Αυτή η ιστορία με τις καταργήσεις - συγχωνεύσεις των σχολείων κατέδειξε ότι η αυτοδιοίκηση δεν είναι έτοιμη ούτε για τα αυτονόητα, για τα στοιχειώδη. Οχι για ρήξεις και ριζικές τομές, για σαρωτικές μεταρρυθμίσεις. Δείχνει να μην έχει πάρει χαμπάρι, να μην καταλαβαίνει πως τα πράγματα άλλαξαν και ότι πρέπει να κινηθούμε με άλλες λογικές.

Στη συνέλευση στο υπό κατάληψη Γυμνάσιο και τις Λυκειακές Τάξεις Λογγάς, ο δήμαρχος Μεσσήνης Στάθης Αναστασόπουλος δήλωσε με πάθος πως το Δημοτικό Συμβούλιο έχει πάρει απόφαση κατά πλειοψηφία να μην καταργηθεί κανένα σχολείο του δήμου. Κι εγκάλεσε τη μειοψηφία που δεν ψήφισε τη συγκεκριμένη απόφαση, παραδίδοντας στη... βορά του αγανακτισμένου ακροατηρίου τον εκπρόσωπό της - τέως δήμαρχο Αίπειας Νίκο Αναστασόπουλο. Δηλαδή, το Δ.Σ. δε θέλει να πάνε στη Μεσσήνη, σε απόσταση 3 χιλιομέτρων, ούτε τα 10 παιδάκια από το Καρτερόλι... ούτε να κλείσει το σχολείο στο Αβραμιού που έχει 5 μαθητές και θα μπορούσαν να μετακινούνται από και προς τη Μεσσήνη ακόμα και με ταξί!

Οι άνθρωποι που αντιστέκονται στην κατάργηση σχολείων επικαλούνται παιδαγωγικούς κι εκπαιδευτικούς λόγους. Και κατακεραυνώνουν τις λογικές... τρόικας, οικονομίας, περιστολής δαπανών που αποτελούν προτεραιότητα στον εκπαιδευτικό "Καλλικράτη". Αλήθεια, υπάρχουν παιδαγωγικοί λόγοι που επιβάλλουν την παραμονή σχολείων με 5 και 10 παιδιά; Με τέτοιες λογικές και νοοτροπίες, η παιδεία και ο "Καλλικράτης" δεν έχουν μέλλον στον τόπο μας.

Απλά θα υπενθυμίσω το θάρρος και την οραματικότητα του αείμνηστου νομάρχη Παναγιώτη Φωτέα, που δημιούργησε το 6θέσιο Δημοτικό Σχολείο Δυτικής Μάνης στη Στούπα, αγνοώντας τις φωνές διαμαρτυρίας του χωριού του, της Καρδαμύλης. Η ζωή τον δικαίωσε. Δυστυχώς όμως για τον τόπο, ο Φωτέας δεν έχει μιμητές σ’ αυτό το πεδίο.