Με αφορμή τον προϋπολογισμό του 2017, αξιοποιώντας στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της EUROSTAT, έκανε μια δουλειά, άκρως διαφωτιστική, για το «πού πάνε τα λεφτά μας». Πώς δηλαδή το ελληνικό κράτος, και δη υπό κυβέρνηση της «για πρώτη φορά Αριστεράς», κατανέμει τις δαπάνες από τα χρήματα που εισπράττει από τους φορολογουμένους.
Για να έχετε μια ολοκληρωμένη εικόνα, αξίζει να διαβάσετε το άρθρο του κ. Στρατόπουλου, το οποίο, διανθισμένο και με παραστατικότατους πίνακες, είναι αρκετά μεγάλο. Εγώ απλώς παραθέτω μερικά βασικά στοιχεία.
Αμυνα: Οταν ο μέσος όρος δαπανών για την άμυνα, στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης αντιστοιχεί στο 1,3% του ΑΕΠ, και στην Ευρωζώνη πέφτει στο 1,2%, η Ελλάδα, λόγω Τουρκίας, ξοδεύει το 2,7% του ΑΕΠ για αμυντικές δαπάνες. Υπερδιπλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Τόκοι: Εδώ υπάρχουν δυο χώρες που πληρώνουν περισσότερα από εμάς που ξοδεύουμε το 4,1% του εθνικού μας προϊόντος. Είναι η Ιταλία και η Πορτογαλία.
Ανεργία: Είμαστε η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ανέργων (23,3%). Αλλά οι δαπάνες μας για την στήριξη των ανέργων, παρά την αριστερή διακυβέρνηση, είναι μόλις στο 0,7% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 1,8%.
Δημογραφικό: Γεννάτε γιατί χανόμαστε. Είμαστε προτελευταίοι στο δείκτη γεννητικότητας. Με συνεχώς φθίνουσα πορεία. Αλλά για την στήριξη της οικογένειας, ώστε να υπάρχει κίνητρο για την απόκτηση παιδιών, ξοδεύουμε όσα και για τους ανέργους. Μόνο 0,7%.
Φτώχια: Μεταφέρω αυτολεξεί: Στην Ελλάδα καταγράφεται το υψηλότερο ποσοστό (36%) πληθυσμού που κινδυνεύει ή ζει ήδη σε συνθήκες ακραίας φτώχιας και κοινωνικού αποκλεισμού (Eurostat-2015). Αλλά θεσπίσαμε το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα τελευταίοι και κατόπιν πιέσεων των δανειστών. Και 3 χρόνια μετά τη θέσπισή του, 1 χρόνο μετά την ένταξή του στο 3ο Μνημόνιο, ακόμη δεν υλοποιείται απρόσκοπτα και πανελλαδικά. Διότι η κυβέρνηση αναρωτιέται ποια δαπάνη θα περικόψει για να μεταφέρει πόρους στους πιο αδύναμους. Ναι, 2 χρόνια τώρα, το αριστερό κόμμα που εκλέχτηκε κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση δεν μπορεί να ανακατανείμει τις κοινωνικές δαπάνες ώστε να διασφαλίσει πόρους για τους άπορους.
Γ.Π. Μασσαβέτας
