Τέλος εποχής για τα κόμματα εξουσίας αποκαλύπτουν οι εκλογές για την αυτοδιοίκηση. Και όταν αναφερόμαστε σε τέλος εποχής, εννοούμε τα κόμματα όπως τα έχει ο πολίτης στο μυαλό του και απαιτούν οι δημοκρατικοί θεσμοί: Με οργανώσεις και όργανα που συνεδριάζουν, με μέλη που επικοινωνούν πολιτικά και βρίσκουν τουλάχιστον μια ελάχιστη βάση συνεννόησης. Τελικά αυτά που σήμερα ονομάζονται κόμματα, αποτελούν "μαγαζιά" της ηγεσίας τους και "βιλαέτια" των πάσης φύσεως μηχανισμών. Τα αποτελέσματα εμφανίζονται με τραγικό τρόπο στις επιλογές τους σχετικά με τα πρόσωπα που θα στηρίξουν, τις διαδικασίες που ακολουθούνται και τις εκρήξεις οι οποίες προκαλούνται.
Υπάρχουν σημαντικοί δήμοι στους οποίους τα κόμματα εξουσίας αδυνατούν να βρουν υποψήφιο και να συγκροτήσουν συνδυασμό. Κατά κανόνα σε αυτούς έχουν προηγηθεί διαλυτικές διαδικασίες οι οποίες έχουν αποδιοργανώσει πλήρως τον κομματικό ιστό. Σε άλλους οι επιλογές γίνονται από ηγετικά στελέχη του κόμματος -τα οποία κατά κανόνα προέρχονται από την περιοχή- και έχουν κατά περίπτωση διαφορετικές πολιτικές στοχεύσεις στο εσωκομματικό πεδίο. Και όλα αυτά φυσικά έχουν ως επακόλουθο την "ανεξαρτητοποίηση" των… ριγμένων, οι οποίοι συγκροτούν δικά τους μέτωπα και συνδυασμούς κόντρα στις επιλογές της ηγεσίας.
Τα κόμματα εξουσίας υπάρχουν τελικά μόνον στο μυαλό των… ψηφοφόρων τους. Που συνειδητοποιούν ότι το σύστημα έχει βαρέσει διάλυση όταν ψάχνουν να βρουν κάποιον υπεύθυνο ή έναν τρόπο κομματικής λειτουργίας με τον οποίο έγιναν οι επιλογές. Στη θέση των κομμάτων έχει ανακαλυφθεί τώρα το… μαντζούνι της δημοσκόπησης. Για να αποφύγουν την κατακραυγή, τα κομματικά στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων επικαλούνται μετρήσεις που έκαναν, οι περισσότερες των οποίων θα πρέπει να είναι… μαϊμού. Κανένας δεν βλέπει στοιχεία ορισμένων δημοσκοπήσεων, τα αποτελέσματα είναι οι διαβεβαιώσεις που δίνει η ηγεσία. Τώρα η αλήθεια είναι πως αν είχαν γίνει τόσες τοπικές δημοσκοπήσεις τα κόμματα θα είχαν… χρεωκοπήσει, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Τα κόμματα είναι πυλώνες της δημοκρατίας και θα πρέπει να πάψουν επιτέλους να την υπονομεύουν. Η κατάργηση των εσωκομματικών διαδικασιών και της δημοκρατίας, η αδυναμία τους να γίνουν ελκυστικά για τη συμμετοχή των νέων ανθρώπων, η λεηλασία τους από προσωπικούς μηχανισμούς συνιστούν τελικά υπονόμευση της δημοκρατίας. Επιτρέπουν την εμφάνιση των άθλιων φαινομένων αδιαφάνειας, συναλλαγής, καταλήστευσης του δημόσιου πλούτου που βιώνει η κοινωνία. Προκαλούν την οργή των πολιτών και επωάζουν το αυγό του φιδιού.
Στην ουσία επιτρέπουν τη χειραγώγηση της πολιτικής και των εκπροσώπων της από τα μεγάλα συμφέροντα, που κατέχουν στην πραγματικότητα δεσπόζουσα θέση στα πανελλαδικά μέσα ενημέρωσης και επιβάλλουν τις επιδιώξεις τους. Τα "πολεμούν" στην αντιπολίτευση και τα "αγκαλιάζουν" όταν γίνονται κυβέρνηση, για να κλείσει ο κύκλος με τον… αντίστροφο τρόπο από τα μέσα και τους ιδιοκτήτες τους, όταν διαπιστώνουν ότι η πολιτική σηκώνει κεφάλι στην επικοινωνία.
Τέλος εποχής λοιπόν και χρειάζεται να το συνειδητοποιήσουν όλοι, γιατί έρχονται τα χειρότερα μετά τις εκλογές. Κάτι το οποίο δεν έχουν συνειδητοποιήσει πρωτίστως οι συμμετέχοντες στις εκλογές με "άγνοια κινδύνου" για την κατάσταση που θα αντιμετωπίσουν, την οποία δεν θα σώσουν ούτε τα χρίσματα ούτε τα κόμματα.
Ηλίας Μπιτσάνης
belias@internet.gr