Ολοκληρώθηκαν οι οργανωμένοι ψεκασμοί δακοκτονίας, όμως οι καιρικές συνθήκες ευνοούν την ανάπτυξη του δάκου και μυκητολογικών ασθενειών και η αρμόδια υπηρεσία συνιστά στους ελαιοπαραγωγούς να παρακολουθούν τον καρπό και αν καθυστερήσουν τη συγκομιδή, να ψεκάσουν αν χρειαστεί με δικά τους μέσα. Με απλά λόγια, η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας Μεσσηνίας επισημαίνει ότι οι ψεκασμοί τελείωσαν, αλλά μέχρι να μαζευτούν οι ελιές μπορεί να υπάρξει πρόβλημα με δάκο ή άλλες μυκητολογικές ασθένειες. Η ανακοίνωση θυμίζει το γνωστό «η εγχείρηση επέτυχε, αλλά ο ασθενής απέθανε».
Δεν θα μπορούσαν όμως να είναι διαφορετικά τα πράγματα και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα του κεντρικού σχεδιασμού στο σύστημα της δακοκτονίας, το οποίο όπως πολλές φορές έχουμε αναφέρει, χρειάζεται αναμόρφωση. Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας προφανώς και δεν μπορεί να συνεχίσει να ψεκάζει, γιατί δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει πότε και πού θα πάει να μαζέψει ο καθένας τις ελιές του. Αν όμως υπήρχε ένα αποκεντρωμένο σύστημα από ομάδες παραγωγών, αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσα από συμφωνίες και ενημέρωση ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες της πρωιμότητας ή οψιμότητας του ελαιοκάρπου σε κάθε εδαφική περιοχή. Γι’ αυτό το λόγο τα κεντρικά συστήματα έχουν πρόβλημα και έχουν αποτύχει παντού στον κόσμο είτε αφορούν κεντρικά σχεδιασμένες οικονομίες είτε ψεκασμό δακοκτονίας.
Ωραίες οι ευχές να ψεκάσουν οι παραγωγοί μόνοι τους, αλλά πώς θα επιτευχθεί αυτό την τελευταία ώρα όταν δεν υπάρχει μηχανισμός και μέσα; Γιατί να υπάρχει επιπλέον οικονομική επιβάρυνση; Τα εύλογα ερωτήματα που κανείς δεν απαντά. Μέχρι λοιπόν να αρχίσει η νέα δακοκτονία υπάρχει χρόνος τοπικοί και κεντρικοί παράγοντες να δουν το σύστημα καταπολέμησης του δάκου και να προχωρήσουν στις αναγκαίες προσαρμογές. Αυτό απαιτούν οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί και η κοινή λογική. Είναι καιρός να περάσουμε σ’ ένα αποκεντρωμένο σύστημα δακοκτονίας. Δεν είμαστε αισιόδοξοι ότι κάτι τέτοιο θα επιτευχθεί, αντίθετα θα ζήσουμε ξανά το έργο της διεκδίκησης αύξησης πιστώσεων, οι οποίες ποτέ δεν επαρκούν, ενώ την κρίσιμη ώρα ο καθένας καλείται να πράξει αυτοβούλως.