Χωρίς, ούτε αυτή τη φορά, τα κόμματά μας να τολμήσουν να βγουν από το κομματικό εκάστου κέλυφος και να προσέλθουν σε μια εθνική συνεννόηση για βαθιές τομές, τις οποίες έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Τομές που θα βοηθούσαν, το ολίγον από… μεσανατολικό ελληνικό κράτος να καταστεί μια αληθώς σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτεία.
Υπάρχουν μόνον δύο κέρδη. Πρώτον το ότι, επιτέλους, μετά από τόσα χρόνια κατακραυγής των πολιτών, συμφωνήσαν οι πολιτικοί μας να καταργηθούν οι προκλητικές διατάξεις για τη… φαστ-τρακ παραγραφή των αδικημάτων των υπουργών. Αλλά δεν τολμήσαν να αναθέσουν το θέμα της άρσης της βουλευτικής ασυλίας σε ειδικό δικαστικό σώμα. Το κράτησαν για τη συντεχνιακή λειτουργία τους. Και δεύτερον, ότι αποδέχθηκαν να αποσυνδέσουν την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής.
Αντε, στην επόμενη δεκαετία, να ξανασυζητούνται αλλαγές που δεν αποκολλήθηκαν τώρα. Οπως:
• Συνταγματική καθιέρωση σταθερού εκλογικού συστήματος και χρόνου διεξαγωγής των εκλογών.
• Περιορισμός του αριθμού των βουλευτών.
• Συνταγματική κατοχύρωση της συμμέτοχης των αποδήμων Ελλήνων στις εθνικές εκλογές.
• Συνταγματική αναγνώριση της αυτοτέλειας, με αυξημένες εξουσίες και έσοδα, των σημερινών περιφερειακών διοικήσεων, ώστε να λειτουργούν πράγματι ως τοπικές κυβερνήσεις.
• Οι διοικήσεις των δημοσίων μέσων ενημέρωσης, όπως η ΕΡΤ και το Πρακτορείο Ειδήσεων, να προτείνονται από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, ενώ για την επικύρωσή τους από τη Βουλή να απαιτείται ενισχυμένη πλειοψηφία των δυο τρίτων. Ωστε να πάψει η δημόσια τηλεόραση να είναι φέουδο των εκάστοτε κυβερνώντων, στο οποίο κυριαρχούν κομματόσκυλα, τα οποία ενίοτε ανταμείβονται, για τις καλές τους υπηρεσίες ως τσανακογλείφτες και προπαγανδιστές, με θέσεις βουλευτών ή ευρωβουλευτών. Καλή ώρα Αρβανίτης για την Ευρωβουλή και αύριο ίσως Ακριβοπούλου και Καψώχας για βουλευτιλίκια.
• Αναθεώρηση του πολυσυζητημένου άρθρου 16, για τη λειτουργία μη κρατικών πανεπιστήμιων, ώστε να περιορισθεί το φαινόμενο της τόσο μεγάλης σπουδαστικής μετανάστευσης των Ελληνόπουλων.
• Θέσπιση της υποχρεωτικής αξιολόγησης όσων υπηρετούν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Που συζητήθηκε μεν, αλλά δεν αποτολμήθηκε, για να μην προκληθεί η αντίδραση των εργατοπατέρων του Δημοσίου, καθώς έχουμε εισέλθει σε μακρά προεκλογική περίοδο.
Και πολλά άλλα, που δεν χωρούν σε μια στήλη. Αλλά δεν χώρεσαν και στην κομματική μικροψυχία των εξουσιαστών.
Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
