Από τον προηγούμενο Μάρτιο τοποθετήθηκε στον αύλειο χώρο του Υπουργείου Άμυνας η «Κιβωτός Εθνικής Μνήμης», δηλαδή καλλιτεχνικό μνημείο αφιερωμένο στους 130.000 (!) αξιωματικούς και οπλίτες, που έπεσαν υπέρ πατρίδος στα πεδία των μαχών, από το 1830 και μετά. Η φιλοτέχνηση έγινε από τον καταξιωμένο γλύπτη Κ. Βαρώτσο, με καταγεγραμμένα στο μνημείο τα ονόματα όλων των πεσόντων, ως έκφραση τιμής, ευγνωμοσύνης και αιωνίας μνήμης.
Τα γράφω αυτά, για να τονίσω πως η Καλαμάτα -σε αντίθεση με άλλες πόλεις- δε διαθέτει μνημείο, αφιερωμένο στις πολλές εκατοντάδες Καλαματιανών και Μεσσηνίων, που θυσιάσθηκαν στους πολέμους για την εθνική μας επιβίωση ή αποκατάσταση από το 1830 και μετά.
Υπενθυμίζω πως στα πλαίσια ανάπλασης της ιστορικής πλατείας 23ης Μαρτίου υπήρχε απόφαση φιλοτέχνησης και τοποθέτησης σχετικού μνημείου, αντάξιου των αγώνων και των θυσιών από το 1830 και μετά. Μάλιστα είχε ανοίξει σχετικός Κ.Α. από την οικονομική υπηρεσία, ώστε να υπάρξει συμμετοχή όλων των Μεσσηνίων, όπου γης, και πρώτος έκανε κατάθεση στον σχετικό λογαριασμό ο Μητροπολίτης, με το ποσό των 1000 ευρώ. Εξυπακούεται πως αναφέρομαι σε μνημείο που θα συμπεριλάμβανε όλους τους πεσόντες στους εθνικούς αγώνες, μόνιμους και έφεδρους αξιωματικούς, κληρωτούς και επιστρατευμένους οπλίτες. Φιλοτέχνηση ενός μνημείου για όλους τους πεσόντες και χωροθέτησή του στην πλέον ιστορική πλατεία της 23ης Μαρτίου.
Είναι κατανοητή και προφανώς επαινετή η ευαισθησία και οι πρωτοβουλίες, κυρίως των αποστράτων, για την ανέγερση μνημείων τιμής, με κριτήριο την ιδιότητα ή το «όπλο» που υπηρέτησαν οι «πεσόντες». Όμως, χρειαζόμαστε, επαναλαμβάνω, ένα μνημείο για όλους, χωρίς καμία εξαίρεση, με πρώτους τιμώμενους τους απλούς στρατιώτες, που θυσίασαν τη ζωή τους για όλους μας στα 200 χρόνια του ελεύθερου βίου μας.
Στον κάθε τόπο και στην κάθε χώρα τα μνημεία των ηρώων είναι τα πλέον φροντισμένα και αποτελούν σημείο καθολικού σεβασμού, ιστορικής αναφοράς και παραδειγματικής συμπεριφοράς. Όμως, συχνά συμβαίνει στον τόπο μας να κυριαρχούν η προχειρότητα στην φιλοτέχνηση μνημείων και πολύ συχνά η αδιαφορία για τη συντήρησή τους. Η σωστική παρέμβαση της προηγούμενης περιφερειακής αρχής, σε συνεργασία με τον μέραρχο /στρατηγό κ. Τσιμπίδη και τις ΕΦ.Α για την αποκατάσταση εμβληματικών «ηρώων» της Περιφέρειας δείχνει πως η προσπάθεια συντήρησης και φροντίδας πρέπει να ‘ναι συνεχής και αδιάλειπτη.
Συμπεραίνοντας, η Καλαμάτα δεν πρέπει να αρκείται στο μνημείο και τις προτομές που συνδέονται με την απελευθέρωση της πόλης και τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821. Επιβάλλεται να ανταποκριθεί στο οφειλόμενο χρέος ανέγερσης καλλιτεχνικού μνημείου ανάλογου των μεγάλων θυσιών των παιδιών της στους πολλούς και αιματηρούς εθνικούς αγώνες, που απαιτήθηκαν μετά την απελευθέρωση του 1830.
Βέβαια, η ανέγερση και των πλέον επιβλητικών και καλαίσθητων μνημείων, από μόνη της, δεν αρκεί για την έκφραση γνήσιου και ουσιαστικού πατριωτισμού, που επιβάλλεται να στηρίζεται στην αντικειμενική γνώση της ιστορίας, την άδολη αγάπη για την πατρίδα, την ευθύνη για τις επόμενες γενιές και προφανώς την προώθηση της εθνικής ενότητας, μαζί με την αποφυγή συμπεριφορών φανατισμού και πατριδοκαπηλίας. Αυτά πρέπει να επιδιώξουμε!
pan.e.nikas@gmail.com
