Οι συγγενικές σχέσεις διαφόρων προσώπων που είτε αναλαμβάνουν έργα είτε προσλαμβάνονται με συμβάσεις σε θέσεις βρίσκονται στο στόχαστρο των αντιπολιτεύσεων σε δήμους της περιοχής. Μέχρι τώρα δεν έχει τεθεί από κανέναν βεβαίως ζήτημα νομιμότητας αλλά τίθενται ζητήματα πολιτικής ηθικής. Το να προσλαμβάνεις συγγενή πρώτου βαθμού ως συμβασιούχο ή να αναθέτεις την εκτέλεση ενός έργου μέσα από διαδικασίες σε συγγενικό σου πρόσωπο μπορεί να είναι νόμιμο, αλλά θεωρείται ότι δεν είναι πολιτικά ηθικό.
Έχουν κατά καιρούς πολλά γραφτεί και ειπωθεί για τη σχέση νόμιμου και ηθικού και ο καθένας βλέπει το ζήτημα μέσα από το πώς θέλει κάθε φορά να ερμηνεύσει συμπεριφορές. Κάποιοι θεωρούν ότι το ηθικό μέρος κυριαρχεί της νομιμότητας. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι δεν έχεις το δικαίωμα να στερείς ευκαιρίες από συγγενικά σου πρόσωπα από τη στιγμή που τηρείται ο νόμος. Η αλήθεια είναι ότι είναι δυσδιάκριτο το όριο. Το νόμιμο είναι κατά βάση ο ορισμός του ηθικού. Το ζήτημα είναι ότι το νόμιμο μερικές φορές δεν αρκεί για να δώσει και ηθική διάσταση στην επιλογή. Θεωρούμε ότι τα ζητήματα πρέπει να κρίνονται κατά περίπτωση, δεν υπάρχει δηλαδή γενικός κανόνας.
Τα ζητήματα ηθικής τάξης θα πρέπει λοιπόν να συγκεκριμενοποιούνται και να ονοματίζονται. Τα γενικώς και αορίστως και οι έρπουσες φήμες οδηγούν σε έναν ολισθηρό δρόμο που καταλήγει σε βούρκο. Η αντιπολίτευση δεν μπορεί να ξεκινά και να τελειώνει τις παρεμβάσεις της στα ζητήματα ηθικολογίας. Η επίκληση στη νομιμότητα δεν αποτελεί πάντα άλλοθι για κάθε δημοτική αρχή. Σε κάθε περίπτωση όμως στην πολιτική τα κρίσιμα ζητήματα δεν είναι παραπολιτικά και ηθικοπλαστικά. Έχει πολλές φορές αποδειχθεί ότι τα μεγαλύτερα… λαμόγια είναι αυτοί που καταγγέλλουν όλους τους υπόλοιπους ως… λαμόγια! Η συζήτηση περί νόμιμου και ηθικού τελικώς δεν έχει νόημα όταν δεν καταλήγει σε “διά ταύτα”, που θα καθιστά το νόμιμο και αναμφισβήτητα ηθικό.