Με απλά λόγια: Στην Ελλάδα όλες οι θεωρίες μπαίνουν στην προκρούστεια κλίνη, ώστε τελικώς να εξυπηρετούν τα κατεστημένα συμφέροντα των παρασιτικών συντεχνιών.
Η ελληνική Αριστερά υπερασπίζεται με πάθος τα συμφέροντα των τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας του Δημοσίου, και η ελληνική φιλελεύθερη Δεξιά τα συμφέροντα των επιχειρηματιών που ξεκοκαλίζουν άκοπα κρατικές επιδοτήσεις και μετατρέπουν έμμεσα ή άμεσα τα θαλασσοδάνεια σε τόκους ομολόγων προς το ανυπόληπτο ελληνικό κράτος. Φαινομενικά οι δύο αυτές θεωρητικές προσεγγίσεις συγκρούονται μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα όμως η μία συμπληρώνει την άλλη και συνθέτουν μαζί το ιδεολογικό όχημα των παράσιτων που καταβρόχθισαν και καταβροχθίζουν το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.
Ετσι λοιπόν η ελληνική Αριστερά βαφτίζει... νεοφιλελεύθερη τη φορομπηχτική πολιτική κυβέρνησης και τρόικας, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι είναι αντίθετοι σε οποιαδήποτε αύξηση φόρων. Ετσι λοιπόν η ελληνική φιλελεύθερη Δεξιά βαφτίζει... Σοβιετία τον ελληνικό κρατικοδίαιτο καπιταλισμό, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού δεν υπήρξαν ποτέ ιδιώτες εθνικοί προμηθευτές, εργολάβοι και τραπεζίτες.
Ουσιαστικά και οι δυο πλευρές ψεύδονται ασύστολα, υπηρετώντας κατεστημένα συμφέροντα κάτω από τη μεγάλη ιδεολογική ομπρέλα του λαϊκισμού. Γενικότερα, όλες οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα χαϊδεύουν τα αυτιά των... πελατών κι αρνούνται πεισματικά να εκστομίσουν πικρές αλήθειες. Γι' αυτό στην Ελλάδα δεν κυβερνά ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά: Εδώ και πολλά χρόνια κυβερνά ο λαϊκισμός. Κυβερνούν οι λαϊκιστές με μοναδικό σκοπό να μην αλλάξει τίποτα στην κοινωνία και στην οικονομία, ώστε να συνεχίσουν τα παράσιτα να κατασπαράζουν το μέλλον της Ελλάδας.
Προκειμένου να μην αλλάξει τίποτα, η ελληνική Αριστερά δεν διστάζει να υπερασπιστεί με πάθος το οικονομικό κράτος της Δεξιάς, που χτίστηκε από τη Δύση ως ανάχωμα στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Προκειμένου να μην αλλάξει τίποτα, η ελληνική φιλελεύθερη Δεξιά δεν διστάζει να υπερασπιστεί με πάθος την κρατικοδίαιτη επιχειρηματική κοινότητα που συνέβαλε τα μέγιστα στη γιγάντωση του δημόσιου τομέα ώστε να αρμέγει άκοπα περισσότερο κρατικό χρήμα. Προκειμένου να μην αλλάξει τίποτα, η ελληνική Αριστερά και η ελληνική φιλελεύθερη Δεξιά συμφώνησαν ότι η τρόικα φταίει για το κυπριακό χάος κι ένωσαν τις φωνές τους ζητώντας προστασία των καταθέσεων. Ξέχασαν όμως να μας πουν ότι οι μεγάλες καταθέσεις στην Κύπρο προέρχονται κυρίως από Ρώσους και Ελληνες κλεπτοκράτες. Ξέχασαν να μας πουν ότι οι κλεπτοκράτες αυτοί καρπώνονταν υψηλούς τόκους από τις κυπριακές τράπεζες, επειδή οι κυπριακές τράπεζες δάνειζαν με υψηλό επιτόκιο ανυπόληπτα κράτη όπως η Ελλάδα.
Ουσιαστικά οι κλεπτοκράτες ρίσκαραν δανείζοντας ανυπόληπτα κράτη, για να απολαμβάνουν μεγαλύτερους τόκους. Οποιος ρισκάρει, ενίοτε χάνει. Ποιος θα πληρώσει τη χασούρα; Σύμφωνα με όλες τις θεωρίες που διδάσκονται στα οικονομικά πανεπιστήμια, τη ζημιά την πληρώνει όποιος ρισκάρει - ειδικά αν είναι κλεπτοκράτης.
Οι λαϊκιστές όμως θέλουν και την πίτα ολάκερη και τους κλεπτοκράτες χορτάτους: Θέλουν να σωθούν οι τράπεζες, να παραμείνουν απείραχτες οι καταθέσεις και να μην πληρώσουν τη ζημιά οι φορολογούμενοι. Κι εγώ θέλω να κάθομαι και να παίρνω 1 εκατομμύριο ευρώ το μήνα, αλλά δεν βαφτίζω αυτές τις επιθυμίες ούτε αριστερές ούτε φιλελεύθερες.
Αντιθέτως, οι λαϊκιστές διαστρεβλώνουν όλες τις οικονομικές θεωρίες και λέγοντας μεγάλα ψέματα κρύβουν από τους πολίτες την αλήθεια. Από εκεί και πέρα δεν έχουν καμιά σημασία οι εκλογικοί συσχετισμοί και ποια "ιδεολογία" είναι δήθεν κυρίαρχη. Στην Ελλάδα κυρίαρχος είναι ο λαϊκισμός, ο οποίος εκφράζει τα κατεστημένα συμφέροντα των παράσιτων που ζουν κλέβοντας το μέλλον των παιδιών τους.
