Η καλλιέργεια κρίνεται πλέον ασύμφορη και ο ένας μετά τον άλλο οι παραγωγοί στρέφονται σε άλλα προϊόντα. Η εξέλιξη αυτή όσο και αν στεναχωρεί γιατί η περιοχή χάνει ένα παραδοσιακό προϊόν, είναι ταυτόχρονα και φυσιολογική εξέλιξη αφού η μαύρη σταφίδα έχει χάσει τη μάχη στο ράφι του καταναλωτή. Τώρα πώς έγινε αυτό και αν θα μπορούσε το συγκεκριμένο προϊόν να παραμείνει ψηλά στις προτιμήσεις του καταναλωτή, είναι μεγάλη συζήτηση που καταλήγει σε πολλά... εάν και... εφόσον, που σε καμία περίπτωση δεν αφορά μόνο την ελληνική πλευρά και σίγουρα καθόλου τους παραγωγούς.

Η καλλιέργεια της σταφίδας μπορεί πλέον να παραμείνει μόνο σε μικρές εκτάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν και να διέπονται από ειδικό καθεστώς επιδότησης για τη διατήρηση του προϊόντος και της παράδοσής του. Σε αυτή την κατεύθυνση μπορούν να διατεθούν κάποιοι από τους πόρους της ΚΑΠ του εθνικού σκέλους στην πρώτη αναθεώρησή της. Η σταφίδα για να διατηρηθεί συνολικά ως εμπορεύσιμο προϊόν, το οποίο θα δίνει εισόδημα σε ένα ολόκληρο κύκλωμα, όπως γινόταν στο παρελθόν, χρειάζεται μια τεράστια αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες των καταναλωτών. Χρειάζεται δηλαδή να ανακαλυφθεί ξανά ως προϊόν διατροφής και να πλασαριστεί στους καταναλωτές, κάτι που δεν είναι αδύνατο, αλλά είναι σίγουρα πολύ δύσκολο.