Από το 962 μέχρι το 1806 υπήρξε η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους. Δηλαδή στη γερμανική γλώσσα, Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation. Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τρομάρα τους. Όλα ξεκίνησαν τον μεσαίωνα με κάποιον Όθωνα (Otto I) το 962 και η μοναρχία συνεχίστηκε, πανίσχυρη είναι η αλήθεια, στην Ευρώπη για τρεις αιώνες. Μετασχηματίστηκε σε αυτοκρατορία από τον «οίκο των Χοχενστάουφεν», ακολούθησε η «αυτοκρατορική μεταρρύθμιση» που επικράτησε μέχρι το 1806, όταν και καταλύθηκε από τον άλλον ...αυτοκράτορα, τον Ναπολέοντα. Τρομάρα του κι αυτουνού! Αγράμματοι κι αστοιχείωτοι, οι Γερμανοί θέλησαν να ονομάσουν το έθνος τους «αυτοκρατορία». Χωρίς παιδεία και καλλιέργεια. Χωρίς ιστορία και παράδοση. Αυτοκρατορία που ήθελαν να διαδεχτεί τους Ρωμαίους. Γι’ αυτούς ήταν το «πρώτο Ράιχ». Και Ράιχ σημαίνει το βασίλειο ή την αυτοκρατορία. Μια ομοσπονδία αμόρφωτων αυτοανακηρύχθηκε σε αυτοκρατορία. Τρομάρα τους!
Και τρώγοντας έρχεται κ’ η όρεξη. Όταν ενοποιήθηκαν τα γερμανικά κρατίδια, στον Γάλλο-πρωσικό πόλεμο το 1871, νάτο πάλι το Ράιχ. Το «δεύτερο Ράιχ» ενός άλλου Όθωνα, του καγκελάριου Otto Von Bismarck της Πρωσίας. Αυτό το δεύτερο Ράιχ, λίγο αργότερα, έμπλεξε τον κόσμο στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Το «δεύτερο Ράιχ» παρά τη φαινομενική αλλαγή του το 1918 σε «Δημοκρατία της Βαϊμάρης», κράτησε μέχρι την κατάλυση της το 1933 από τον ναζιστή Χίτλερ. Κι έτσι ήρθε το «τρίτο Ράιχ», από το 1933 μέχρι το 1945, το ναζιστικό «Μείζον Γερμανικό Ράιχ» που πρέσβευε την υπεροχή των Γερμανών σε όλα τα επίπεδα. Τρομάρα τους!
Αυτή η τρίτη προσπάθεια των Γερμανών για υπεροχή, στηριζόταν στη θεωρία του «ζωτικού χώρου» και ξανάμπλεξε τον κόσμο στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Οι Γερμανοί αποδέχτηκαν τον «υπέρτατο ηγέτη», τον «Φύρερ» και υιοθέτησαν τη φυλετική υπεροχή τους. Πόλεμος, στρατόπεδα συγκέντρωσης, ολοκαυτώματα. Τρομάρα τους!
Όμως εκτός από την ομοσπονδία των απογόνων των Ούνων και τις ανιστόρητες προσπάθειές τους για υπεροχή, υπάρχουν κι άλλοι περήφανοι λαοί, με βαθιές ρίζες στην παγκόσμια Ιστορία. Κι αυτοί οι λαοί αντιστάθηκαν στην επέλαση των ναζιστών Γερμανών. Λίγες ημέρες μετά την παράδοση της ηπειρωτικής Ελλάδας ο Χίτλερ αποφάσισε να επιτεθεί από αέρος και να καταλάβει και την Κρήτη. Από το πρωί της 20ης Μαΐου, με την «επιχείρηση Ερμής» οι Γερμανοί ξεκίνησαν την προσπάθεια για την κατάληψη του νησιού με αεραπόβαση. Κάτι πρωτόγνωρο για όλους. Ετοίμαζαν την εκστρατεία στη Ρωσία με την «επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» και ήθελαν να εξασφαλίσουν τα νώτα τους από την πλευρά της Μεσογείου. Όσοι Έλληνες στρατιώτες είχαν μείνει στο νησί, δυνάμεις της αγγλικής κοινοπολιτείας αλλά και οι άμαχοι, άνδρες και γυναίκες, πάλεψαν γενναία και αντιστάθηκαν σθεναρά στην απόβαση των Γερμανών. Άντεξαν δώδεκα ημέρες. Δώδεκα, πολύτιμες για την εξέλιξη του πολέμου, ημέρες. Χτυπούσαν τους Γερμανούς όπου τους έβρισκαν με ότι μέσο διέθεταν. Οι Γερμανοί επικράτησαν τελικά την 1η Ιουνίου 1941.
Επειδή στην περιοχή του κέντρου του νομού Χανίων, παρά τους βομβαρδισμούς είχαν συναντήσει μεγάλη αντίσταση έχοντας πολλές απώλειες, στις 3 Ιουνίου έδειξαν απροκάλυπτα τη σκοτεινή ψυχή τους. Έδειξαν την απόλυτη βαρβαρότητα που κυριαρχούσε στις ψυχές τους. Κυνικοί, αδίστακτοι, μισαλλόδοξοι και αλαζόνες ξέσπασαν την εκδίκησή τους στους αμάχους ενός χωριού. Κι «ως αντίποινον» εκτέλεσαν 180 κατοίκους κι εξαφάνισαν από προσώπου γης την Κάνδανο.
«Uber alles». Τρομάρα τους!
