Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946, αλλά η καταγωγή του ήταν από την Κρήτη συγκεκριμένα από το χωριό Καπίστρι (νυν οικισμός Σταυρού) Ιεράπετρας του δήμου Ιεράπετρας Λασιθίου. Σπούδασε νομικά, οικονομικά και οικονομικά μαθηματικά στην Αθήνα, την τότε Δυτική Γερμανία και τη Φινλανδία και άρχισε να ασκεί τη δικηγορία το 1971.

Συνεχίζοντας τη φοιτητική αντιδικτατορική του δράση υπερασπίστηκε ως νέος δικηγόρος φοιτητές και νέους ενώπιον στρατιωτικών και πολιτικών δικαστηρίων. Η δράση του αυτή υπήρξε αφορμή για να συλληφθεί, να κακοποιηθεί και τελικώς να φυλακιστεί από το χουντικό καθεστώς. Παρέμεινε πέντε μήνες στο ΕΑΤ- ΕΣΑ ως «πρωτεργάτης της φοιτητικής αναταραχής». Μετά την πτώση της χούντας υπήρξε συνήγορος θυμάτων στις δίκες κατά των βασανιστών του καθεστώτος. Εκτός από υπερασπιστής ενώπιον των δικαστηρίων, είχε συμμετάσχει σε πολλές επιτροπές για την αναθεώρηση και τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού δικαίου, καθώς και σε επιτροπές εμπειρογνωμόνων για τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Είχε διατελέσει διευθυντής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού, Ανδρέα Παπανδρέου, στην τελευταία κυβέρνησή του (1993 - 1996), γενικός γραμματέας στα υπουργεία Υγείας και ΠΕΧΩΔΕ και νομικός σύμβουλος στα υπουργεία Δικαιοσύνης, Παιδείας και Προεδρίας της κυβέρνησης. Συμμετείχε στην ομάδα υπεράσπισης του Ανδρέα Παπανδρέου μαζί με τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο, τον Αντώνη Λιβάνη, τον Κώστα Λαλιώτη και τον Χρήστο Ροκόφυλλο, πριν και κατά τη διάρκεια της δίκης στο Ειδικό Δικαστήριο.

Συμμετείχε στη σύλληψη και υλοποίηση μεγάλων έργων υποδομής: Διεθνές Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», «Αττική οδός», «Γέφυρα Ρίου - Αντίρριου», «Εθνική οδός Αθηνών - Θεσσαλονίκης», «Προαστιακός Σιδηρόδρομος στην Αττική», «Ζεύξη του Μαλλιακού Κόλπου» (1993-2004).

Ήταν βασικός συντάκτης του σχεδίου νόμου για τη δημιουργία του νέου διεθνούς αεροδρομίου στο «Καστέλλι Πεδιάδος» στην Κρήτη (2003-2004), ενώ διετέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Ιατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας.

ΑΠΕ-ΜΠΕ