Κέλλυ
Δημητρούλια

Η μάχη με την εγκληματικότητα δεν μπορεί να κερδηθεί από τους ελάχιστους αστυνομικούς που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους όσο μπορούν καλύτερα.
Η κατάσταση έχει ξεφύγει και στη Μεσσηνία, αφού πέρα από τη διαρκώς αυξανόμενη εγκληματικότητα παρατηρείται ολοένα και μεγαλύτερη μείωση της αστυνομικής δύναμης, της διάθεσης και του κουράγιου που απομένει σε εκείνους που παραμένουν στην υπηρεσία. Την ίδια στιγμή σε αδράνεια βρίσκονται οι δήμοι και οι άλλοι τοπικοί φορείς που οφείλουν να ενεργοποιηθούν επιτέλους για την ασφάλεια των πολιτών.
Οι πρόσφατες σημαντικές επιτυχίες της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Καλαμάτας με την εξιχνίαση των δολοφονιών που συγκλόνισαν την Καλαμάτα και την Ελλάδα ολόκληρη, αποτέλεσαν μια καλή ένεση ενέργειας στους αξιωματικούς και τους αστυνομικούς που δούλεψαν τις υποθέσεις αλλά και στο Σώμα γενικότερα. Δε σημαίνει όμως πως είναι αστείρευτες οι δυνάμεις των 2, 5 ή 10 ανθρώπων που έχουν διάθεση για δουλειά, την ώρα που πολλοί άλλοι περιμένουν να περάσει ο καιρός μέχρι τη σύνταξη.
Μόνο οι κάτοικοι φαίνεται να αντιλαμβάνονται πιο ξεκάθαρα τα όσα συμβαίνουν. Σε αρκετές περιπτώσεις αποφασίζουν να συμβάλουν με περιπολίες ενισχύοντας έτσι τη δουλειά των λιγοστών αστυνομικών, με τους οποίους τακτικά συνεργάζονται. Νιώθουν απροστάτευτοι λόγω της αδυναμίας της Αστυνομίας και γνωρίζουν φυσικά πως δε φταίει ο κάθε αστυνομικός ξεχωριστά.
Μόνο που δεν είναι αρμοδιότητα των κατοίκων να δώσουν λύσεις στο μεγάλο πρόβλημα της έλλειψης αστυνόμευσης ή της αύξησης της εγκληματικότητας. Είναι θέματα της Πολιτείας και όλων των τοπικών φορέων, όπως των δήμων, που επιτέλους κάποια στιγμή πρέπει να δουν σοβαρά το ζήτημα της ασφάλειας των πολιτών. Ισως αυτό θα έπρεπε πρώτα να απαιτήσουμε συντονισμένα ως πολίτες και ακολούθως να βάλουμε στο τραπέζι όλες τις άλλες προτάσεις, μεταξύ των οποίων και οι νυχτερινές περιπολίες των κατοίκων των χωριών.