Ενα χρόνο μετά το ιστορικό πλέον γεγονός για την Ορθόδοξη Εκκλησία, της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου στην Κρήτη τον Ιούνιο του 2016 το βιβλίο αυτό συγκεφαλαιώνει, με την θεολογική γνώση και εμπειρία του Σεβασμιωτάτου την σημασία της Συνόδου αυτής στο παρόν και στο μέλλον της Εκκλησίας. Στο βιβλίο αυτό τονίζεται ιδιαίτερα ότι η Σύνοδος αυτή εκφράζει όπως και όλες στην ζωή της Εκκλησίας μια σχέση πράγματος – ταυτότητας. Το όνομα δηλαδή της Εκκλησίας και της Συνόδου ταυτίζεται.
Ιδιαίτερα επίκαιρη η έκδοση αυτή και θα παραμείνει διαχρονικά επίκαιρη διότι πρέπει με κάθε τρόπο να γίνουν γνωστές και να αφομοιωθούν, να βιωθούν δηλαδή με τον τρόπο της εμπειρίας που κατέχει η Εκκλησία, οι αποφάσεις της Συνόδου πρωτίστως από τους κληρικούς, τους θεολόγους και από όλους τους λαϊκούς.
Στα πέντε κεφάλαια του βιβλίου αυτού καταγράφονται τα γεγονότα προ της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και η πορεία προς αυτήν, η εκκλησιολογική θεώρηση του κειμένου της Συνόδου για τις σχέσεις με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, το διαθρυλούμενο πρόβλημα περί της χρήσεως των όρων Εκκλησία - Εκκλησίαι, περί του τρόπου προσλήψεως των αποφάσεών της και τα συμπεράσματα.
Επίσης υπάρχει σχετική βιβλιογραφία και ως παράρτημα καταγράφονται τα επίσημα κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και οι κανονισμοί αυτής.
Το σημαντικό για την ιστορία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου αυτό πόνημα αφιερώνεται στον Μητροπολίτη Περιστερίου Χρυσόστομο, ο οποίος ήταν και είναι ένας από τους αγωνιστές της πανορθοδόξου ενότητος.
Το βιβλίο αυτό πρέπει να μελετηθεί από όλο το πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε όλη την οικουμένη μεταφραζόμενο και σε άλλες γλώσσες.
Το σύντομο αυτό βιβλιογραφικό σημείωμα περατούται με ένα μικρό απόσπασμα εκ καταγραφομένων στο ανωτέρω βιβλίο συμπερασμάτων του Μητροπολίτου Μεσσηνίας : «…Δια της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας επεβεβαιώθη ότι ο συνοδικός θεσμός είναι μια ζώσα πραγματικότης διά την ζωήν των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, εν ταυτώ δε αποτελεί και τον ορατόν σύνδεσμον της κοινωνίας μεταξύ Αυτών τόσον επί περιφερειακού, όσον και επί πανορθοδόξου επιπέδου. Συγχρόνως δε επιβεβαιοί ότι είναι ο έσχατος και ύψιστος κριτής εν τω βίω και εν τη πίστει των μελών της Εκκλησίας.
Η συνοδική αύτη αυτοσυνειδησία εξεφράσθη ουχί μόνον επί ζητημάτων εσωτερικών εν τη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά και προς όλους όσοι επιζητούν την αλήθειαν και την μετ’ Αυτής διαλεκτικήν προς επίτευξιν της ενότητος, επί τω τέλει της επιλύσεως των διαιρούντων ζητημάτων. Παραμένουσα ετοίμη εις την προσπάθειαν ενότητος των εις Χριστόν πιστευόντων, συμμετέχει άνευ αλλοιώσεως ή νοθεύσεως της πίστεως, ήν παρέλαβεν παρά των Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας…».
Δρ Ιωάννης Π. Μπουγάς
Θεολόγος
