αστάθειας, την ώρα που προετοιμαζόμασταν για την έξοδο από τα μνημόνια.
Ετσι, ένα «αριστερό τσούρμο» (κατά Βαρουφάκη) ήρθε στην κυβέρνηση και ξεκίνησε με δημαγωγικό λαϊκίστικο λόγο να τα βάζει με όλους και με όλα. Να μην αναγνωρίζει την συνέχεια του κράτους, να αμφισβητεί τις υπογραφές στις συμφωνίες της χώρας μας.
Η Ελλάδα γίνεται από τότε κάθε μέρα πιο περιθωριακή. Υπουργοί αποφεύγουν να ασκούν το κοινοβουλευτικό τους καθήκον, φτιάχνουν λίστες διορισμών εκτός της Ανεξάρτητης Αρχής Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ), προσπαθούν να μεταμορφώσουν ένα μικροεργολάβο του Δημοσίου, σε ισχυρό οικονομικά καναλάρχη, καταργούν το ΕΣΡ και αποδίδουν όλες τις αρμοδιότητες στον… εαυτό τους, εξυβρίζουν χυδαία ακόμα και μέσα στη Βουλή, προσβάλλουν την Εκκλησία, αμφισβητώντας τη σπουδαία συμβολή της στους αγώνες του έθνους, φιμώνουν τον Τύπο, απαγορεύοντας τη λήψη φωτογραφιών από την… κατάντια της Ειδομένης, αντιπολιτεύονται τον ίδιο τους το εαυτό, επιφυλάσσοντάς του τον ρόλο και του κριτή και του κρινόμενου.
Κυρίως όμως το κύρος της Δικαιοσύνης καταρρακώνεται. Ψηφίστηκε νόμος που επιτρέπει σε ανώτατη δικαστικό να διώκει μόνη της πειθαρχικά τους υφισταμένους της και ταυτόχρονα να τους δικάζει. Εισαγγελέας παύτηκε από τη θέση του αιφνιδίως, δυο μόλις μέρες μετά την πανηγυρική δημοκρατική εκλογή του στη συγκεκριμένη θέση. Ο πρωθυπουργός υπόσχεται αυξήσεις στους ανώτατους δικαστικούς, τις παραμονές κρίσιμων πολυαναμενόμενων αποφάσεων τους.
Δεν πάει άλλο!
Είναι ώρα όλοι οι υπεύθυνοι πολίτες να ανακόψουμε την κατρακύλα, να προστατέψουμε την Δημοκρατία μας και να αποκαταστήσουμε τους Θεσμούς της. Το οφείλουμε στην Πατρίδα και στην τεράστια πνευματική μας κληρονομιά. Το οφείλουμε στους αγώνες των προγόνων μας. Κυρίως όμως το οφείλουμε στα παιδιά μας.
