Σάββατο, 23 Μαρτίου 2013 10:21

Οι πολιτικές καριέρες του τοπικισμού έχτιζαν λιμάνια στον …αφρό!

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Τα δημόσια έργα στην Ελλάδα, ειδικά την περίοδο των κοινοτικών πλαισίων στήριξης, γίνονταν με βάση το τι νόμιζε ή τι συνέφερε τον κάθε τοπικό παράγοντα. Ελεγε ο προύχοντας την παρόλα του, έσπευδαν και οι υπόλοιποι να υιοθετήσουν την «αναπτυξιακή ιδέα» και ξεκινούσε ο αγώνας για τη δικαίωση του παλλαϊκού τοπικού αιτήματος. Να τα υπομνήματα, να οι συναντήσεις με τους υπουργούς και τους παράγοντες «για την υλοποίηση του αναπτυξιακού έργου που αποτελεί αίτημα της τοπικής κοινωνίας» και να τα ωσαννά στον καταφερτζή που έχωνε κάπου τη μελέτη και στον επόμενο «ευεργέτη» που εξασφάλιζε τη χρηματοδότηση της μεγάλης ιδέας.

Του Γιώργου Παναγόπουλου

Με αυτό τον τρόπο τα χρήματα από τα κοινοτικά ταμεία απορροφούνταν και οι τοπικές κοινωνίες απολάμβαναν τσιμεντένια κουφάρια που αν δεν παραμένουν κλειστά προσφέρουν ελάχιστα στην τοπική οικονομία. Σε καμία βέβαια περίπτωση δεν δικαιολογούν τα λεφτά τα οποία δαπανήθηκαν για την κατασκευή τους.

Αν το ένα πρόβλημα είναι η σκοπιμότητα δημιουργίας πολλών δημοσίων έργων, το άλλο και εξίσου σημαντικό είναι το τελικό κόστος και βέβαια η ποιότητα της κατασκευής τους. Ελλιπείς μελέτες, πλημμελής επίβλεψη, προβληματικό νομοθετικό πλαίσιο, κραυγαλέα ανικανότητα αλλά και διαπλοκή κάθε είδους και μορφής, οδήγησαν ουκ ολίγα δημόσια έργα στο διπλασιασμό του κόστους τους αλλά ακόμα και στην κατάρρευσή τους. Η ανυπαρξία στρατηγικού σχεδιασμού για το τι χρειάζεται κάθε περιοχή οδηγούσε σε βιαστικές κινήσεις «να κάνουμε μια μελετούλα να προλάβουμε», «δεν προλαβαίνουμε να επαναδημοπρατήσουμε γιατί κλείνει το πρόγραμμα, ας δεχτούμε την κακή προσφορά και βλέπουμε» και βέβαια στη βιασύνη και στην προχειρότητα εισχωρούν ευκολότερα οι ιδιοτελείς σκοπιμότητες που τρέφουν τη διαπλοκή και τη διαφθορά.

Το λιμάνι της Κυπαρισσίας, ο προσήνεμος βραχίονας του οποίου έσπασε προ ημερών, συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που προαναφέρθηκαν. Καταρχήν η κατασκευή λιμανιού στην Κυπαρισσία ήταν μια επιλογή που ποτέ δεν εξηγήθηκε επαρκώς για τη σκοπιμότητα αλλά και για το αναπτυξιακό όφελος που θα προσέφερε στην περιοχή. Αν από την αρχή αντί για λιμάνι κατασκευαζόταν μαρίνα και αλιευτικό καταφύγιο θα προσέφερε μάλλον περισσότερα στη συγκεκριμένη περιοχή απ' ό,τι να κατασκευαστεί ένα «ψευτολίμανο» για να δένουν ψαρόβαρκες. Στο νέο λιμάνι της Κυπαρισσίας πλοία, όπως ήταν απολύτως λογικό, μπορεί να μην έφτασαν ποτέ αλλά και να ήθελαν είναι αμφίβολο αν θα κατάφερναν να «δέσουν», γιατί όπως αποδείχτηκε υπήρχαν τόσα πολλά προβλήματα που το μεγαλεπήβολο έργο του λιμανιού δεν προσέφερε ασφαλές καταφύγιο ούτε στις ψαρόβαρκες! 

Για όλα αυτά προφανώς και κάποιοι ευθύνονται και ο καταλογισμός των ευθυνών ελπίζουμε να γίνει από τα αρμόδια όργανα. Δεν ξέρουμε αν ευθύνονται αυτοί που μελέτησαν αρχικά το έργο, αν υπάρχουν κατασκευαστικές ατέλειες ή παραλείψεις των επιβλεπόντων, ούτε βέβαια αν φταίνε οι πέτρες που πήραν ή αυτές που δεν έβαλαν. Δεν ξέρουμε αν φταίει μόνο ένας ή δύο ή όλοι έβαλαν από ένα λιθαράκι για να δημιουργηθούν οι συνθήκες κατάρρευσης. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η υπόθεση πρέπει να διερευνηθεί και να φτάσει σε καταλογισμό ευθυνών. Αρκετά κράτησε το δεν ευθύνεται κανένας ή το βολικό φταίνε όλοι. 

Η μορφή που θα πάρει το «λιμάνι» της Κυπαρισσίας θα πρέπει με αφορμή την κατάρρευσή του να επαναπροσδιοριστεί. Να εξεταστεί από μηδενική βάση αν μπορεί το συγκεκριμένο έργο να διατηρηθεί και βέβαια  με τι κόστος όπως και αν μπορεί να μετατραπεί σε μια ωραία μαρίνα που θα εξυπηρετεί και τα αλιευτικά της περιοχής. Το να επιμένουν κάποιοι να διατηρήσουν ένα έργο που πάει κόντρα στα κύματα της λογικής είναι μάταιο. Οι εποχές που με δανεικά έχτιζαν στην άμμο παλάτια και στον αφρό πολιτικές καριέρες έχει τελειώσει. Οσοι ζουν ακόμα σε αυτή την εποχή θα προσγειωθούν σύντομα και μάλλον με ανώμαλο τρόπο.

 

panagopg@gmail.com 

Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 22 Μαρτίου 2013 19:35