Δεν ξέρουμε για ποιο λόγο ακριβώς έγινε και τι σκοπιμότητες μπορεί να υπηρετούσε, το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν είχε μία ξεκάθαρη εξαγγελία, όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Δεν είχε δηλαδή μία λύση ή έστω μία χειροπιαστή υπόσχεση αντιμετώπισης ενός προβλήματος. Είχε βεβαίως πολλά και διάφορα γενικώς και αορίστως, από αυτά που μπορεί να πει κάθε σχολιαστής της επικαιρότητας. Η δουλειά του υπουργού δεν είναι βέβαια να κάνει διαπιστώσεις και να περιορίζεται στο να βλέπει πώς βγαίνει το λάδι ή πώς ξεραίνονται τα σύκα.

Η διαπίστωση, για παράδειγμα, ότι τα δάση δεν είναι «μπιμπελό» θα έπρεπε να συνοδεύεται και από μία αντίστοιχη νομοθετική πρωτοβουλία. Ο θαυμασμός για τα μεσσηνιακά τοπικά προϊόντα θα είχε αξία αν συνοδευόταν και από πρωτοβουλίες ανάδειξής τους. Το μόνο καλό που θα μπορούσε κάποιος να βρει από τη συγκεκριμένη επίσκεψη είναι ότι ο Μάκης Βορίδης γνώρισε τα αγροτικά προϊόντα της Μεσσηνίας, έχουμε όμως την αίσθηση ότι ένας υπουργός Γεωργίας πρέπει να γνωρίζει τα αγροτικά προϊόντα, αν τώρα προσπαθεί να τα μάθει τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

Υπάρχει όμως μια επιπρόσθετη ανάγνωση της συγκεκριμένης επίσκεψης που αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τη Ν.Δ., την κυβέρνηση και τη χώρα συνολικά. Σύμφωνα με εκτιμήσεις η συγκεκριμένη επίσκεψη δεν ήταν στα πλαίσια των κυβερνητικών αρμοδιοτήτων αλλά στα πλαίσια εσωκομματικών παιχνιδιών και ισορροπιών ενόψει και της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, είναι προφανές ότι δεν έχει μπλέξει μόνο ο Μητσοτάκης αλλά και όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Στη συγκεκριμένη φάση το μόνο που δεν χρειάζεται η χώρα είναι ένας νέος κύκλος εσωστρέφειας στο βωμό της διευθέτησης προσωπικών φιλοδοξιών. Το κακό είναι ότι αυτό δεν το αντιλαμβάνονται όλοι και ως εκ τούτου  προφανώς έχουμε μπλέξει.