Η σημαντική ενίσχυση της Πολεμικής αεροπορίας με τα μαχητικά αεροσκάφη Rafale και του Πολεμικού Ναυτικού με τις φρεγάτες Belharra , έχουν προκαλέσει ανησυχία στην Τουρκία.
Είναι χαρακτηριστική η δήλωση το Υπουργού Άμυνας της Τουρκίας Χ. Ακαρ, ότι «Τα όπλα που αγόρασαν οι Έλληνες είναι πάρα πολλά για την κανονική άμυνα, αλλά και πολύ λίγα για την Τουρκία". Ουσιαστικά λέει, ο Στρατηγός ε.ά. και Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, ότι τα νέα οπλικά συστήματα, είναι υπεραρκετά για τις αμυντικές ανάγκες της Ελλάδας, είναι όμως λίγα για να απειλήσουν την Τουρκία (εννοεί ότι τα ελληνικά Rafale θα μπουν στο στόχαστρο των αντιαεροπορικών S-400). Και η ερμηνεία- απειλή, που αφήνει να αιωρείται ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας, είναι ότι τα νέα οπλικά συστήματα που θα αποκτήσει η Ελλάδα, θα αξιοποιηθούν κυρίως , για τα συμμαχικά σχέδια στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή (Αν. Μεσόγειο, Βαλκάνια, Ουκρανία), είτε του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών, είτε της Γαλλίας.
Πάντως, από οποιαδήποτε οπτική και αν προσεγγίσει κανείς το θέμα, τα νέα μαχητικά αεροσκάφη (24 Rafale) καθιστούν την Αεροπορία μας μία από τις ισχυρότερες στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο, κάτι που προσδίδει ευελιξία στην εθνικής μας διπλωματία και αναβαθμίζει το ρόλο της, στις πολύπλευρες συμμαχίες που έχει συνάψει η χώρα μας με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία , το Ισραήλ, την Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο.
Γιατί τα Rafale, προκαλούν ανησυχία στους γείτονες;
Τα γαλλικής κατασκευής μαχητικά αεροσκάφη Rafale στην βελτιωμένη τους έκδοση F3, όπως τα 24 που θα ενταχτούν στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, είναι πιο προηγμένα τεχνολογικά, από τα αναβαθμισμένα αμερικανικής κατασκευής μαχητικά αεροσκάφη F-16 . Τα F-16 είναι τέταρτης γενιάς μαχητικό αεροσκάφος, ίδια ακριβώς που διαθέτουν η Ελλάδα και η Τουρκία. Ενώ τα υπερσύγχρονα αμερικανικής κατασκευής F-35 , είναι αεροσκάφη 5η γενιάς κατηγορίας Stealth («αόρατα» στα εχθρικά ραντάρ), τα πλέον προηγμένα τεχνολογικά στον Κόσμο.
Η Τουρκία είχε παραγγείλει 100 αεροσκάφη F-35, αλλά η Κυβέρνηση των ΗΠΑ ακύρωσε την παραγγελία ή ακριβέστερα έθεσε ως όρο να μην προμηθευτεί η Τουρκία τους αντιαεροπορικούς πυραύλους S-400 από την Ρωσία. Ήδη οι ρωσικοί S-400 έχουν ενταχθεί στην τουρκική αεράμυνα και τα Ελληνικά Rafale, θα είναι στόχος – προτεραιότητας, για τους S-400 ....
Επομένως, τα Rafale, είναι αυτή τη χρονική περίοδο, το πιο σύγχρονο μαχητικό αεροσκάφος, ανήκει στην ενδιάμεση κατηγορία, μεταξύ 4ης και 5ης γενιάς μαχητικού. Και θα παραμείνει στην κορυφή, μέχρι να αποκτήσει η Τουρκία αεροσκάφος 5ης Γενιάς , είτε αμερικανικά, είτε ρωσικά , είτε Κινέζικα.
Το επιπλέον πλεονέκτημα των Rafale, είναι τα εξελιγμένα οπλικά συστήματα που διαθέτει , καθώς και τα ηλεκτρονικά συστήματα, όπως το σύστημα αυτοπροστασίας, που το καθιστούν σχεδόν άτρωτο και δίνουν το πλεονέκτημα της αεροπορικής υπεροχής στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, παρέχοντας και την δυνατότητα ικανοποιητικής αεροπορικής κάλυψης στην Κύπρο.
Τα γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη Rafale, θα είναι εφοδιασμένα με πυραύλους στρατηγικούς, όπως οι πύραυλοι Scalp-EG, αλλά και με πυραύλους Meteor, που μπορούν να πλήξουν με ακρίβεια, με ασφάλεια και από μεγάλη απόσταση, ζωτικούς χώρους – στόχους στο έδαφος, στον αέρα ή στη θάλασσα.
Ο Scalp είναι ένας πύραυλος τύπου cruise, έχει δραστικό βεληνεκές περίπου 560 χιλιομέτρων (300 ναυτικά μίλια). Η εμβέλεια αυτή επιτρέπει στον πύραυλο να εξουδετερώνει χερσαίους στόχους υψηλής αξίας από μεγάλες αποστάσεις.
Ο πύραυλος Meteor διαθέτει προηγμένα συστήματα ανίχνευσης στόχου και πρόωσης, που τον καθιστούν ιδιαίτερα αποτελεσματικό, αλλά και ιδιαίτερα καταστροφικό. Ο πύραυλος αέρος-αέρος Meteor έχει δυνητική μέγιστη εμβέλεια τα 200 χιλιόμετρα.
Επίσης το ίχνος των αεροσκαφών Rafale, δεν ανιχνεύεται εύκολα από τα ραντάρ. Είναι αυτό ακριβώς, που δίνει τεράστιο πλεονέκτημα στην Πολεμική μας Αεροπορία, για αποστολές εναέριας υπεροχής, ναυτικής κρούσης και στρατηγικών ρόλων. Το Rafale μπορεί να καλύψει όλο το φάσμα των επιχειρησιακών αποστολών, από αναχαιτίσεις και αερομαχίες έως μακρά πλήγματα και αεροπορικούς βομβαρδισμούς
Αυτοί είναι οι λόγοι, που τα Rafale προκαλούν εκνευρισμό στην Άγκυρα, που δεν αποκλείεται, να επιχειρήσει αναστροφή του κλίματος, που αυτή τη στιγμή, σε στρατιωτικό επίπεδο, άρα και διπλωματικό, είναι υπέρ της Ελλάδας.
Ως απόρροια των παραπάνω εξελίξεων στον στρατιωτικό τομέα και σε εκείνο της εξοπλιστικής διπλωματίας, μπορεί να ερμηνευτεί και η διπλωματική στροφή του προέδρου της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, που επιχειρεί να αναθερμάνει τις «παγωμένες» διπλωματικές σχέσεις της Τουρκίας με διάφορα κράτη, με τα οποία η Ελλάδα έχει συνάψει ισχυρές αμυντικές συμφωνίες , όπως είναι η Αίγυπτος , το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία. Οι διεθνοπολιτικές ισορροπίες στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή είναι εύθραυστες και δεν αποκλείεται να υπάρξουν ανατροπές στις διακρατικές συμμαχίες.
Γιατί λοιπόν θεωρείται εύλογη, η ανησυχία και η αντίδραση της Τουρκίας; Διότι, η ισχυροποίηση της Ελλάδος, περιορίζει, εκ των πραγμάτων (De facto), τις δυνατότητες και επιλογές της Τουρκικής διπλωματίας.
Η Τουρκία του Τ. Ερντογάν αρέσκεται στα γεωπολιτικά «παιχνίδια» , στα ανατολίτικα «παζάρια» και ενίοτε «μπλοφάρει». Η Τουρκία, δεν επιδιώκει να εγκαταλείψει τη Δυτική Συμμαχία, ούτε να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ, ούτε να κόψει τους δεσμούς της με την Ε.Ε. Αυτό που επιδιώκει η Τουρκία, είναι να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως από την ασφυκτική κηδεμονία των ευρωατλαντικων θεσμών και να έχει την ευελιξία πολιτικών και διπλωματικών παρεμβάσεων, ακόμη και μέσω της στρατιωτικοποίησης των περιφερικών κρίσεων .
Στόχος της Τουρκίας είναι, να έχει ενεργό ρόλο στις εξελίξεις στην περιοχή, να προωθεί ανάλογα με τις περιστάσεις και τα τουρκικά συμφέροντα, και άλλοτε να συμμαχεί με τη Δύση, άλλοτε με τη Ρωσία κι άλλοτε με την Κίνα. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, αγόρασε τους ρωσικούς S-400 και συνεργάζεται με τη Ρωσία, αλλά ταυτοχρόνως , συνεργάζεται στενά με την Ουκρανία στην οποία πουλάει στρατιωτικό εξοπλισμό (drones), υποστηρίζει τους Τατάρους της Κριμαίας και έχει δική της ατζέντα σε Συρία και Λιβύη, ενισχύει παραστρατιωτικές οργανώσεις ισλαμιστών στην περιοχή του Σαχέλ και προβαίνει σε συμβιβασμούς , κυρίως με τη Ρωσία, αποφεύγοντας να έρθει σε ρήξη.
Η Ρωσία, ασφαλώς και δεν είναι τόσο ισχυρή όσο η Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ), αλλά ούτε και τόσο αδύναμη όσο επί Γέλτσιν. Η Ρωσία του Πούτιν, έχει τη δυνατότητα, στρατιωτική (πυρηνική) και ενεργειακή (παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου που διοχετεύεται κυρίως στην Κεντροδυτική Ευρώπη) , να απαιτήσει τον επανακαθορισμό του γεωπολιτικού χάρτη της Ευρώπης, διεκδικώντας έναν ελεγχόμενο, από την ίδια ζωτικό χώρο γύρω από το σύνορά της, προοπτική, που ακυρώνει τα αμερικανο-νατοϊκά σχέδια για επέκταση του ΝΑΤΟ, σε χώρες που βρίσκονται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας. Αυτή η διαφορά ΝΑΤΟ(ΗΠΑ) – Ρωσίας, δεν είναι εύκολο να «γεφυρωθεί» αφού θίγονται ζωτικής σημασίες Στρατηγικά συμφέροντα. Να συνεκτιμηθεί, ότι η Ρωσία του Βλ. Πούτιν, έχει κατορθώσει να δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα στην συνοχή της Ν.Α. πτέρυγας του ΝΑΤΟ, με την στρατιωτική συμμαχία που έχει με την Τουρκία και με την εγκατάσταση των ρωσικών πυραύλων σε τούρκικο έδαφος.
Σε αυτό το γεωπολιτικό και στρατιωτικό-διπλωματικό διεθνές περιβάλλον, η Ελληνική Στρατηγική, ως η συνισταμένη διπλωματικών και αμυντικών δράσεων, θα πρέπει να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της και στο Ουκρανικό ζήτημα, πέραν φυσικά από την διαρκή επαγρύπνηση σε Αιγαίο, Βαλκάνια και Αν. Μεσόγειο.
Οι παρενέργειες που θα προκληθούν από την πολυδιάστατη Ουκρανική κρίση, θα επηρεάσουν , με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και την πορεία των εθνικών μας θεμάτων. Ήδη το Κρεμλίνο εξέφρασε την έντονη δυσφορία του, για την στρατιωτική υπερφόρτωση της Αλεξανδρούπολης, που λόγω της Ουκρανικής κρίσης, καθίσταται Στρατηγικής σημασίας για τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα, αποτελεί απειλή για τη Ρωσία.
Είναι τεράστια η ευθύνη της Ελληνικής Κυβέρνησης, αλλά και των πολιτικών κομμάτων, να θωρακίσουν τη χώρα από τις απειλές και τις ανισότητες οικονομικού ή πανδημικού χαρακτήρα, που τορπιλίζουν την εσωτερική κοινωνική συνοχή, αλλά και από τις πολυπαραγοντικές εξωτερικές απειλές (Τουρκία, ανάμιξη στην ουκρανική κρίση), που προέρχονται από τον ανταγωνισμό ισχυρών κέντρων εξουσίας, που διαθέτουν τεράστια στρατιωτική ισχύ . Είναι ή πρέπει να είναι, μέριμνα και ευθύνη όλων των Ελλήνων πολιτών, να μην κουρελιαστεί η χώρα, να μην καταρρεύσει η κοινωνία , να μην διαλυθεί το Εθνικό φρόνημα.
