Στ' αλήθεια αναρωτιέμαι για τη σκοπιμότητα των συναντήσεων του αιρετού μας περιφερειάρχη με τους δημάρχους των 5 νομών προκειμένου, λέει, να συζητήσουν το πρόβλημα των σκουπιδιών.
Η μία συνάντηση είναι ίδια με την επόμενη και απαράλλαχτη με την προηγούμενη - όπως και οι σχετικές ανακοινώσεις που αναρτώνται στο Διαδίκτυο, στις οποίες κάθε φορά αλλάζει μόνο το όνομα του νομού.
Οσον αφορά τα καθ’ ημάς στη Μεσσηνία, απαντήσεις δεν προέκυψαν από την πλευρά του Πέτρου Τατούλη - κι αυτό βεβαίως αν πιστέψουμε ότι έγιναν καίριες ερωτήσεις από την πλευρά των δημάρχων, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω ζωηρά. Μπορεί και να φοβούνταν οι άνθρωποι αυτό που θα άκουγαν...
Το θέμα της χωροθέτησης μοιάζει να μένει μετέωρο, εκτός κι αν δεχθεί κανείς την κατ’ ιδίαν δήλωση προς τον υπογράφοντα ενός από τους δημάρχους, ότι ο Τατούλης δεν μίλησε για Παλιοροβούνι. Που μπορεί, φυσικά, να σημαίνει ότι απλώς κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ρωτήσει ξεκάθαρα τον περιφερειάρχη «πού θα γίνει αυτό που θα γίνει, όταν θα γίνει;».
Ναι, αλλά με εικασίες δεν βγαίνει άκρη...
Ενας άλλος δήμαρχος έλεγε ότι σύμφωνα με την ενημέρωση από τον περιφερειάρχη, το χώρο θα τον επιλέξει ο ανάδοχος του διεθνούς διαγωνισμού. Αυτό κι αν σημαίνει ότι πάμε τουλάχιστον 3 με 4 χρόνια πίσω... Χώρια που κάτι τέτοιο δεν υπάρχει περίπτωση να συμφέρει τον όποιο ανάδοχο - αν υποθέσουμε ότι αυτός θα αποδεχθεί τον όρο της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης να μαζεύει, λέει, τα σκουπίδια στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα μέχρι να λειτουργήσει η όποια λύση υιοθετηθεί. Αντε και αποδέχεται να τα μαζεύει, λέω εγώ. Μέχρι να φτιάξει ό,τι φτιάξει πού θα τα πηγαίνει όμως;
Το μόνο σαφές από τις συναντήσεις, μέχρι τώρα, είναι η ασάφεια. Κάτι που χαρακτήριζε άλλωστε και τον «αναθεωρημένο» ΠΕΣΔΑ του απελθόντα Χατζημιχάλη: έναν σχεδιασμό ο οποίος εγκρίθηκε εν μέσω της αυτοδιοικητικής προεκλογικής περιόδου, με πολλούς αιρετούς να αγνοούν ουσιαστικά τι ψηφίζουν - όπως έμαθα ότι άφησε να εννοηθεί ο Π. Τατούλης... ανθυπομειδιώντας, όταν Μεσσήνιος δήμαρχος φάνηκε να προβληματίζεται για το «τι», το «πώς», το «πού» και το «πότε»...

Βασίλης Μπακόπουλος