Η αυτάρεσκη οπτική συγκρίνει το παρόν με το παρελθόν και συμπεραίνει ότι έχει επιτευχθεί τεράστια πρόοδος χάρη στην τελεολογική άποψη, που θεωρεί αναπόφευκτη την ανάπτυξη της Μεσσηνίας. Στον αντίποδα, οι κινδυνολόγοι, συγκρίνοντας το παρόν με το μέλλον, επισημαίνουν τις αρνητικές επιπτώσεις του υπερτουρισμού, υποστηρίζοντας κι αυτοί, προφανώς, την αναπόφευκτη ανάπτυξη της Μεσσηνίας.
Αν όμως καταφέρουμε να απεγκλωβιστούμε από τις συμπληγάδες της αυταρέσκειας και της κινδυνολογίας, θα αντιληφθούμε γρήγορα ότι η Μεσσηνία, ενώ είναι δημοφιλής για τριήμερες και τετραήμερες αποδράσεις, χρειάζεται να καταβάλει σημαντική προσπάθεια για να καταξιωθεί ως ετήσιος ταξιδιωτικός προορισμός. Πρώτα απ' όλα, απαιτούνται οι διπλάσιες κλίνες για να φιλοξενηθούν όχι μόνο οι Έλληνες ταξιδιώτες, αλλά και οι ξένοι τουρίστες που έρχονται με πτήσεις στον Αερολιμένα «Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος». Επίσης, όσο και αν φαντάζει παράδοξο, η Μεσσηνία χρειάζεται περισσότερα καταστήματα εστίασης και ψυχαγωγίας για να εξυπηρετήσει μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών, αφού τα υπάρχοντα (ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές) δεν μπορούν να καλύψουν ικανοποιητικά ούτε τις ανάγκες των επισκεπτών του Πάσχα.
Από εδώ και πέρα, όμως, εμφανίζονται οι πρώτες δυσκολίες, καθώς τα τουριστικά καταλύματα και τα καταστήματα εστίασης απαιτούν ειδικευμένο προσωπικό για να μπορέσουν να προσφέρουν υπηρεσίες υψηλής ποιότητας. Για να προσελκύσουν ειδικευμένο προσωπικό, οι τουριστικές επιχειρήσεις θα πρέπει να προσφέρουν μισθούς ανταγωνιστικούς σε σχέση με τις τιμές των καθιερωμένων προορισμών. Κάπου εδώ ξεκινά η ουσιαστική συζήτηση για την τουριστική ανάπτυξη της Μεσσηνίας, μακριά από τις συμπληγάδες της αυταρέσκειας και της κινδυνολογίας. Οι κοινωνικοί εταίροι, όμως, δεν συζητούν. Χάνουν τον χρόνο τους σε συνέδρια.
Θανάσης Λαγός
