Αν σας ζητούσα να προτεραιοποιήσετε τα επίδικα των ευρωεκλογών, ποια θα ήταν αυτά;
Μακροπρόθεσμα μιλώντας, πρέπει να αλλάξει πολιτική η Ελλάδα και πρέπει να αλλάξει πορεία η Ευρώπη. Στην Ευρώπη προτεραιότητα είναι η διαμόρφωση μιας αντιπαραθετικής προοδευτικής φωνής και πρότασης, άρα η ενίσχυση της ευρωπαϊκής Αριστεράς και της αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας. Για τον τόπο μας, το μήνυμα της κάλπης πρέπει να εκφράσει την ανάγκη μιας πολιτικής ανατροπής, την κατάρρευση του μύθου της παντοδυναμίας Μητσοτάκη και την αποφασιστική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η Ακροδεξιά θα έχει πετύχει μια μεγάλη νίκη. Τι σημαίνει αυτό και πώς μπορούν οι προοδευτικές δυνάμεις να αποτελέσουν ανάχωμα απέναντι σε μια τέτοια πραγματικότητα;

Η Ακροδεξιά δυναμώνει στην Ευρώπη πάνω στο έδαφος των πολλαπλών αδιεξόδων της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των περισσότερων κυβερνήσεων και της απουσίας, από την άλλη πλευρά, μιας αντιπαραθετικής προοδευτικής πρότασης. Ετσι, η Ακροδεξιά εμφανίζεται ως η μόνη αντιπολίτευση σε μια κατάσταση και ευρωπαϊκή προοπτική που συγκινεί όλο και λιγότερους.

Η Ευρώπη σήμερα αυτοκτονεί γεωπολιτικά έχοντας γίνει παρακολούθημα των ΗΠΑ περισσότερο από ό,τι πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έχει εγκαταλείψει κάθε λογική στρατηγικής αυτονομίας, περιφρονεί κάθε πρωτοβουλία ειρήνευσης και αποκατάστασης μιας αρχιτεκτονικής συλλογικής ασφάλειας και ενισχύει τις πιο πολεμοχαρείς κραυγές. Κοινωνικά ενισχύει την απόκλιση των οικονομιών και τις ανισότητες σε κάθε χώρα. Ταυτόχρονα, έχει μείνει πίσω απέναντι στους ανταγωνιστές της, κυρίως την Κίνα και τις ΗΠΑ.

Η άνοδος της Ακροδεξιάς δεν θα δώσει λύση σε τίποτα από όλα αυτά, αλλά θα ενισχύσει τον εθνικισμό, την ξενοφοβία και τις απειλές για τη δημοκρατία. Θα ενισχύσει ταυτόχρονα τις τάσεις κατακερματισμού της Ευρώπης. Δεν θεωρώ ότι το Brexit, το οποίο καθορίστηκε από γεωπολιτικούς υπολογισμούς, ήταν απαραίτητα η τελευταία πράξη σε μια τέτοια πορεία.

Ανάχωμα οι προοδευτικές δυνάμεις θα μπορέσουν να αποτελέσουν μόνο αν έχουν να προτείνουν μιαν άλλη πορεία συνολικά για την Ευρώπη, σε γεωπολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό επίπεδο.

Σε μια τέτοια προοπτική προφανώς έχουν τη θέση τους περισσότερες συνεργασίες και συγκλίσεις ανάμεσα σε δυνάμεις της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων. Βρισκόμαστε δυστυχώς πολύ μακριά από τη διαμόρφωση μιας τέτοιας προοπτικής και πρότασης. Δεν συνιστά προοπτική η υιοθέτηση κρίσιμων επιλογών της Δεξιάς όπως στον πόλεμο της Ουκρανίας, μιας Δεξιάς που με τη σειρά της υιοθετεί ακροδεξιές επιλογές και ανοιχτά σχεδιάζει τη συνεργασία μετεκλογικά με την Ακροδεξιά.

Αστάθμητος παράγοντας αυτής της αναμέτρησης θα είναι η αποχή, που φημολογείται ότι θα είναι μεγάλη. Τι θα λέγατε στον κόσμο που είναι απογοητευμένος από το πολιτικό σύστημα ή έστω αδιάφορος γι’ αυτό; Γιατί πρέπει να τον απασχολούν οι εκλογές αν θεωρεί ότι η ψήφος του δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι;

Διαβάστε την συνέχεια της συνέντευξης στην Εφημερίδα των Συντακτών