Κύριε Υπουργέ,
Είναι γνωστό και γενικά πλέον κοινά αποδεκτό, ότι οι επιχειρήσεις, και κυρίως οι ΜμΕ, βρίσκονται σε τραγική οικονομική κατάσταση: όσες δεν έχουν ήδη βάλει λουκέτο, αγωνίζονται καθημερινά να επιβιώσουν σε συνθήκες κατάρρευσης της ζήτησης προϊόντων και υπηρεσιών και ανύπαρκτης ρευστότητας. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το πρόβλημα εξυπηρέτησης και αποπληρωμής των δανείων που έχουν λάβει οι επιχειρήσεις μέσω ΤΕΜΠΜΕ (νυν ΕΤΕΑΝ), καθώς και εκείνων που έχουν λάβει οι επιχειρήσεις των πυρόπληκτων νομών (πυρκαγιές 2007) καθίσταται καίριο.
Οι επιχειρήσεις αυτές, και συγκεκριμένα οι επιχειρήσεις που έχουν ενταχθεί στα προγράμματα "Εγγύηση και Επιδότηση Δανείων Κεφαλαίου Κίνησης Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων" - Φάση Α και "Εγγύηση Δανείων Κεφαλαίου Κίνησης Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων" - Φάση Β, καθώς και όσες επωφελήθηκαν από τα δάνεια των πυρόπληκτων νομών, βρίσκονται σε αδιέξοδο και αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους. Προκειμένου να μην υποστούν και νέο, πρόσθετο, πλήγμα από την εκ μέρους των Τραπεζών διεκδίκηση ληξιπρόθεσμων απαιτήσεων, μέσω της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου, θα πρέπει:
Όλες οι τράπεζες να δεχθούν ρυθμίσεις των δανείων, με όρους, που θα αποτυπώνουν την πραγματική κατάσταση και τις πραγματικές δυνατότητες εξυπηρέτησης των δανείων των επιχειρήσεων.
Τα δάνεια αυτά θα πρέπει να παραταθούν κατά οκτώ (8) τουλάχιστον έτη.
Να μειωθούν τα επιτόκια των παραπάνω δανείων, το ύψος των οποίων θα πρέπει να καθορίζεται με βάση το euribor πλέον την προμήθεια των τραπεζών, ώστε η εξυπηρέτησή τους να καταστεί ομαλότερη και πάντως εφικτή. Να σημειωθεί ότι με την τελευταία δημοπρασία έντοκων γραμματίων εξάμηνης διάρκειας το μεσοσταθμικό επιτόκιο αυξήθηκε κατά 0,06% με συνέπεια να αυξηθεί ακόμη περισσότερο το επιτόκιο των πυρόπληκτων δανείων, γεγονός που επιβαρύνει εκτός από τις επιχειρήσεις και το ίδιο το κράτος που επιδοτεί με 50% τα επιτόκια αυτής της κατηγορίας.
Τυχόν καθυστέρηση της Πολιτείας ή απροθυμία των Τραπεζών να στηρίξουν με τους παραπάνω τρόπους τις επιχειρήσεις, θα οδηγήσει σε αδυναμία καταβολής, που με τη σειρά της θα επιφέρει (λόγω της χορηγηθείσας εγγύησης του Δημοσίου) αδυναμία λήψης φορολογικής ενημερότητας και τελικά αδυναμία λειτουργίας επιχειρήσεων, που μπορούν και πρέπει να διασωθούν. Οι συνέπειες στις τοπικές οικονομίες και στην Απασχόληση είναι περισσότερο από προφανείς.


Με εκτίμηση,
Γεώργιος Καραμπάτος
Πρόεδρος Επιμελητηρίου Μεσσηνίας