Δυστυχώς όχι μόνο οι αιρετοί αλλά και η επιχειρηματική κοινότητα αγνοούν παντελώς τόσο τη Δυτική Παραλία της Καλαμάτας όσο και τις παραλίες της Βέργας και της Μικρής Μαντίνειας, που παραμένουν αναξιοποίητες ενώ μπορούν να προσθέσουν πλούτο στην πόλη και στη Μεσσηνία. Ανεξάρτητα όμως από τις εμμονές των ντόπιων, μόνο ένας τυφλός δεν βλέπει ότι η αναβάθμιση της Ανατολικής Παραλίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη τόσο με την αξιοποίηση των 6,5 χιλιομέτρων της Δυτικής Παραλίας όσο και με την ανάδειξη του παράκτιου μετώπου της Βέργας και της Μικρής Μαντίνειας. Προσωπικά θεωρώ ότι και οι παραλίες της Σάντοβας και των Κιτριών ουσιαστικά ανήκουν στο "οικοσύστημα" της Καλαμάτας, αλλά για να μην ανοίξουμε νέες τοπικιστικές πληγές ας θεωρήσουμε ότι το παραθαλάσσιο μέτωπο της μεσσηνιακής πρωτεύουσας εκτείνεται μεταξύ του ποταμού Παμίσου και της Μικρής Μαντίνειας.
Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί η πόλη συζητά κάθε χρόνο αν θα πεζοδρομήσει τη Ναυαρίνου αντί να ανοίξει ο διάλογος για την αξιοποίηση της Δυτικής Παραλίας. Αναρωτιέμαι επίσης αν η Ναυαρίνου παράγει περισσότερο πλούτο από αυτόν που παράγουν η Βέργα και η Μικρή Μαντίνεια. Σε κάθε περίπτωση τα όρια της Καλαμάτας του 21ου αιώνα δεν ταυτίζονται με τα όρια της πόλης του 20ού αιώνα όταν το αστικό λεωφορείο έκανε τέρμα στην οδό Αύρας και οι Καλαματιανοί κατέβαιναν στην παραλία για πρώτη φορά ανήμερα της Αναλήψεως για να τους κτυπήσουν τα... 40 κύματα. Εδώ και 10 χρόνια τα κύματα του τουρισμού ξεκινούν το Φεβρουάριο αλλά σπανίως φτάνουν στο παράκτιο μέτωπο της Καλαμάτας, επειδή η μισή πόλη θεωρεί ακόμα ότι παραλία είναι μόνο η Ναυαρίνου.
Θανάσης Λαγός
