Τις πρώτες μέρες της ζωής του μετρά ο "Καλλικράτης" και πολλοί αναρωτιούνται αν με τα ίδια πρόσωπα θα γίνει η επανάσταση για την οποία όλοι μιλούσαν. Οι "αναντικατάστατοι" πρ. δήμαρχοι και κοινοτάρχες που απομυζούσαν το δήμο ή την κοινότητά τους, διπλοθεσίτες δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι, καταλαμβάνουν εκ νέου τις θέσεις εξουσίας παίρνοντας και αξιώματα. Και το νέο που είχε ανάγκη ο τόπος; Οι μεγαλοστομίες για ανανέωση; Η απαίτηση του λαού για κάθαρση του... κολασμένου πολιτικού συστήματος που παρήγαγε βολεμένους ένθεν και ένθεν (βλ. πολιτικούς και πολίτες); Για να είμαστε ειλικρινείς στους καρεκλοκένταυρους της εξουσίας ο λαός έδωσε εντολή να τον εκπροσωπήσουν εκ νέου, αλλά και οι πολιτικοί άντρες και γυναίκες που ηγήθηκαν συνδυασμών θα έπρεπε να επιλέξουν με μεγαλύτερη σύνεση. Η ανακύκλωση προσώπων και οικογενειών, που εναλλάσσονται στις θέσεις και κληροδοτούν τους... τίτλους και τα προνόμια στα νεώτερα μέλη της οικογένειας δεν θα εκλείψει, όσο οι επικεφαλής επιλέγουν με κομματικές λογικές. Γιατί η λειψανδρία νέων και αξιόλογων ανθρώπων από την πολιτική σκηνή, είναι το αποτέλεσμα ενός διεφθαρμένου συστήματος. Και για να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε όταν λέμε νέα πρόσωπα, φυσικά και δεν αναφερόμαστε στους... ανίκανους που επιλέχτηκαν γιατί θα έφερναν ψήφους στο συνδυασμό ή θα τηρούσαν ισορροπίες.

Μη γελιόμαστε, το νέο που η χώρα έχει ανάγκη αυτή τη δύσκολη οικονομικά και κοινωνικά περίοδο δεν θα έρθει μέσα από ένα νέο θεσμό, όπως ο "Καλλικράτης". Θα έρθει μέσα από τα πρόσωπα που θα τον υπηρετήσουν με συνέπεια, νέες ιδέες, αλλά και φιλοδοξίες, οι οποίες δεν θα συγχέονται με προσωπικά συμφέροντα. Σε άλλη περίπτωση χτίζουμε το μέλλον σε έδαφος σαθρό και όταν αυτό καταρρεύσει θα ψάχνουμε για τρύπα να κρυφτούμε.

Νικολέττα Κολυβάρη