Ο Στέλιος Χαλκίτης γεννήθηκε στην Κάλυμνο, όπου έζησε, δραστηριοποιήθηκε, εργάστηκε και συνέγραψε το έργο του. Κατά τη διάρκεια των εγκύκλιων σπουδών του, αλλά και αργότερα, αναζητώντας απαντήσεις στις υπαρξιακές του ανησυχίες, ταξίδεψε σε τόπους όπως η Ινδία, το Θιβέτ, τα Ιμαλάια και το Άγιον Όρος. Ασχολήθηκε με την αστροφυσική, τη φιλοσοφία και τη συγγραφή, ενώ επί σειρά ετών αρθρογραφούσε σε ελληνικές εφημερίδες για πολιτικά, φιλοσοφικά και κοινωνικά ζητήματα. Υπήρξε σταθερός υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας, όχι μόνο μέσα από τα βιβλία και τα αποφθέγματά του, αλλά και ως σχολιαστής και αρθρογράφος. Ήταν καυστικός απέναντι σε κάθε μορφή βίας και υποστήριζε με θέρμη την ανάγκη αναθεώρησης κάθε είδους βεβαιοτήτων. Συχνά προσκαλούνταν σε πνευματικά ιδρύματα, φιλοσοφικά συμπόσια και άλλες εκδηλώσεις, όπου έδινε διαλέξεις φιλοσοφικού ή ψυχολογικού χαρακτήρα, οι οποίες τύγχαναν ιδιαίτερης αποδοχής τόσο από το ευρύ κοινό όσο και από τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Υποστήριζε ότι για τη διατήρηση και την εξύψωση μιας έντιμης σχέσης είναι απαραίτητο να παραμεριστούν τα “εγώ” και τα “εσύ” και να δοθεί η θέση τους στο “εμείς”.
Με αφορμή την 25η Νοεμβρίου, Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, παραθέτουμε ένα απόσπασμα από συνέντευξή του, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του "De Profundis: Αναμάρτητοι Eρωτες" το 2017.
«Δίνω τη δέουσα σημασία, διότι απ’ αυτόν τον μετασχηματισμό και μόνο εξαρτάται η διατήρηση και η εξύψωση μιας έντιμης σχέσης. Πρέπει να παραμερίσουν το “εγώ” και το “εσύ” και να δώσουν τη θέση τους στο “εμείς” πριν αρχίσει η απομυθοποίηση και πριν αναδυθεί η εξουσιαστικότητα, η οποία δεν καθυστερεί ποτέ. Το “εμείς” πρέπει να λειτουργήσει διαπλαστικά στο “εγώ” του ενός και του άλλου· ας προσεχθεί πως με τη δημιουργία του “εμείς” δεν καταργούνται τα “εγώ”, συνεχίζουν να διατηρούν μέρος της αυτονομίας τους - απλά απαιτούν ιδεωδέστερα πράγματα που σχεδόν πάντα συμπεριλαμβάνουν τον “άλλο”.
Τώρα σχετικά με την κακοδαιμονία των σχέσεων, μπορούμε να πούμε πολλά, ωστόσο θα περιοριστώ να δηλώσω απερίφραστα πως η εξουσιαστικότητα είναι η κύρια αιτία της κακοπάθειας των σχέσεων. Ενα τυπολογικό γνώρισμα, που τις περισσότερες φορές εκφράζεται μέσω της ευφραντικής υποτίμησης του “άλλου”.
Δεν έχουμε να κάνουμε πολλά για να αποφύγουμε την παγίδα: να κατανοήσουμε το νόημα των λέξεων “ευχαρίστηση” και “ικανοποίηση”, να συναισθανθούμε τη μεταξύ τους σχέση. Αυτές οι έννοιες οφείλουν στην αγάπη να βρίσκονται σε άμεση συνάφεια και να αλληλοτροφοδοτούνται.
Αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας, και θα δούμε την ανταγωνιστικότητα που υπάρχει στις σχέσεις των ανθρώπων. Την κατακλυσμιαία δύναμη του έρωτα θα την αντισταθμίσουμε με μιαν άλλη εξίσου ισχυρή, μια νέα δύναμη μετασχηματισμού, που θα επιδράσει ως καταλύτης και θα φέρει την αγάπη στη θέση του έρωτα. Καλό είναι βέβαια να θυμόμαστε πως, ειδικά στις σχέσεις, οι αδύναμοι εξουσιαστές του εαυτού τους είναι που γίνονται εξουσιαστές του άλλου».
