Το μεγαλύτερο «εθνικό πρόβλημα» της Ελλάδας, της χώρας της οποίας οι κάτοικοι επαίρονται για την πολιτιστική τους κληρονομιά, είναι η παιδεία της. Το εκπαιδευτικό της σύστημα. Αυτό το οποίο στα χέρια των πολιτικών έχει καταντήσει σαν τον φούρνο του Χότζα. Που συνεχώς «μεταρρυθμίζεται» και δεν λέει ποτέ να σταθεροποιηθεί. Που όλοι, ειδήμονες και μη, πειραματίζονται, μαθαίνουν… μπαρμπέρηδες στα κεφάλια των παιδιών μας. Παίζουν εν ου παικτοίς. Με αυτό ακριβώς που είναι το αύριο τούτου του έθνους.
Αδιάψευστος μάρτυρας ο νέος πίνακας αξιολόγησης των εκπαιδευτικών συστημάτων και των αποτελεσμάτων τους για τις χώρες-μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Ο οποίος εμφανίζει τη χώρα μας, μετά και τα νέα πειράματα πρώτα του ανεκδιήγητου ιδεοληπτικού Μπαλτά και ύστερα του Φίλη, να έχει υποχωρήσει ακόμη χαμηλότερα. Στις τελευταίες θέσεις, όσον αφορά τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη του οργανισμού. Εκτός αν σας παρηγορεί το γεγονός ότι οι περισσότερες χώρες των Βαλκανίων είναι πίσω από μας.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα, του οποίου οι λειτουργοί αρνούνται πεισμόνως κάθε απόπειρα εισαγωγής του θεσμού της αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης, παράγει δεκαπεντάχρονα τα οποία αδυνατούν να κατανοήσουν όχι μόνο τις επιστήμες που θα κληθούν αύριο να διακονήσουν, αλλά ακόμη και βασικά κείμενα. Με επίδοση κάτω ακόμη και από τη βάση.
Το χειρότερο είναι ότι αυτό το σύστημα παράγει και εκείνους που θα διδάξουν αύριο. Οχυρωμένοι πίσω από τη μονιμότητα και την άρνηση της αξιολόγησης, δηλαδή με εξασφαλισμένη την όλο και χειρότερη επίδοσή μας διεθνώς.
Οσοι, είτε μας κυβερνούν, είτε φιλοδοξούν να μας κυβερνήσουν, δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό είναι το πρώτο, το ύψιστο εθνικό πρόβλημα της πατρίδας μας, είναι «αυστηρώς ακατάλληλοι» για να τους εμπιστευθούμε.
Γ.Π. Μασσαβέτας
