Στο πρόσφατο διοικητικό συμβούλιο της ΔΕΥΑΚ γίναμε μάρτυρες μιας εξαιρετικά δυσάρεστης πρότασης που αφορούσε την αύξηση του κόστους του νερού. Συγκεκριμένα προτάθηκαν από την επιχείρηση αυξήσεις για το έτος 2026 με βασικά επιχειρήματα το δυσβάσταχτο ενεργειακό κόστος, το κόστος των γεωτρήσεων και την εφαρμογή ενός νόμου, τον οποίο καλείται η επιχείρηση να εφαρμόσει.

Οι αυξήσεις σε ορισμένες περιπτώσεις είναι εντυπωσιακά μεγάλες. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις επαγγελματικές συνδέσεις καταστημάτων, για κατανάλωση έως 30 κμ ανά τρίμηνο, από 0,36 ευρω το κυβικό πλέον το κόστος καθορίζεται σε 0,60 ευρώ. Για κατανάλωση από 31 κμ έως 60 κμ τα 0,64 ευρώ αυξάνονται σε 0,80 ευρώ. Στα οικιακά τιμολόγια της Καλαμάτας παρατηρείται αύξηση 2 και 5 λεπτών του ευρω. Στις Δημοτικές ενότητες Αρφαρών, Άριος και Θουρίας στα οικιακά τιμολόγια στην πρώτη κλίμακα, δηλαδή σε κατανάλωση έως 40 κυβικά, παρατηρείται αύξηση από 0,13 σε 0,20 ευρω το κυβικό.

Αν αναλογιστούμε ότι στον λογαριασμό της ΔΕΥΑΚ, πέραν από την τιμή του νερού ανά κυβικό, συμμετέχουν το πάγιο, το ΦΠΑ, το πολιτιστικό τέλος που ανέρχεται σε 3,00 ευρώ ανά δίμηνο και το τέλος αποχέτευσης που ανέρχεται στο δυστοπικό 95% επί του κόστους του νερού γίνεται κατανοητό πως πρόκειται για ένα δυσβάσταχτο οικονομικό φορτίο για πολλά νοικοκυριά.

Τα ερωτηματικά που προκύπτουν από την συγκεκριμένη πρόταση, η οποία υπερψηφίστηκε από τα μέλη της δημοτικής αρχής, ενώ καταψηφίστηκε από εμένα και τον κ. Φαββατα, είναι πολλά. Καταρχάς μόλις πριν από 2 χρόνια η επιχείρηση, κατόπιν βέβαια εντολής του κ Δημάρχου, όρισε τον ανώτατο δυνατό μισθό για τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της, εξισώνοντας τους μισθολογικά, κάτι πρωτοφανές για εταιρεία. Τα ενεργειακά κόστη και έξοδα που επικαλέστηκαν στο συμβούλιο τα μέλη της δημοτικής αρχής προφανώς υπήρχαν και τότε. Λίγους μήνες μετά η επιχείρηση όντας, σύμφωνα με τα λεγόμενα της Δημοτικής Αρχής, οικονομικά ανθηρή, επιχείρησε, με φωτογραφικό διαγωνισμό, να αγοράσει και να αποπερατώσει νέο κτίριο με κόστος άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ. Η διαδικασία σταμάτησε εξαιτίας της παρέμβασης μας. Επιπροσθέτως το νερό σε πολλές γειτονιές της πόλης μας είναι θολό και το δίκτυο σε μήκος 25 χιλιομέτρων είναι κατασκευασμένο από αμίαντο. Τα παραπάνω συνηγορούν άραγε στην επιχειρηματολογία υπέρ της αύξησης; Είναι άραγε δόκιμο οι επιχειρήσεις που πασχίζουν να επιβιώσουν να δέχονται τόσο μεγάλη αύξηση στην κατανάλωση του νερού;

Μήπως τελικά η ΔΕΥΑΚ στα χέρια της σημερινής Δημοτικής Αρχής δεν αποτελεί υπόδειγμα διαχείρισης και αποτελεσματικότητας;

Μήπως θα πρέπει οι επενδύσεις της να κατευθύνονται στον εκσυγχρονισμό της που θα μειώσει τα κόστη;

Ερωτήματα για σκέψη...