Στις 25 Απριλίου του 1832 στο Λονδίνο, οι τρεις μεγάλες δυνάμεις, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία με διεθνή σύμβαση προσπάθησαν να δώσουν τέλος στην ελληνική Επανάσταση εγκαθιδρύοντας καθεστώς βασιλείας. Με τη Συνθήκη του Λονδίνου, στο όνομα του Ελληνικού έθνους και με το λαό αμέτοχο θεατή, πρόσφεραν το στέμμα του κληρονομικού μονάρχη στον τότε 17χρονο Όθωνα, γιο του Βαυαρού βασιλιά Λουδοβίκου Α΄. Η ‘Ελληνική Πολιτεία’ του Καποδίστρια μετονομάσθηκε σε «Βασιλεία της Ελλάδος».

      Μέχρι την ενηλικίωση του νεαρού βασιλιά, την 20η Μαΐου 1835, τη βασιλική εξουσία θα ασκούσε μια τριμελής επιτροπή, η    Αντιβασιλεία, που είχε διορίσει ο Λουδοβίκος.

Ο λαός, ρημαγμένος από τη φτώχεια και τις κακουχίες τόσων χρόνων σκλαβιάς, ήταν υποχρεωμένος να εξευρωπαϊστεί και να μπει υπό την εξουσία των τριών Αυλών…Διαίρει και βασίλευε. Το «λεγόμενον Ρωσσικόν κόμμα», οι Ναπαίοι του Καποδίστρια και του Κολοκοτρώνη, το «λεγόμενον Αγγλικόν κόμμα» του Μαυροκορδάτου και το «λεγόμενον Γαλλικόν κόμμα» του Κωλέττη, χώρισαν το λαό που μέχρι πριν λίγο καιρό πολεμούσε αδελφωμένος τον κοινό εχθρό.

        Το καλοκαίρι του εμφυλιοπολεμικού 1832, ο Θ. Κολοκοτρώνης που επηρέαζε μεγάλο αριθμό τοπικών παραγόντων και παλιών οπλαρχηγών του Μοριά, ετοιμαζόταν να ανατρέψει την κυβέρνηση του Κουντουριώτη που θεωρούσε αντιπατριωτική.

        Στις 20 Ιανουαρίου 1833 έφθασαν στο Ναύπλιο τα πλοία των συμμάχων που έφερναν τον Όθωνα, τους Αντιβασιλείς, τα βαυαρικά στρατεύματα και τη βασιλεία στην Ελλάδα. Στις 25 Ιανουαρίου έγινε η επίσημη υποδοχή του Όθωνα στο Ναύπλιο και έτσι, έστω και προσωρινά    έπαυσαν οι εμφύλιες εχθροπραξίες, που χαρακτήρισαν την εποχή ως «τρομοκρατία» ή «Βαυαροκρατία».

Από την άφιξη στο Ναύπλιο μέχρι την επίσημη αποβίβαση του Όθωνα και της ακολουθίας του στις 25 Ιανουαρίου, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, φιλοξενούμενος στη ρωσική ναυαρχίδα στο Ναύπλιο, έστειλε επιστολή στον υπουργό των Εξωτερικών της Ρωσίας όπου διατύπωνε τις ανησυχίες του για την εκκλησιαστική πολιτική που επρόκειτο να ακολουθήσουν οι Βαυαροί της Αντιβασιλείας. Η απάντηση του κόμη Νέσελροδ, ήρθε στο τέλος Ιουνίου του ίδιου χρόνου με συμβουλές για συσπείρωση των Ελλήνων γύρω από το θρόνο. Η επιστολή του Νέσελροδ κυκλοφόρησε όμως σε αρκετά αντίτυπα και έπεσε σε πολλά χέρια. Την ίδια εποχή το παραγκωνισμένο από την Αντιβασιλεία Καποδιστριακό κόμμα των Ναπαίων, κυκλοφόρησε ένα κείμενο για τον τσάρο, με συλλογή υπογραφών για την ανάκληση της Αντιβασιλείας και την ανάληψη της εξουσίας από τον Όθωνα Αυτή ήταν και η «κύρια συνομωσία».

        Το κατηγορητήριο ήταν βαρύ. Ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας κατηγορήθηκαν για συνωμοσία και προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος. Οι πολιτικές συγκυρίες εκείνης της στιγμής επέβαλαν τις καταδίκες και η πρόταση του κατηγόρου ήταν η θανατική ποινή. Οι θανατικές καταδίκες της δίκης μετατράπηκαν σε φυλακίσεις για τους κατηγορουμένους, χάρη στην επέμβαση του νεαρού βασιλιά και παρά τις διαμαρτυρίες του Κωλέττη.

Η κατάσταση έγινε έκρυθμη και οδήγησε στην ανταρσία στη Μεσσηνία. Την 1η Σεπτεμβρίου 1834, οι Βαυαροί του Όθωνα και της Αντιβασιλείας του Armansperg, έφυγαν από το Ναύπλιο και για το «ιστορικό της γόητρο» ανέδειξαν πρωτεύουσα του Κράτους, την Αθήνα.