Τέτοιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις συμβαίνουν για παράδειγμα με τα ψιλόβροχα του Σεπτεμβρίου, οπότε ο αρχιφύλακας Σπύρος Μπαζιωτόπουλος που μας φιλοξένησε στη βάρδιά του χρειάστηκε να στείλει περιπολικά της Τροχαίας σε τρία διαφορετικά ατυχήματα.

Μέσα από το Κέντρο λοιπόν της Αμεσης Δράσης της Διεύθυνσης Αστυνομίας Μεσσηνίας διαπιστώσαμε από κοντά ότι το 100 είναι ο αριθμός διά πάσαν νόσον. Για τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ ή το νοσοκομείο, πληροφορίες... καταλόγου, αλλά και για τον σπασμένο αγωγό ύδρευσης στο χωριό του παππού θα σηκώσουν το ακουστικό και θα σχηματίσουν το γνωστό 100. «Ο ηλικιωμένος στο χωριό το 100 το έχει ακούσει πολλές φορές στη ζωή του, το τηλέφωνο του δήμου ποτέ!», όπως λέει και ο αρχιφύλακας.

Βέβαια, υπάρχουν και εκείνες οι περιπτώσεις που ηλικιωμένοι ή παιδιά μπορεί να φοβηθούν γιατί θα θεωρήσουν πως ένας συνηθισμένος θόρυβος κρύβει κάτι ύποπτο και επικίνδυνο για αυτούς. 

Ρεπορτάζ: Νικολέττα Κολυβάρη

Ο όγκος δουλειάς

Ο όγκος της δουλειάς διαφέρει ανάλογα με την εποχή. Τώρα το καλοκαίρι που ο πληθυσμός αυξάνεται, αυξάνονται και τα προβλήματα. Οπως και με τις ώρες της ημέρας, αφού τη νύχτα που κυκλοφορεί λιγότερος κόσμος, υπάρχει και λιγότερη κίνηση στο Κέντρο της Αμεσης Δράσης. Εξάλλου πολλές από τις κλήσεις αφορούν παράνομες σταθμεύσεις και απευθύνονται στην Τροχαία, οπότε είναι επόμενο το βράδυ αυτές να μειώνονται στο ελάχιστο. Η μεγαλύτερη πίεση λοιπόν φαίνεται να επικρατεί κατά κανόνα από τις 11 το πρωί με 2 το μεσημέρι, ενώ τέτοια εποχή η μεγάλη κίνηση και πίεση στο Κέντρο ξεκινά με το που πέφτει ο ήλιος, υποχωρεί η ζέστη και ο κόσμος αρχίζει να κυκλοφορεί. «Πάει με τον παλμό της πόλης», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο αστυνομικός στη βάρδια. 

Τρεις βάρδιες

Μέσα στις τρεις βάρδιες του 24ώρου, το Κέντρο θα δεχτεί κάπου 120 - 150 κλήσεις τους χειμωνιάτικους μήνες και γύρω στις 200 την περίοδο του καλοκαιριού· βέβαια στα τηλεφωνήματα που γίνονται πολλά είναι τηλέφωνα που ζητάνε πληροφορίες και δεν σημαίνει απαραίτητα ότι και τα 150 αφορούν περιστατικά που η Αστυνομία πρέπει να επέμβει. Οσο για τις περιπτώσεις που θα χρειαστεί να παρέμβει περιπολικό, αυτές είναι κάπου 40 σε ένα 24ωρο, καθώς το καλοκαίρι διπλασιάζονται. 

Γιατί παίρνουν τηλέφωνο;

Η απάντηση είναι «για τα πάντα» -ακόμα και όταν κάποιος είναι άρρωστος ή έπεσε και χτύπησε το 100 θα πάρει τηλέφωνο, δεν θα πάρει το ΕΚΑΒ. Θα δει καπνό ή φωτιά; Και πάλι στο 100 θα τηλεφωνήσει για να το δηλώσει. Από τον... κανόνα δεν ξεφεύγουν ούτε οι ενοχλήσεις μεταξύ των γειτόνων γιατί όπως και να το κάνεις η απειλή «θα καλέσω το 100», πάντα πιάνει! «Ο άλλος που έχει το πρόβλημά του θα πάρει το 100, η λύση δεν σημαίνει ότι είναι να πάει το περιπολικό», μας λέει ο αρχιφύλακας.  

Με δύο όμως γραμμές και έναν στη βάρδια το απόγευμα και το βράδυ, ώρα για χασομέρι δεν υπάρχει. «Δεν ανοίγουμε κουβέντα, και τέτοια διάθεση να έχει ο άλλος δεν προλαβαίνει να την βγάλει», εξηγεί. Σε κάθε περίπτωση, κάθε ένα περιστατικό θα αντιμετωπιστεί με τη σειρά του και ανάλογα με τη σοβαρότητα που έχει -π.χ. ένα τροχαίο φυσικά και θα προηγηθεί από μια παράνομη στάθμευση.

Ο αρχιφύλακας είναι 8 χρόνια στο Κέντρο της Αμεσης Δράσης και όπως λέει ό,τι και αν συμβεί, όσο απλό ή σοβαρό κι αν είναι, «αυτή είναι η δουλειά μας» και «σωστή διαχείριση σημαίνει να το ξεπερνάς και να πηγαίνεις στο επόμενο, για να αντεπεξέλθεις σε όλα τα συμβάντα». Σε καμία περίπτωση όμως «δεν παθαίνουμε ανοσία. Είναι στη φύση της δουλειάς μας να έρθουμε αντιμέτωποι με τα πάντα, δεν γίνεται... θα έρθουμε αντιμέτωποι με τα πάντα, δεν θα πούμε μην μου τύχει, θα σου τύχουν τα πάντα».

Τα πιο σοβαρά 

Τα πιο σοβαρά περιστατικά που έχει να διαχειριστεί το Κέντρο είναι οι ληστείες και οι ανθρωποκτονίες -χωρίς να θέλει να μπει σε λεπτομέρειες για την προσωπική του εμπειρία αναφέρεται σε ληστείες τραπεζών, όπου «κάποιος ήταν εδώ στο 100». Γιατί; «Γιατί εκεί που υπάρχουν όπλα υπάρχει και ο κίνδυνος να τραυματιστεί ο συνάδελφος ή κάποιος πολίτης και στην Καλαμάτα είχαμε ληστείες με πολεμικά όπλα», μας λέει. Φόβος και αγωνία πάντα υπάρχει στον άνθρωπο πίσω από τον ασύρματο: «Ο φόβος και η αγωνία να μην συμβεί κάτι στον πολίτη ή τον συνάδελφο πάντα υπάρχει, πόσο μάλλον όταν είσαι εσύ αυτός που στέλνει το συνάδελφο εκεί. Πώς αισθάνομαι; Πώς να το περιγράψω τώρα...». Το ελάχιστο που μπορείς «είναι να συλλέξεις σωστά τις πληροφορίες από τον κόσμο, που εκείνη τη στιγμή βρίσκεται σε πανικό· άλλα λέει και άλλα έχουν γίνει, είναι λογικό, συμβαίνει σε όλους». 

Η εμπειρία

Στην εμπειρία του ανθρώπου που βρίσκεται στο Κέντρο της Αμεσης Δράσης βασίζεται τόσο ο ίδιος, όσο και οι περιπολούντες αστυνομικοί. «Οποιος πάρει τηλέφωνο, απ' όπου και αν πάρει στη Μεσσηνία, θα βγω εγώ, και ναι μεν φαίνεται απλό, αλλά είναι τα εργαλεία της δουλειάς μας: ένα τηλέφωνο, σημειωματάριο και στυλό». Σχετικά με τα άτομα με ειδικές ανάγκες και την επικοινωνία τους με το 100 εξηγεί ότι σε τοπικό επίπεδο δεν υπάρχει η δυνατότητα απευθείας επικοινωνίας, υπάρχει όμως η δυνατότητα sms με αποστολή στο 100 και εμφανίζεται σε έναν κεντρικό υπολογιστή στην Αθήνα, και από εκεί θα ενημερωθεί ο αστυνομικός στην περιφέρεια ότι στο τάδε σημείο συμβαίνει αυτό το περιστατικό. 

Το μυστικό του καλού τηλεφωνητή - εκφωνητή

«Είσαι προετοιμασμένος σαν αστυνομικός να αντιμετωπίσεις από το πιο απλό έως το πιο δύσκολο, πρέπει να το αντιμετωπίσεις και να βρεις λύση, θα πρέπει να δώσω κάποια λύση», απαντά στην ερώτηση για το ποιο είναι το μυστικό του καλού τηλεφωνητή - εκφωνητή. Η ψυχραιμία λοιπόν και η υπομονή είναι σημαντικά, «γιατί μπορεί ο άλλος να έχει ένα απλό πρόβλημα, αλλά επειδή είναι εμπλεκόμενος να το βλέπει βουνό. Σε αυτές τις περιπτώσεις «όσο περισσότερες πληροφορίες μπορείς να πάρεις, τόσο καλύτερα διευκολύνεις και το περιπολικό έξω, για το κάθε συμβάν, ένα επεισόδιο, ακόμα και για ένα τροχαίο. Η πληροφορία είναι βασικό κομμάτι -υπάρχει εμπιστοσύνη, είμαστε μια ομάδα, υπάρχει συνεργασία, όλοι μια γροθιά. Και όλα αυτά για τον πολίτη, να λύσουμε το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο καθένας εκείνη τη στιγμή».