Απευθυνόμενος στους συναδέλφους του δικηγόρους αφήνει αιχμές για την αρμοδιότητα της γενικής συνέλευσης να συζητήσει ένα τέτοιο θέμα και ειδικά το αν θα είναι ξανά υποψήφιος ή όχι ο νυν πρόεδρος Κώστας Μαργέλης. Εκφράζει μάλιστα επιφυλάξεις αν ο λόγος σύγκλησής της ήταν νόμιμος. 

Κατά την άποψή του η συζήτηση θα είχε νόημα αν “γίνει μεταξύ των τελικώς υποψηφίων ενώπιον της γενικής συνέλευσης των μελών της -μόνο τότε θα είχε διότι ο κάθε υποψήφιος ενώπιον των συναδέλφων του θα εξέθετε τις απόψεις του για τα θέματα του συλλόγου και των μελών του και θα απαντούσε άμεσα στις ερωτήσεις τους”. Και προσθέτει πως “αυτό θα σήμαινε πραγματικό ενδιαφέρον συζήτησης και όχι διάθεση ανιχνευτική από κανέναν, κυρίως όμως δεν θα επέτρεπε σε κανέναν να επιδοθεί σε μικρότητες και σε ανεπίτρεπτες προκλήσεις που μας μειώνουν και μας εκθέτουν απέναντι σ’ αυτούς, που ευλόγως περιμένουν την υποδειγματική συμπεριφορά, τη συμβολή μας στη δικαιοσύνη, στην αξιοσύνη, στην κοινωνική παρέμβαση στα θέματά τους”.  

Σε άλλο σημείο της γραπτής δήλωσής του ο Κ. Μπελογιάννης μιλά για “διχαστικές  ομαδοποιήσεις” στη διάρκεια της συνέλευσης ως προς την σκοπιμότητα ή μη μιας άλλης υποψηφιότητας για την προεδρία του ΔΣΚ και παρατηρεί πως “πρέπει να είμεθα όλοι ενωμένοι. Δεν περισσεύει κανείς στη συλλογική δύσκολη προσπάθειά μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι μας ότι μόνο αν ξεπεράσουμε τα λάθη, τα πάθη, τις νοοτροπίες, τους διαχωρισμούς, τα στρατόπεδα, το πρόσκαιρο συμφέρον, την ιδιοτέλεια, υιοθετώντας και υπηρετώντας την επικράτηση της νομιμότητας, της αγάπης μας για τον άνθρωπο, της δικαιοσύνης και της γνήσιας, ανόθευτης και ουσιαστικής συναδελφικής αλληλεγγύης, θα πάμε και την κοινωνία μας και την υπόθεσή μας που λέγεται «σύλλογος» ακόμη καλύτερα”.