Επειδή στις μέρες μας, πρέπει διαρκώς να υπενθυμίσουμε ότι το σημαίνον είναι το «δια ταύτα». Εκ χρέους και όπως το νιώθει ο καθένας πρέπει να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας σε  πράγματα και τομείς που μας αφορούν. Σε θεσμούς – ατελείς  μεν – αλλά ικανούς να δώσουν τουλάχιστον  κάποια κινητικότητα στο κρατικό – θεσμικό τέλμα.
Ένας τέτοιος θεσμός είναι η αυτοδιοίκηση και όπως αυτή ορίζεται από τον «Καλλικράτη». Αν υποχρεωνόμουν, ως δημότης του Δήμου Οιχαλίας να καθορίσω 2 πρωτεύοντες στόχους στο Δήμο μας, αυτοί ίσως θα ήταν:
α) Η κατά το δυνατόν άριστη διαχείριση του ανθρώπινου παράγοντα με την αξιοποίηση του συνόλου του ανθρώπινου δυναμικού του και με στόχο την χρηστή διοίκηση και την αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών.
β) Η στροφή του ενδιαφέροντος σε έργα προτεραιότητας σε έργα που θα έχουν σχέση με την ίδια την επιβίωσή μας!
Για την οικονομία του χώρου ας μου επιτραπούν μερικές επισημάνσεις που αφορούν τον 1ο στόχο.
Εκ των όσων γνωρίζουμε στο Δήμο μας (Οιχαλίας) αντί να συγκεντρώσουμε το ανθρώπινο δυναμικό μου να διαρθρώσουμε και να στελεχώσουμε τις υπηρεσίες με αξιολογικό και μόνο πνεύμα.
Εμείς τις «διασπείραμε» στις έδρες πρώην Δήμων. Αν δεχθούμε ότι οι τεχνικές υπηρεσίες αποτελούν έναν από τους νευραλγικότερους τομείς του Δήμου. Τότε το προέχων είναι η άριστη στελέχωσή τους, η μηχανογράφησή τους η απρόσκοπτη και αποφασιστική λειτουργία και εποπτεία τους. Αυτό συνεπάγεται υπηρεσίες συστεγαζόμενες με την αιρετή αυτοδιοίκηση. Η άμεση συνεργασία με τους πολιτικούς προϊσταμένους είναι προαπαιτούμενο λειτουργίας της. Εμείς εδώ παρακάμπτοντας κάθε έννοια ας πούμε χρηστής διοίκησης ή αλλιώς management. Στείλαμε τις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου στο Διαβολίτσι με αποτέλεσμα την έλλειψη συντονισμού και συνεργασίας, πράγμα που φάνηκε και στο πρόγραμμα των τεχνικών έργων. Ένα πρόγραμμα με έντονο το στοιχείο μπορώ να ισχυρισθώ – διασπάθισης του πολύτιμου δημοσίου χρήματος. Ένα πρόγραμμα που λείπει ο αναπτυξιακός συντονισμός αφού απουσιάζουν στόχοι όπως για παράδειγμα η διαχείριση των υδάτινων πόρων μας (αν δουν οι Ισραηλίτες ή οι Κύπριοι πως διαχειριζόμαστε τα νερά μας πιθανόν να μας κρεμάσουν από οργή.
Στόχοι ανάπτυξης. Στόχοι παραγωγής και προώθησης προϊόντων κλπ
Ένα πρόγραμμα που βασίζεται στην νοοτροπία των παλιών εργολαβικών κανόνων (μικροέργα αμφίβολης χρησιμότητας – πελατειακές σχέσεις). Και μπορούμε να ενισχύσουμε αιτιολογικά τα παραπάνω για τον πρόσθετο λόγο ότι το πρόγραμμα του Δήμου καταρτίστηκε από επιλεγμένους και με θεσμικές αρμοδιότητες συμπολίτες μας άριστους κατά τα άλλα. Έχοντες όμως επαγγελματικές – εργολαβικές συνεργασίες με τους συγχωνευθέντες Δήμους.
Στο ίδιο πνεύμα της τάχα αποτροπής «υδροκεφαλικού» κράτους στο Μελιγαλά στείλαμε τις υπηρεσίες που αφορούν.
Κάθε μεταναστευτικό θέμα στη Μερόπη. Τώρα ακούγεται ότι θα μεταφερθούν και στο Δώριο υπηρεσίες. Θα είναι μεγάλο λάθος αν γίνουν αυτά.
Με άλλου είδους παρεμβάσεις βοηθάμε τις τοπικές κοινωνίες και όχι με τις συναισθηματικές εξισορροπητικές νοοτροπίες του παρελθόντος.
Τελειώνοντας τη συγκεκριμένη αναφορά; Θα ήταν παράλειψη να μη επισημάνω την απουσία των μειοψηφιών. Καμία συμμετοχή στη διαμόρφωση προγραμμάτων. Καμία πρόταση για κανένα θέμα. Μόνο ευκαιριακή κριτική των επιμέρους.
Για τούτο και όλοι μας θα ζητούσαμε από τους αιρετούς μας όχι την ανάληψη συλλογικής ευθύνης αλλά την ανάληψη και της προσωπικής ευθύνης. Αυτό πλέον είναι και κοινωνικό πρόταγμα.

Μπάμπης Λιακόπουλος

Δάσκαλος – Πρ. Δ/ντής
Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης