Ο... εφιάλτης της γόπας παραμένει από τις "σταθερές αξίες" του ελληνικού καλοκαιριού, όπως άλλωστε και η κακή συνήθεια να αφήνουμε τα σκουπίδια μας σε θάλασσες, ακτές και αμφιθέατρα εκδηλώσεων. Γιατί ως φαίνεται η μουσική, το θέατρο, ο χορός και άλλες ευγενείς μορφές τέχνης όχι μόνο δεν εξευμενίζουν τα ήθη αλλά αυξάνουν την τάση του Ελληνα απ΄ όπου περνάει να αφήνει πίσω του σκουπιδαριό. Εχετε δει χώρο εκδηλώσεων μετά από παράσταση; Και βέβαια δεν αναφέρομαι σε πανηγύρια ή θεματικές γιορτές - πανηγύρια, αλλά σε καλλιτεχνικές παραστάσεις όπου υποτίθεται πως συγκεντρώνεται το σκεπτόμενο κοινό. Ο,τι κι αν πούμε το βέβαιο είναι ότι οι συνήθειες του ελληνικού καλοκαιριού δεν κόβονται εύκολα. Και οι Ελληνες πιστοί στις... παραδόσεις επαναλαμβάνουν κάθε καλοκαίρι τις ίδιες κακές συνήθειες: Πετούν σκουπίδια στις παραλίες, τους δρόμους ή έξω από το αυτοκίνητο - το τελευταίο ειδικά μπορεί να γίνει και επικίνδυνο για τους οδηγούς που ακολουθούν. Ετσι τόνοι σκουπιδιών από πλαστικά μπουκάλια και κύπελλα, γόπες τσιγάρων και αποφάγια καταλήγουν κάθε χρόνο στις παραλίες και στις άκρες των δρόμων. Είναι... κλασική αξία να στρώνεις την πετσέτα σου στην άμμο και κάτι γλοιώδες να κολλάει στο χέρι ή την πετσέτα σου ή σκαλίζοντας την άμμο να ανακαλύπτεις γόπες και πλαστικά καλαμάκια από φραπέ. Γιατί ο... κύριος που καθόταν στο τραπεζάκι πάνω στην παραλία και απολάμβανε την ποικιλία και τις μπύρες του, άναψε μετά για να... χωνέψει το τσιγάρο του και δεν μπήκε στον κόπο να ζητήσει τασάκι. Τι να το κάνει όταν η άμμος τον βολεύει μια χαρά; Αλλά τι θα ήταν το ελληνικό καλοκαίρι αν δεν ανοίξει το παράθυρο του προπορευόμενου αυτοκινήτου για να εκτοξευτεί το πλαστικό κύπελλο του καφέ στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου που ακολουθεί;

Νικολέττα Κολυβάρη